ßі ўраджай. Самая распаўсюджаная і красамоўная, нават зарыфмаваная, – «Калі на Грамніцы певень нап'ецца вадзіцы, дык на Юр'я наесца вол травіцы». Вялікі мароз у гэты дзень зусім не прадказваў ні цёплай вясны, ні спрыяльнага лета, але снег абяцаў ляжаць нядоўга (Звязда. 2001, 15 лют.). – Прыказкі, кн. 1, с. 96: Як на Грамніцы нап'ецца певень вадзіцы, то на Юр'я наесца вол травіцы; Янкоўскі, с. 84: Калі на Стрэчанне певень пад страхою нап'ецца, то на Юр'я вол травы наесца. Як (калі) не ела душа часнаку, то і пахнуць не будзе. Невінаваты чалавек не можа абвінавачвацца ў чым-н. [Жэня:] Ну-ну, ці даўно яшчэ рукі твае Гэльку абдымалі ўпоцемку? [Андрэй:] Ды хіба ж можна змяніць сакавітую вішню на пажоўклы ападак з дрэва? [Жэня:] Ой ты, хват добры. Я цябе наскрозь бачу. [Андрэй:] Як не ела душа часнаку, пахнуць не будзе (І. Козел. Над хвалямі Серабранкі). Бабам толькі дай зачэпку языкамі памянціць. Без граху грэшным зробяць... Але ж спрадвеку гавораць, што калі душа часнаку не ела, то і пахнуць не будзе (А. Казлоў. Незламаная свечка). – Насовіч, с. 183: Чыя душа часнаку не ела, то і пахнуць не будзець; Янкоўскі, с. 346: Чыя душа часнаку не ела, пахнуць не будзе; Прыказкі, кн. 1, с. 348: Як душа не ела часнаку, не пахла б; Хто часнаку не еў, той смярдзець не будзе. Як (калі) трывога, тады (дык) да Бога. Да Бога найчасцей звяртаюцца ў няшчасці. Як занялася ад хаты страха на хляве, а пасля на гумне, то нябось – [Уладзя] успомніў Бога, давай хутчэй хрысціцца. Кажуць жа: як трывога, тады да Бога (В. Каваленка. Падвышанае неба). Не верыла Мар'яна ні ў які той свет, але нездарма людзі кажуць: як трывога, дык да Бога... І Богу, і д'яблу пайшла б сёння служыць Мар'яна, каб ведала, што гэта паможа сыну (Л. Арабей. Маці – не сведка). Яна чула, як бацька перад якімнебудзь важным заняткам часта звяртаецца да Бога. А што вінаватыя мы перад ім, кажа, то гэта праўда. Успамінаем толькі, калі бяда якая. Праўду кажуць – калі трывога, тады да Бога (А. Бутэвіч. Апошняе ігрышча). [Ян:] Зноў за свае прымхі?! Сну людскога сасніць не можаш!.. Анёлы, крыжы, багі... [Фрося:] А як жа інакш? Нездарма ж людзі кажуць, як трывога, тады і да Бога. Ты ж сон мой не паслухаў... (А. Петрашкевіч. Скрадзены крыж). – Ляцкі, с. 63: Як трывога, тады да Бога; Прыказкі, кн. 2, с. 151: Як трывога, тады да бога. Як (калі) удасца жарабё (бычок) з лысінкай, дык і здохне (састарэе) такім (з лысінкай). Пра нязменнасць характару чала
Дадатковыя словы
дяблу, маряна, напецца, юря
0 👁