яные, богатыри ў іх ходзілі, Іншы бу корыто зробіць, a іншы спрытнейшые. Запясочча. КАНДАРО'Б м. Выбоіна, ямка. На том шляху одные кандаробы. Цераблічы. КАНДЖ У'К м. Пугаўё, сплеценае з дубовага дубца ў 12 столак. Алынаны. КАНДЫ'БА м. Высакарослы мужчына. Луткі. КАНДЬГБАЦЬ незак. Кандыбаць. Аздамічы. КАНДЬГБЫ мн. Кандыбы. Кандыбы з олешніку — палкі з кручкамі, да ступалі на тые кручкі i так хто далей продыбае. M. Малешава. КАНІКОВА'ЦЬ незак. Цікавадь, сачыць. Она каткие, дзе прыедуць чужые хлопцы, коб погуляць. M. Малешава. КАНТ м. Кант, вугал. Раней дзелалі стогі на чотыры канты. Сямігосцічы. А Гл е д з ё ць ка нта. Быць акуратным, чыстым, сачыць за сабой. У городзі трэба гледеть канта! Альпень. КА'НТАФ м. Кантар. Дварэц. Кантар. Турау. КАНТОВА'ТЫ прым. Вуглаваты. ПоставШ стог кантоваты на чотыры рогі Цераблічы. Кантоватэ коло, а не круглэ. Луткі. КАНУ'Н м. Памінальная страва. Канун — то солодка вода, коржыкі пекуць прэсные i крышаць. Бярэжцы. Як помінаюць, то робяць канун. Альшаны. КА'НУЦЬ зак. Працячы, выступіць. Пошэпчэ баба, i кроу не кане. В. Малешава. Вушые коропку, шо вода кане. Аздамічы. Седзіць божуха ў восьмох кожухах, хто на ее гляне, то слеза кане (загадка). Цыбуля (адгадка). М. Малешава. КА'НЬКАЦЬ незак. Слязліва выпрошваць. Хопіць ты ўжэ канъкала! Запясочча. КА'НЯ ж. 1. Паз у сцяне для перагародкі. Каня нарэзваецца до балькі для перэгородкі. Цераблічы. Дзірка для пальца пры змацаванні бярвенняў. Альшаны. 2. Птушка канюк. Мачуль. 3. Чапля. I каня е, вона онно седзіць над водою. В. Малешава. КА'ПА ж. Скураны верх у хамуце. Капа ў хамуце з рэмёня. Сямігосцічы. КАПЕЛЮ'Ш ЫНА ж. Ліст белага гарлачыка. Поба, шчупак на капелюшіну вускочыў. Пагост. КАПЛОВУ'Н м. 3 абвіслымі вушамі. Такі капловун кабан, вушы целепаюцца. Луткі
Дадатковыя словы
божўха, кантаф, кануць, канькаць, каніковаць
7 👁