Тураўскі слоўнік (1982). Том 1. А-Г. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

ВАТОЦЬ ж. Toe ж. Ну й вагоць несці эту траву. Луткі. Кура моя такая вагоць була! М. Малешава. ВА'ДЗЩ Ь незак. 1. Шкодзіць, быць щкодным. Чорнушка добра i ў хлеб, вона не вадзіць. Запясочча. Клімат вадзіць ёй, то прыехалі назад на родзіну. Бярэжцы. Выклікаць дрэннае адчуванне. Шчо ні з'ем, то ўсё вадзіць. Запясочча. МуцІць, дягнуць на ваніты. Як не eci, да з'есі, так вонэ i вадзіць. М. Малешава. Перашкаджаць. Ей вадзіло, ек хто й стукне. Верасніца. Некі белы вон, нешчо ему вадзіць ці долегуе. Аздамічы. 2. Хапаць (звыч. з не). Нічого ему не вадзіло, не браковало. Хотамель. ВА'ДНО прысл. Непрыемна, дрэнна (пра стан, калі нешта турбуе). От нешчо ёму вадно, капрызіць. Kapoцічы. ВА'ЖКД прылі. Цяжкі. Важкё сем'е, як камень. Дварэц. / бдльша, i важэйша, i вушэйша за нашу корову. Там жа. У нас важка земля, у нас глей. Пагост. Чым важэйша робота, то для мене. Мачуль. ВА'ЖКО прысл. Цяжка. I мого хлопчыка ей важко носіць. Дварэц. Нагле важко ў тых боцінках. Там жа. Крутэ дзерэво важко колоць. Там жа. Важко дэржаць корову i без корову важко. Бярэжцы. Товарэчэ м'ясо важко ўварыць, не ўпрэвае. Аздамічы. Мне важко ходзіць по снегу. Алынаны. Нешчо важко на душы! В. Малешава. Зоўзюлька леціць нізко да важко. Хачэнь. ОчэпШ зубу — важко ў роце. Чэрнічы. Як лёгко рукам, то мозгам важэй. Там жа. ВАЖКОВА'ТЗЫ прым. Цяжкаваты. Только шо вон важкі, важковаты. Пагост. ВА'ЖКОЕ н. Печань. У кобана печэнь — важкое. Запясочча. ВАЖКОЦЕ'ЛЫ прым. Грузны, мажны. Екі гладкі да важкоцелы, шчо цельпёш! Верасніца. ВА'ЖНЫ прым. Важнецкі. Важные мне сын рукавіцы прывёз — з оўчыною, цепер у цепле мое рукі будуць. Пагост. ВАЖО'К м. Правее для адбіўкі ліній на калодцы пры падоўжнай распілоўцы. Аздамічы. ВА'ЖЬЩЬ незак. 1. Важыць, узважваць. Важылі бабы лён, печэны хлеб на росцежные безменчыкі. Дварэц. Важылі целят? Трохі e прывесу? Бярэжцы. 2. Мець вагу. Чэрэво ваоюыць, донесці не можно! (іранічна пра тоўстага чалавека). В. Малешава. То буў кожушок наглый, мо