Тураўскі слоўнік (1982). Том 1. А-Г. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

мічы. 2. Развявацца. Вона вее, тая борода, i товар шчэ ходзіць по полі. Хачэнь. ВЁРТКІ прым. Жвавы, хуткі, энергічны. Ек чоловек вёрткі, то i тэ І се ему трэба. Верасніца. Вяртлявы. Вёрткое дзіця, сюды-туды кідаецца. В. Малешава. ВІТЛЯ ж. Дурніда. Вале, чому цебе вігля баба зове? — Тому шчо нічога. Цераблічы. ВІД м. Твар. Мой від огнём горыц. Запясочча. К ліхому віду отрэзалі й носа (прымаўка). Дварэц. Ёво, сядзь відом, а то будзеш седзець плечыма на картоццы. Луткі. Вуцолуе i ў рукі i ў від: не хеорэй, бабо. Аздамічы. Трэба ж пчолё укус'щь за від, то i домоу ледзъ прышоу. Мачуль. Гледзі, Дземід, на свой від (прымаўка). Там жа. Як даў у від, то, каа, кроўю вочы пазаліваліса. Алыданы. Торкнёш его (заткала) — тобе на від сопуха падав. СямІгосцічы. А Н а в i ду. У твар, з твару. Пришлое мне его на віду побачыць. Хачэнь. Яка хороша на віду молодзіца. Запясочча. ВІДА'ТЫ прым. 3 вялікім тварам, круглатвары. Поупа да така відата жонка. М. Малешава. ВІДА'ЦЬ незак. Відаць, бачна. Відаць було, шо дождж будзе. Верасніца. ВРДЗЩ Ь незак. Бачыць. Што відзіў, то й брыдзіў (прымаўка). Кароцічы. ВІДЗКУШЧЬІ, ВІДЗЮ'ЧЫ прым. Які добра бачыць. Аздамічы. ВІ'ДЗЯ дзеепрысл. Бачачы. Стрэляў так, по ком eiдзя. Луткі. ВІДНІНА' ж. Бачнасць, яснасць. От еідніна, хот ты гдлкі збірай! Луткі. ВІДНО', рэдка ВГДНО прысл. 1. Бачна. Цэгла відно на Лядзе. Бярэжцы. Да ўжэ не еідно, шо то коні. Луткі. 3 лесом роўноf да з лесу не відно (загадка). У дзерэві серцэ (адгадка). Там жа. Пошоў той «пан» з дзедовою люлькою, не еіднб, дзе вон i дзеўса ў лозе. Цераблічы. Далеко відно трактора ў полі. M. Малешава. Ложыцеся спаць, a заўтра будзе відно. Хачэнь. Відно пана na халявах (прымаўка). Там жа. 2. Світае. Ужэ еіднб — дзень. Аздамічы. Уставай, ужэ відно, да йдзі жакі похожай. M. Малешава. Відно. Альшаны. ВІ'ДНЫ прым. Бачны. По розорах була вода, а по градзе по цветох клубніка відна стала, зацвіла. M. Малешава.. ВІДО'ЛІЦА ж. А На в i д 6 л i ц ы. На відавоку, на