Тураўскі слоўнік (1982). Том 1. А-Г. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

ВАБ м. Прыманьванне дзічыны гукамі. Покойны дзед вабіў лосёй, на ваб ездзіў i ў Баловежскую пушчу. Мачуль. ВА'БІК м. Вабік прыманьваць дзічыну (звычайна дзікіх качак). Аздамічы. ВА'БІЦЬ незак. Вабіць, клікаць, прыцягваць увагу. Крыкуха вабіць селезнёў. Аздамічы. Прывабліваць, прыманьваць (дзічыну). У трубку вабяць вбука. Альшаны. Воўка можны вабіць у горшчдк. Аздамічы. BA-BA-BA' выкл. Пра дзіцячы плач. ДзІцятко крычыць ea-ea-ea. B. Малешава. BA'BA ж. Болька, ранка (у размове з дзецьмі). Дзе, мамонько, вава,покажы,Бярэжіхы. ВАГ м. Рычаг, вага. Вагом засільваюць колоду на~ мёртво на столюзе. Той жэ ваг доўгП Цераблічы. Трэба заважыць вагом. Аздамічы. Груз на канцы асвера. Хотамель. Рычаг у ступе. Ступа ножная з вагом. Хотамель. ВАГА' ж. 1. Вага, цяжар. Щ з вагою ЦІ без вагі, конь ідзе, не отстав. Луткі. А як плацяць? — От вагі, важаць (аб прыёмцы ягад). Кароцічы. Груз на канцы асвера. Дварэц. 2. Пра. Тураў. А Н а к л а с ц i (н а л ож ы ц ь) в а г у на п л е чы (на спі ну). Налажыць закляцце, часцей на скаціну, каб яна не магла зварухнуцца з месца. Неку вагу наклала на плечы, шчо i волы не поцягнуць тую короуку, стоіць як у копана. Хачэнь. ВАГА'Н м. Начовачкі з пяском у касароў, у якія макал! мокрую мянташку. Запясочча. Памянш. в а г а н ё ц, в а г а н ч ы к. Там жа. ВАГА'НОК м. Коўшык. Альшаны. ВАГКУ'ША ж. Печань. Запясочча. ВАТОМ прысл. Няспешна. Воўкі ідуць вагом, не так, ек собакі. Дварэц. ВАГОТА' ж. Важкасць, цяжкасць, цяжар. Ту ваготу несці було важко! (пра ягады). Верасніца. Поймёць, шо то було за вагота! Луткі