суюць, тые осцюкі соб'юць на муку, шоб чысты буў. Аздамічы. Перэб'юць цэпамі, а далей колосуюць просо, да ўжэ ŭ м'екіна тобе. M. Малешава. КОЛО'СЬЕ н. зб. Калоссе. Як з'яжэ сноп, то ў одном концы колосье а ў другом гузыр. М. Малешава. КО'ЛОТ ж. Акалот, абабітыя снапы. Обіў, обіў снопу одзін да другі бок дай покінуў, то тэ колот. 3 гэтого колота сечку рэжуць. Цераблічы. КОЛОТНЯ' ж. Калатня, сварка, шум, валтузня, бойка. Дзет i ноч у хаці колотня, i як жыць у гэтой хаці! Луткі. КОЛОТУ'ША ж. 1. Зацірка. От заколоцяцъ у яком коўшэ, перэцеруць да ў горшчык, от i колотуша. Кароцічы. 2. Калатня, сварка, звада. Прыдзе той п'яніца i зноў зробіць колотушу. Запясочча. КОЛОТУ'ШКА ж, Даўбешка. Як дасцъ колотушкою по лёду, то рыба i вувернецца. Сямігосцічы. КОЛОУКІ' прым. Які вагаецца, хісткі. Колоўкіе булі чоўны з дзерэва. Чэрнічы. Лодка колоўка да так о седзіш i не дышэш. Пагост. КОЛОЦЕ'ЧА ж. Калатня. От у мене ў хаці була колоцеча! Пагост. КОЛОЦІ'ЦЦА незак. Сварыцца, рабіць зваду. Ек на току не молоціцца, то ў хаці колоціцца (прымаўка). Аздамічы. КОЛОЦІ'ЦЬ незак. 1. Трэсці. 3 простудзенья колоціць вельмі. Аздамічы. Выкалачваць, выбіваць. Я даўно сажу c коміна колоціла. Хачэнь. Вымалочваць. Тые кучкі поставяць, воны посохнуць, адале іх праніком колоцілі. Сямігосцічы. Лён трэба колоціці. Хотамель. 2. Раскалочваць. Ложка така веліка дзерэвянна, i таею ложкою колоцяць. Луткі. Збіваць. Масло я колоціла з ёго, c козіного,— белэ. Бярэжцы. КОЛО'ЦЦА незак. 1. Трэскацца. Коб не колоўса ток, сыплюць мекіну. Хотамель. 2. Калоцца. Цепер натру той бодзягой, то i ўзаўтрэ колецца вона. Хачэиь. 3. Біцца pa~ гаўі. Як первы раз вугоняюць на пашу, то корову бунтуюцца да колюща. Хачэнь. КОЛО'ЦЬ Незак. 1. Разбівадь. Вона сама дрова колола i складала. Хачэнь. 2. Біць рагамі. Корова свою хозяйку не коле. Хачэнь. КОЛ СУША ж. Калашына, штаніна, частка панчохі без ступні. Калоша ў штанах, ек цыганская. Луткі. К о х а. Зак
Дадатковыя словы
га^і, зяжэ, колб, колотушка, колоцца, колоць, коровў, мекіна, перэбюць, пяніца, собюць
0 👁