гор, на сто печок,на сто рэчок, на сто городоу (загадка). Гром (адгадка). Луткі. Як загрэміць першы раз гром бежьш шуло подпіраеш спіной, коб не болела. Там жа. ГРОМА'ДА ж. Натоўп, грамада. Громады навек дзержаўса, то громадзістом i прозвалі. Пагост. Громадою оддавалі ў армею. М. Малешава. ГРОМА'ДЗІНА ж. ГрамадзІна. Шо громадзіну, воз сена наложыль — под крышу! Пагост. ГРОМОВУ' прым. А Г р о м о в а с т р э л а. Чортаў палец. Громова стрэла нека жоўта, под воск подходзіць. Цераблічы. ГРОШ м. Манета. Мне бацько гроша не даў, хоця дзесець копеёк! Аздамічы. Усе з гроша жывуць. Запясочча. ГРОШОВГТЫ прым. Які мае грошы. Воны грошовітые, то купяць собе ўсёго. В. Малешава. ГРОШО'УКА ж. Вялікая іголка. Веры грошоўку, шчо мешкі зашываць. Оямігосцічы. ГРО'ШЫ мн. Грошы. О, господзі, господзі, побі того до смерць, у кого богато грошы да жонка хороша (жарт). Цераблічы. Ім давалі добрые грошы! В. Малешава. Руб не грошы, а мужык не пан (прымаўка). Ха* чэнь. ГРУ'БА ж. 1, Грубка. Трэба ў грубі вутопіць, бо холодно ў хаці. Кароцічы. За моей памецью i грубы не було, одно печ. Луткі. 2. Будка на плыце. Положи ў срубу мою світку. Запясочча. ГРУБІНА' ж. Таўшчыня. Сколько метроў грубіны той дуб мае ў грудзях? Хотамель. ГРУ'БО прысл. Нізкім тонам. Весною вон крычыць грубо: «Хведора!»,— а вона вусоко: «Васиье!» (пра птушак). Запясочча. ГРУ'БОСЦЬ ж. Таўшчыня. Грубосці укруговую той дуб мае п'яць метроў. Хотамель. ГРУБУ' прым. Тоўсты. Грубэ дзерэво без колуна не поколеш. Пагост. Жонка груба, а ножка малая. В. Малешава. Грубым лбом мур не розоб'еш (прыказка). Альпень. ГРУД м. 1. Узвышаная сухая мясціна сярод балота, каля ракі. По груду на полянках моховікі ростуць. Мачуль. Год за годамi, то постануць доліны грудамі (прыказка). Аздамічы. 2. Камяк зямлі. Вуберуць коноплі да мочаць, да грудоў туды накопаюцъ, шоб потало. М. Ма
Дадатковыя словы
громада, громадзіна, грошоука, грубосць, розобеш, хведбра
3 👁