ВЕРШЬГЦЬ незак. Вяршыць (стог). Светкуюць у недзелю, а я стожка вершу І не зацечэ. Дварэц. Вёршыць стога Зіновёй, кончав вёрха. Сямігосцічы. Трэба вершыць того стожка, бо дождж пойдзе. Луткі. ВЕРШЭ'ЛЬШК м. Укладальнік стога. Вершэльнік вувершыў вёрха. Вершэльнік грабліма подбівае к собе сено. Цераблічы. ВЕРШЭ'ЧОК м. Вершалінка. На самом вершэчку. Луткі. Узгорачак. Шо у вас, то ў нас, по полях вершэчки Шо ў нас то ў вас хлопцы, як овечкі (прыпеўка). М. Малешава. ВЕРЬГВОК м. Невялікая вяроўка, павадок. Узяў сома на верывок i прывезаў до вётлы. Верасніца. У верывок в'язку навезала. Луткі. Верывок — это ужэ часць верэўкі. Такі похопны. В. Малешава. ВЕФ(ЫЦЬ незак. Верыць, прымаць за праўду. Хот ты землі ў рот наберы, а вон не верыць. Луткі. ВЕРЭ'Д м. Верад. Вэрэт потхопіў, як шулу подняў. Хотамель. ВЕРЭ'НІК м. Варэнік, від вараных (або печаных) піражкоў. Хто помогав ў дожынкі, тому давалі верэніка. Дварэц, На Варвары верэнікі варылі, хозяін должэн пастуху верэніка занесці В. Малешава. Наварыла б варэнікоў, коб сыр, да мукі нема (жарт). Сямурадцы. ВЕРЭНГЦА ж. Уваход у кашару; жэрдкі, якімі закладаюць гэты ўваход. Стоіць над верэніцэю да беўкае. Луткі. ВЕРЭ'НЬКА ж. Кошык з накрыўкай, сплецены з кары. Верэнъка, шчоб хлеб носіць, як едуць куды. Пастух з верэнькой ходзіць, у сваты ідуць з верэнькой. Луткі. Вэрэнька з лозы, а кошэль з дубцоў плетуць. Велямічы. Бацько i маці ідуць у сваты, назадзі варэнька з лозы, там хлеб i соль. Мачуль. Наберы ў верэньку есці да ідзі за товаром. Кароцічы. Узяў верэньку дай пойшоў помаленьку (прымаўка). Хачэнь. ВЕРЭ'НЯ эю- Кашэль з накрыўкай, сплецены з кары. Верэня з веком, а шаня без века. Сямігосцічы. Верэню несе хросны бацько (як ідуць у сваты). Там жа. Верэня хлеб носіць, а шанька на ягоды. Бярэжцы. ВЕ'РЭС, ВЕ'РЭСТ м. Верас. Верэс цвіце ў спасоўку. Аздамічы. У вёрэсу грыбы ростуць. Цераблічы. Вэрэс у нас у бору, там e i пчолы. Мачуль. Верэс добры од обпаленого. Д.-Гарадок. Бувало, як весной сена мало, то на верэс коровы выгонялі. Луткі. Грыб у верэс, заец на нё