Гэто на шчодрэц перэд Новым годом так робілі. Допусцім, от у мене куры ёсцека багато. То я сама хозяйка пойду да под окно ў своёй хаці i буду путацца мо хозяіна, мо дзецей, хто ў хаці e. Ужэ скажу: «Добры вечор вам!» Оны откажуць: «Добра здороўе!» «А дзе вашы куры несуцца?»— я попутаюса. А ў хаці скажуць, шо там мо ў одрыні на вушках, ці мо й дзе. То гэто ўжэ для того гэту прыказку прыказваюць, шчо не пойдуць у чужые хоромы несціса куры. Х а ч эн ь З а п іса ў у 1977 г. на магнітафоне В. Д. Л а б к о, зрабіла транскрыпцыю Т. М. Т р уха н * * * Это ж було колісь такое свято — сорок с"етых. Дак на эта свято так робілі. От як е хлопцы у кого, ўжэ бацько кажэ: «Хлопцы, уставайце i берэце по сорок палок наломёце й отшчытайце, i перэкідайце церэз сарай. Як перэкінеце, то будзеце кошкаць яйца». От жэ оны пойдуць кошкаць яйца по гэтых кустах. Так як которы скошкае, да кажэ: «А шчо, я перэкідаў палкі, а ты нігодное не перэкінуў — нігодное не скошкаў! О!» Вуціные яйца як свойскіе, вутва вона ж веліка, а чырка — менша, то меншые i яйца. А зноў чайкі, то такіе рабёнькіе да велікіе яйца. Дак дзеці як пойдуць, да кошкаюць, кошкаюць... От жэ мое, то серэдні навёк накошкае этых еец! А тые — не. А вон кажэ: «Не трэ було спаць. Я,— кажэ,— перэкідаў палкі, а ты говорыў: «Эй, шчэ это нешчо вон перэкідае, то вон накошкае. От i накошкаў». козы Чого ж, сынок, мое рукі боляць, шо не могу нічого? Я ж попокосіла, попокосіла! Пока могла косіць, той корову дзержала. Адале, ек отробілі этые рукі, кінула и серпа i косу. Кажу на дочку: «Марусько, корову дзе хоч дзевай, бо я ўжэ не. Ты ее не вукорміш. Ужэ, кажу, шукаймо по сілі, шоб шчо корміць». Д а ўжэ от козкі дзве дзержымб. Молоко е, му прывуклі к ему. А шчэ б ні тэ, шо прывуклі. Корова запусціласа, нема ў нас молока. Пошлі мы, купім то там молока, то там того молока купім. А я кажу: «Ой, Марусе, нашчо нам купляць этэ молоко? Купём козку, да вот i подоіцца. Поўлітру молока даваціме, а не — зарэжом». I ўзялі му эту козку. Д а гэтэ нашэ дзіця й этэ молоко дай этэ молоко. Д а корбуячого i ў рот не берэ. I цепер жэ не. Прывукла. Пойдзе вона куды з М арусею, то там хочуць ее ўгосціць, да вона: «Я вашего молока не хочу, вашэ корбуячэ молоко!» I от i я одзін раз так седжу, ў радзіві говорыць. Кажэ: «Старым i малым набувайце козы. Козінэ молоко полезно». Ой, а я думаю, i дзяку богу! А шчо. Мы от дзержалі дзве. Уполёту воны давалі тры літры молока ў дзень! А шчо ж, нам болын не трэба. Гэто ўжэ цепер одна поўлітрочку дае. Оны зімою не даюць так. А одна, водзіла ў Семурадцы, да покрыласа. То ўжэ мо будзе козленя нёке. Хочом, коб козліка, шоб свого маць. А то немашэка. Буў бы козлік, то хай бы покрылосо, да хай бы росло, то ж м'ясо. Бувало, ідуць по лесу да шукаюць, шоб дзе забіць. Д а сіне прынесе, да ой! А то своя у одрыні. От жэ воны ў мене на пашу не ходзяць. Ну от там у мене сыноў садок буў. А я той садочок обороняла, обороняла, адале узела да опкідала ломач'ем. А