Тураўскі слоўнік (1982). Том 1. А-Г. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

дралосо ŭ на его ліхо. Луткі. Вудраўса жывот нейкі откуль (жартам пра сваю фігуру). M. Малешава. ВУ'ДРАЦЬ зак. Выдраць, выкалупаць кіпцюрамі. Гледзі, у ліце плыгне, то очы кіпцямі вудзерэ. Старажоўцы. Выдраць, нанава распрацаваць (поле). Вудраў полянку под шчо хоч: под просо, под лён. Цераблічы. Выдраць, дастаць мёд, разбурыўшы калоду або вулей (пра мядзведзя або пра злодзея). Пчолы Нашоў у лесі, давай выдзёром. Хотамель. Адшукаць, дастаць. Дзе ты его вудраў, таке хорошэ? Луткі. ВУ'ДРУЧКОВАЦЬ зак. Выдрэсіраваць. Трохі баба вудручковала, а то не було рады. М. Малешава. ВУ'ДУБЩЬ зак. 1. Выдубіць (скуру). В ыдубіць кожу. Запясочча. 2. Выцягнуць, дастаць. ВудубШ машыну з еругі. Луткі. Пабачце-пабачце, бусько карпа еудубіў. Там жа. ВУ'ДУМАЦЦА зак. Надумацца. Чдуна дзед выдумаўса зробіць. Алынаны. ВУ'ДУМАЦЬ зак. Даць мянушку. Була ў одного ольшанца дзе в очка, на ее Сова вудумалі да зложылі таке: у Олыианах чоловек Сову кладкою вёў, а сам поўз кладку ішоў (жарт, т. зв. смехоўе). В. Малешава. На ёго вудумалі, шчо вон кожан. Там жа. ВУ'ДУМОК м. Мянушка. Екі на его выдумок у нас? Помча? Аздамічы. Дражнілка. То такі вудумок на нас, церэблюкоў,— кырр! Цераблічы. Вудумок вудумоў, шчо такого не було на селе. Там жа. Л Н а в у д у м о к з в а ц ь. Празываць* Чого ты чоловека на вудумок зовеш? У его ж ім'я есць. Луткі. ВУДУМО'УВАЦЬ незак. Называць, празываць. Некто ж выдумоўваў усе урочышча ў нас. Сямігосцічы. ВУ'ДУРЫЦЬ зак. Выманіць, узяць падманам. У дзецей дзед вудурыў копейкі красные, то казалі з золота булі. В. Малешава. ВУ'ДУШЫЦЬ зак. Выдушыць, перадушыць. Воўк вуду шыў, вутрушчыў тых вечок, дай оттого звеліса тые овечкі.Х ачэнь. ВУДЬГР, ВОДЫ'Р м. Пухір. Усхопіўса вудыр, прып'ёк. Хільчыцы. Водыры посхапваюцца на ногах, ек походзіш по жаберу. Любавічы. Памянш. в у д ы р 6 к, в уд ы р ч ы к. Прышчыцца рука, ек вудырчыкі робяцца. Луткі. А Ж о ў ц я ны в у д ы р о к. Жоўцевы пузыр. Вудырка жоўцяного нема у коня. Цераблічы