Тураўскі слоўнік (1982). Том 2. Д-К. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

лошу одзевалі, ек жнуць, так у ногі коле. Запясочча. Ко.л о ш ы мн. Пер'е на нагах у курэй. Запясочча. КОЛОША'ТЫ прым. 3 аброслымі пер'ем нагамі (пра курэй). Колошатые пеуне. Дварэц. КОЛО'ШВА ж. Калашына, штаніна, панчоха без ступні. Альпень. КОЛО'ШНЯ ж. Тое ж. Подкачвай колошні да ў поход. Дварэц. КОЛОШТА'Н м. У рыфмаванай прыгаворцы як найменне дажджу. Дожджыку, колоштан, прошу цебе, перэстанъ! Бо я ў бога сірота, одчыняю ворота ключиком, замочком, шоўковенькім поводочком. Луткі. КОЛУВА'ЦЦА, КОЛЫВА'ЦЦА, КОЛУБА'ЦЦА, КОЛЫБА'ЦЦА, КОЛОВА'ЦЦА незак. Вагацца. Човен колуваецца, гледзі не упадзі. Буразі. От там земля колуваецца, дзе плаў. М. Малешава. Слон колываецца да не стоіць хорошо. Цераблічы. Волна колыбаецца. Луткі. Коб жэ гэты дуб не колубаўса! Кароцічы. Не становіса на колодзе, бо упадзеш, вона коловаецца. Пагост. КОЛУВА'ЦЬ, КОЛЫВА'ЦЬ незак. Вагаць, хістаць, Не колывай гэту цацку, вона ўпадзе. Цераблічы. КОЛУ'ВРЧКА, КОЛЬГВОЧКА ж. Гушкалка. Альтаны. КОЛУ'ПУШ ОК м. Палукашак на сані або воз. КароЦ ІЧ Ы. КОЛУ'ХАНКА ж. Гушкалка. За эту балъку зацегию верэвочку, то дзеці гойдаюцца, это іх забаука, это колуханка. В. Малешава. Колуханка на ветлі, шчо дзеці колышуцца. М. Малешава. КОЛУ'ХАУКА ж. Тое ж. Бацько, повесь мне колухауку. Аздамічы. КОЛУХАТЦЦА, КОЛЫХА'ЦЦА незак. Калыхацца. Дзеці колушуцца на колуханцы. Сямігосцічы. Дзеўкё на Петра колышуцца на колухаўках. Мачуль. КОЛУХА'ЦЬ, КОЛЫХА'ЦЬ незак. Калыхаць. Хай колышэ Лекса дзіця. Сямурадцы. Гэто навука: колыхала мене — колыши i ўнука (прымаўка). Хачэнь. Богатому i чорт дзеці колышэ (прыказка). Бярэжцы. КОЛЬГСКА ж. Калыска (стаячая). Ідзі спаць, а то прыдзе воўк i з'есць колыску. Аздамічы. КО'ЛЬБА ж. Свердзел. Кольбою ў дзерэві круцяць дзіркі. Сямігосцічы. Памянш. к о л ь б о ч к а. Запясочча. КОЛЬБЕ'ЛЬ, КОЛБЕ'ЛЬ, КОЛЫ БЕ'ЛЬ, КОЛУ