Тураўскі слоўнік (1982). Том 1. А-Г. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

ВЕША'К м. 1. Вешалка. На вешаку твой пінджак, чого ты на полу его шукаеш! Кароцічы. У сенях на вешаку вісіць бутля. Луткі. 2. Вешалка ў адзенні. Вешака прышывай, стонжзчку. Луткі. ВЕ'ШАЛКА ж. 1. Шыбеніца. Вернуўса, а ёго сем!я на вёшалцы вісіць. Запясочча. Перэд негодою хоць ты на вешэлку ідзі, так усе боліцьі М. Малешава. Коб на вас вешалка найшла, ек ву ходзіце ў яблука! Там жа. 2. Жэрдкі для прасушвання'сена, сетак i інш. Аздамічы. 3. Нізка скруткаў лазы. Цэла вэшалка вэрчбу тых была. Мачуль. ВЕ'ШАЛО, ВЕТ11АИЛО н. Вязка, нізка. Вешало баранкоў наніжэ да везе. Аздамічы. Назбіраюць вешало остопкоў да несуць на купайло паліць. Сямігосцічы. На вешало верчы вёшалі i сушылі на зіму на хаці. M. Малешава. Вешало мо кілоў дзесяць рыбу попёр. Луткі. Пэўная колькасць звязаных ці нанізаных прадметаў. Трыццаць верчду гэтэ вешало. Цераблічы. Лбзу надзеруць дваццаць верчоў — вёшэло. Там жа. Вешайло лапцей. В. Малешава. ВЕ'ШАЛОК м. Вязка. Hece цэлы вёшалок верчоў (25 штук). M. Малешава. ВЕ'ШАЛЬНІК м. Шыбенік, вісельнік (самагубца). Бярэжцы. ВЕ'ШАЛЬНІЦА ж. Шыбеніца. Коб ты попаў на еешальніцу! Мачуль. ВЕ'ПІАЛЬШЧЫК м. Вісельнік. Вёшальшчыка ŭ не помінаюць, ховаюць i по домах ідуць. M. Малешава. ВЕ'ШАЦЬ незак. Вешаць, чапляць. Крынджолы на полі поставіць да кольбёль вешае. Верасніца. ВЕ'ШНІЦА ж., ВЕ'ШНІЦЫ мн. Весніцы, вароты з жэрдак. Як вешніца, то бедны хозяін. Запясочча. Я вёшніцу зачыніла, корова ўжэ не ўлезе. Дварэц. Вёшніцы, оны вісяць на такой сцежэё. В. Малешава. Брама пры выхадзе з вёскі. Проведу цебе, унучко, до вёшніцы ў конце села, а далей сама пойдзеш. Пагост. Навясныя дзверы ў курані. Вёшніца. Запясочча. Памянш. в ё ш * н і ц к а. Тут вёшніцка е заходзіць. Запясочча. ВЕШНЯ'К, ВЕСНЯ'К м. Вясенні ведер. Вешняк добро сушыць дрова. Луткі. ВЕ'Я ж. 1. Века, павека. Вёі нахмуріў. Альшаны. От вёяты (пагардліва) напусціла! Сямігосцічы. 2. Завея. ЛуткІ. ВЕ'ЯЦЬ незак. 1. Веяць. Веялі жыто вёелкою. Азда