ІТ'яугІ e коньскіе, рабые такіе, a свойскіе — чорные. Ужэ цепер мо воны звеліс, мо іх нема. A ешчэ коліся, я от знаю, як у малых годох була, да, бувало, понабіраем чого-небудзь праць да пойдом на воду. То цеперэка ніхто не йдзе босы, цепер усе обутые. А, бувало, пойдом босые, то не можно одогнацца од іх, лезуць да чэпляюцца. I от гонісса, гонісса, І ўсёроўнб прычэпіцца, як бачыш ухопіць. То вона ж не ўхопіць, шоб укусіла. Вона як улезе, то ўпіваецца тудц да ўжэ як оторвеш, то крыве колько вульецца! А конскіе, то такіе рабуе велізные булі такіе тожэ. в у ж ы У мене було дзве коровы. То пойду доіць корову, то так от поўз мене ш-ш-ш, похныкало ў куток. Я прыходжу да чоловеку говору. Кажу: «Чоботы трэба обуваць. Нешчо шыкае поўз мене, мо то некі вуж?» А вон кажэ: «Нехай поўзе, не трогай, дой смело». Ну, на заўтрэшні дзень я заходжу... А так о куток, а ў кутку насыпано земле столькі! А то ж одрына, откуль земля? Я стала землю так о ворушыць, а там еец белых! Кошэль! Я тые яйца ужэ, праўда, не чэпаю. Д а кажу до чоловека: «Ты знаеш шчо гэто ў нас? Это ж,— кажу,— там у кутку некіе яйца ці то шчо. Нешчо,— кажу,— бела». А вон кажэ: «А ты ўжэ гледзела?» Кажу: «Гледзела». «А ну,— кажэ,— ідзі загрэбі, хай лежаць, не трогай». Кажу: «То я за ix i брацца не буду, на чорта воны мне». Вон пошоў да застроіў, замаскіроваў этого кутка. I воны жылі, пока вувелі гэтые вужэнята. Вувелі вужэнята i вушлі. Ніхто ix не чуў i не бачыў. ДЗЯУЧЫ НА I ЧОРТ (казка) Кблісь ходзіў чорт к дзеўцы, словом, гуляў з ею. Так маці i бацько ее так гледзят i кормяць, а вона сохне, усыхае. Воны говораць: шо ж это дзе е? А вона ўцекала до чорта, коб маці не бачыла й бацько. Так воны побачылі. А ім посоветоваў одзін чоловек: уплеціце ей у косу буркун-тбю. Это значыць, брат i с сестрою — буркун-тбя. Тбя сама не годзіцца, а й буркун сам не годзіцца. Нада ўмесце шоб. То ўжэ ўплелі ёй у косу этой буркун i тою. Тогды чорт перэстаў ходзіць. Д а сказаў: «Еслі б это не буркун да не* тбя, ты б була, дзеўка, моя!» Х а ч эн ь З а п іса ў у 1977 г. на магнітафоне В. Д. Л а б к о, зр аб іў транскрыпцыю П. А. М іха й л а ў КРУЦІ НЕ К РУ Ц І... (казка) Жыў бедны чоловек. Гороваў, гороваў, да нічого не маў. Надумаўса — пойду служыць к пану. Служыў вон там год, служыў два. Ну, ужэ захоцелосо ему домоў. Вон i кажэ пану: — Поеду ўжэ домоў. — Ну, то шо ж, шо тобе трэба даць? — Нічого мне не трэба, мне толькі трэба, шоб на дорогу шо ўстроілі такого
Дадатковыя словы
буркўн, вўльецца, вўшлі, гбнісса, кўн-тбя, рабўе, чбрта, ітяугі
2 👁