гаюць этого коніка. Этых хлопцоў поўна вуліца! Запрагудь i этого коніка шчодрыкуюць. I столько насядзе, шо вон елі дягне. ЦІоб это его обвучыць, шоб вон не бег. I шчодрыкуюць этого коня, да аж вон мокры зробіцца. От була ека мода. До шчэдрэца не запрагае. Пошчодрыкуюць, тогды ўжэ ёго будуць запрагадь. Будзе ўжэ вон i гной возідь, i ўсе робіць. ОТ ВАМ I ХЛЕБ! Ну, от як у нас колісь пеклі хлеб. Була дзежка. Я вам покажу зарэ. От сюда льеш воду. I берэш кіслы хлеб. А бувало, не було от чым розвесці, то ходзяць стардэ. То просядь крышок у іх, шоб із торбы далі, с хлеба. I гэтые крышкі розотруць, розотруць у дзежцы, i воды нальюць такое цёпленькое, i заколодядь мукою. Муку заколодядь от ек на бліны густые. Заколочваюць, закрываюць i стаўляюць. I вонэ потходзідь. А стаўляюдь на печэ, у дёплом месці. Ну ўжэ ўсталі, ужэ ж месядь. Месяць, месяць, а дзежка веліка. Месіць, месідь жонка этымі двума рукамі, месіць, месіць, адале ўжэ замесіць, поставіць, хай потходзіць. Ужэ топідь печ. А була ж лопата. То ж така дзерэўянна лопата, круглая. Гето бером ліст дубовы, на гэты ліст i этые боханкі — i ў печ. Посадзіла дну, посадзіла другу, трэйдю посадзіла, вуходзіць колі чотыры, колі й п'ядь. I геты хлеб ужэ й печэцда. Ужэ гледзіш на часы. Малые боханкі, то от як пірогі ў нас пекуцца, то час i двацдэць мінут, поўтора часа. А гетые ўжэ велікіе—-два часы, а то й с половіною. Гэто жытні хлеб я вам росказваю, як пекуць. Д а от вам i той хлеб. Ну, адале вумаюць ёго, вуцягваюць ковенёю. А вон такі жоўты, да такі подпечаны! Коб нап'ёк цепер, о! А цепер жэ не пекуць. Тут о на лаві кладом. А далей прымаЮць на поліду. А як жэ, водою умочвалі! Кажного боханчыка водою обмочвалі. Полоденцэм чысцёнькім накрыюдь, шоб полежаў. Ужэ тогды прымаём на поліцу. ШТО ГЗТА БЫЛО ЗА Ж Ы ЦЦЁ Шо то була за жытка, шо то була за оказея колісь. Д а було прусоў! От слухайце, людзечкі. М у булі ў перэднёй хаді, а ў заднёй дзядзько мого чоловека, шо ёго годоваў. I только було прусоў, шчо як посядудь на коміне, да ўскрозь так, то неможно! Хоць ты шчо хоч робі! Воны мене заедалі. Мо некого не елі, а мене пооб'едаюдь — i рукі i ўсе на свеці. Мой чоловек кажэ: «Узаўтра пойду ў лес». А я кажу: «Чого?» «Мне,— кажэ,— сказалі, шчо нада прынесці мешок этых мурашок. М у от,— кажэ,— шчэ цепло, то вуберомса ў эту хіжыну (на дворэ була). Ты поўнось усе, i дзецей (у мене було дзве дзеўкі i сёстры зо мною жылі). Д а я гэты,— кажэ,— як вусыплю,— кажэ,— мурашкі, i ні одного не будзе пруса». М у вубраліса, а тут жэ церэз сцену сем'я дзядзька ж зноў. М у вубраліса с тое хаты. А вон ек вусыпаў тые мурашкі, то ек наробіць той дзядзько крыку: «Ой, ліхо йашой мадер, шоб вашу чорты мадер пойнялі да з гэтою роботою. А шчо то ты, ліхо твоёй мадер, наробіў!» Воны, тые мурашкі, пошлі й по печэ, й по долу, й по горшкох, i по місках, i ўскрозь! А вон кажэ: «Нічого, вутрымаеце, у сені вуходзьце. У сенях іх нема. У сенях холодней. Вуходзьце ў сені. Я забуўса,— кажэ,— сказадь». Ужэ ждом того дня, гледзімо. Вон кажэ: «Ходзі, жонко, да побач, шо робіцца ў хаці». Я ў хату
Дадатковыя словы
горшкбх, другў, крышбк, напёк, пообедаюдь, прўса, пядь, семя, шчодрыкўюць
0 👁