білі, удоль роспілуюць, трохі обчэшуць, шоб жоўта кора була. Пагост. ВА'НЬКА ж. А У з я ц ь в а н ь к у. Узяць за звычку. Таку ваньку ўзела дай ходзіць по ночах. Запясочча. Ульяна собе такую ваньку ўзела — натрэцца бодзягой i ходзіць чырвоная. Луткі. ВА'ПНА ж. Вапна. Трэба вапной каліць хлёў. Бярэжцы. Шукаемо вапну да белім у мотках. Хачэнь. ВАР м. Вар, шавецкая смала. Запясочча. ВАРВАФШЧЫНА ж. Харчовыя прадукты, сабраныя пастухом ад гаспадароў жывёлы ўвосень (на свята Варвары). Пастух не пасе ўжэ коні, а по договору збірае шчэ варваршчыну. Цераблічы. ВАФКА ж. Варка, гатаванне. Шо тут варыць? Хто его ведае з етой варкою. Запясочча. ВАФКАЦЬ незак. Падаваць голас, вуркаць (пра ката). Кошка варкае. Верасніца. Шыпець. Таке малое, а наежылося i варкае. Хачэнь. ВАРОВА'ЦЬ незак. Тармазіць плыт пры дапамозе якара. Варуй, бо понесе! Запясочча. Падсоўваць бервяно на сталюзе пры дапамозе тапара (пры падоўжнай распілоўцы). Там жа. ВАРСО'БА м. i ж. Нязлосная лаянка на дзяцей. Это кажуць на тых, хто ўжэ нешчо понімае: я на Галю, коб не вельмо плохо сказаць, крычу варсоба. Луткі. ВАРТ, ВАФТуЫ прым. Варты, годны. Мы не варты ёгд. Тураў. Шчо, я не варта хлеба вашэго, мое дзеткі?! М. Малешава. Зразу бачу, чого он варт. Мачуль. Каштоўны. Тэ, шо на окнё лежыць, то вартчэйшэ. М. Малешава. Здольны да работы, здаровы. Коб я варт, то накошу собе сена. Альшаны. У стане. А нагружаць зерно ў машину воны вартые? Луткі. От хамкае, не варт прочытаць. М. Малешава. Я ўжэ вам не варт горэваць, не варт грошы даваць. В. Малешава. Не варты ногі носіць— не варто i жыць. Сямігосцічы. Варт не варт, а ішла б до ўпаду. М. Малешава. Здольны, умелы. Вон не варты ёздзіць. Верасніца. ВАФТА ж. 1. Варта, ахова. Я пошоў на варту, поселі на ганок i седзімо. Кароцічьі. Там стояла будка для варты, погранічнікі булі. В. Малешава. От варта заспала, не чула, шо горыць. Мачуль. 2. Спецыяльны знак у вясковага вартаўніка. Эй, Паўле, варта ў цебе! Аздамічы. ВАРТОВА'ЦЬ незак. Вартаваць, пільнаваць. Мо
Дадатковыя словы
ванька, вароваць, вартоваць, варўй, вафт^ы
5 👁