скубецца, плечы, ззаду добрэ коло хвоста скубецца тэе таке дробнэ пер'е. Котора e така нека спокойна, бедна седзіць ужэ, шо хоч робі. A інша, то й шчыкае за ногі. A іншые e, шо й дохнуць. Так я так не скубу, шо дохнуць. Іншые е, так шо поскубуць да и подохнуць. А я ўжэ так не скубу, я ўжэ знаю. Ох, як зло берэ на іх, то поскуб, шоб воны зусім подохлі! Ся м урадц ы З а п іса ў у 1980 г. на магнітафоне А. А. К ры віцкі, зрабіў т ранскрипцию Я, А. М іха й л а ў ЖАРТЫ Дзед пошоў у Туроў, шоб купіць солі. Добро вупіў да ідзе назад i танцуе. А его пітаюць: — Дзеду, нема солі? — Не до солі, як час веселы. Одзін цыган ходзіў до мужыка. Д а ўсе к обеду. Ну, одзін раз, другі, трэці, а на чэцвёрты не прыглашаюць угё, моўчаць. Вон i кажэ, коб як заговорыць з мужыком: — Шчо то я бачыў? Таке мала, кругла i колюча? — То еж,— каге мужык. — Дзякуй, я буду есці. Але ты ўсе ж роскажы мне, як ёго зваць? В. М ал еш ава З а п іса ў у 1978 г. А. А. К р ы віц кі * * * Послала маці дзеўку свою: «Ідзі возьмі ножны вечкі стрыгці. Д а не забуцса по шо йдзеш! Не забуцса!» «Не,— кажэ,— не забудуса». Д а ўпала, да забіласа, да забуласа. Да ўстала, да говорыць: «Хоць упала да забіласа, но того не забуласа. Дайце та долото, шо вечкі доўбаць!» Галата А л я к са н д р а Ма р к а ўн а, 1927 г.} в. Стараж оўцы З а п іса ў у 1981 г. Я. А. М іха й л а ў * * * У одноё жонкі да буў чоловек п'яніца. Так вона сховала од ёго горэлку за бога (за абразы). А вон нашоў да напіўса. А ранком устаў да моліцца проці того бога. — Господзі, ты ж мене напоіў, то дай жэ, господзі, i похмеліцца. Сям урадц ы З а п Іса ў у 1980 г. на магнітафоне А. А. К ры віц кі, зр аб іў т ранскрипцию I. Я. Я ш к ін ВЫРАТАВАУ А було от як. Іду поўз раку i бачу я там дзевочка нека ці хлопчык (пальто таке на ём таке маленьке i с капюшончыком) ўегае. I от полонка, i от полонка. Я стаў i крычу: «Дзевочко, ідзі
Дадатковыя словы
пере, пяніца
0 👁