шаны. Дзе клён да граб, там пан (прыказка). Цераблічы. ГРАБА'Ч м. Грабец сена. Аздамічы. ГРАБЕ'ЛЬНІК м. Тое ж. Трэба заробляць собе грабельніка i косельніка. Бярэжцы. ГРАБЕНУ'ЦЦА зак. Кднуцца. Грабенууса, можэ, i вон у Верэсніцу? М. Малешава. ГРАБЕНУ'ЦЬ зак. Штурхнуць. Мене вон як грабене от себе\ Хачэнь. Ек вузверыласа да як грабенула усе со стола! М. Малешава. ГРА'БЛІ мн. Граблі. Занесу граблі Одаркіные, мо вона пойдзе грэбці сено. М. Малешава. Так жне не хороша, за ею хоць граблямi грэбі. Дварэц. Памянш. г р аб е л ь к i. Аздамічы. ГРАБОВА'ЦЬ незак. Рабаваць. Грабуюць дзеці бабу свою\ (жарт). Аздамічы. ГРАБОВЕ'ЛНО я. Грабільна. Бярэжцы. ГРАБОВІ'НО я. Тое ж. Кароцічы. ГРАБОВГНЬЕ я. Тое ж. Грабовінье робяць з олешыны. М. Малешава. ГРАБО'ВУ прым. Грабавы. Топорышчэ було грабовэ. М. Малешава. ГРАБО'УЕ я. Грабільна. Для грабоуя ета орэшына не годзіцца, суковата. Пагост. ГРАД м. Град. Под кусты, хлопцы, ховаймоса, там град не біцьме. Пагост, ГРАДА' ж: 1. Града, доўгае павышэнне сярод балота, у лесе. На градзе орэшнік, дубы ростуцъ. Альпень. Прыехалі му стог з етое грады браць, ох, а ў ём мушэй— мо сотня! Пагост. 2. Градка. На той градзе цыбулю посадзіла. М. Малешава. Одну граду моркву посадзіла. Пагост. Памянш. г р а д к а. Коло той градкі такіе нешчыслёные лугі булі! Рубель. Дзе цыбуля, то градка. Альпень. ГРАДОВУ' прым. А Гр а д о в а с е р э да. Серада пер ад тройцай. Цепер не трэ полоць, цепер градова серэда. Сямурадцы. ГРАЗГШЧЭ я. Вялікая гразь. Осенею гразішчэ там, не вулезці! М. Малешава. ГРА'ЗКІ прым. Гразкі, брудны. Чого то ў цебе такi гразкі стол? Верасніца. Восень була гразкая. Луткі. ГРА'ЗКО прысл. Гразка, брудна. Гразко, ораць не можно. Аздамічы
Дадатковыя словы
грабач, грабенуцца, грабенуць, грабоваць, грабовелно, грабову, грабовіно, грабоуе
2 👁