чык, хоць дзеўчук, хлопчык конікі пасе, дзеўка водзічку неЬе (забаўка пры гульні з дзіцём). Запясочча. ДЗЕУЧУ'РНІК. м. Хлопец, які заляцаецца да дзяўчат. Ты вельмі раней дзеўчурніком буў. M. Малешава. ДЗЕ'УЧЫНА ж. Дзяўчына. Есцека дзве дзеўчыны ў мене. Хотамель. Хороша дзеўчына, хорошего стану. Хто ее любіць будзе, як я перэстану? (з песні). Хачэнь. ДЗЕЦІ'НА ж. Малады чалавек, юнак. Шо гэта дзеціна ведае,. колько зарэ людзей? Цераблічы. Эта дзеціна сухая, худая! M. Малешава. ДЗЕЦІ'НЕЦ м. Toe ж. От вусокі дзецінец твой вурос! Бярэжцы. ДЗЕЦГШЧЭ н. пагардл. Дзіця. А гэтым дзецішчам ужэ можно ўчыцца, нам то цяжко було. Луткі. ДЗЕ'ЦЦА зак. Дзецца. Як сталi бомбіць, то нема дзе дзецца, Мачуль. Колісь казалі: «Дзе дзеюцца старые коні? Беднякi купляюць да собак кормяць» (іранічны жарт). Хачэнь. Дзе тые сому дзеліса? Усе звеліса! Дварэц. ДЗЕЦЬ зак. Дзець. Дзе ш ты дзеў грошы, ото ж ты получыў торбу грошэй? Луткі. Куды ето я пугу дзеў? Пагост. ДЗЕЦЬЕ' н. зб. Дзетвара. Зайдзе дзецье, i ўсе яйца поб'юць. Хачэнь. ДЗЕЦЮ 'К м. Дарослы хлопец, дзяцюк. Настояшчы жэніх}, дзецюк ужэ. М. Малешава. ДЗЕ'ЦЯТКО н. Дзіцятка. Ходзі, дзецятко, ко мне. Ся~ МІГОСЦІЧЫ. ДЗЕ'ШЭВО прысл. Танна. От каюса, шо дзешэво продаў. Цераблічы. По рэцэ дзешэўлей перэвоз. Сямігосцічы. ДЗЕ'ШЭВУ прым. Танны. Як скіне бусько ейцэ, та будзе дзешэву хлеб (прыкмета на добры ўраджай). Луткі. ДЗЁ'ГОЦЬ м. Дзёгаць. Од дуба вода будзе чорна, як дзёгоць. Луткі. Чоботы дзёгцем мазалі — носіліса доўжэй. Пагост. ДЗЕГЦЯФКА ж. Дзягцярка. Дзёгцярка под возом вісела. Цераблічы. ДЗЁГЦЯ'РНЩА ж. Тое ж. Аздамічы. ДЗ ё 'РЗКІ прым. Рашучы, смелы. Некіе такіе дзёрзкіе пчолы, шчо як поворушыў, затоб з'елі., Цераблічы. ДЗ ё 'РНУЦЬ зак. Пайсці або пабегчы хутка, раптам. Дзёрнула ў Туроў сама, Хачэнь. 2. Зак