Õючы развітвацца са сваім змрочным мінулым. Праўду кажуць: хто не бачыў новага, той і старому рады (В. Гроднікаў. Асцярожна: «пятая калона»!). – Насовіч, с. 177: Хто новага не відаў, той і старому рад. Хто не курыць і не п'е, той здаровенькі (-м) памрэ. Жартаўлівы адказ таму, хто асуджае каго-н. за курэнне ці п'янку. Я хацеў узяць ягоную атруту і кінуць у вядро, аднак той, зразумеўшы, у апошні момант руку з цыгарэтай адхіліў. – Хто не курыць і не п'е, той здаровенькім памрэ, – са смехам прадказаў мне лёс Пятро (В. Шабалтас. Душагуб). То ў той, то ў гэтай хаце бразне дзвярыма. Можа, у той чарку нальюць, а ў гэтай цыгарку «стральне»? Знойдзе, патопчацца ў парозе, паныгае, пакруціць носам, памыргае вачыма і зноў дзвярыма «бразь». А недзе ў хаце і паўшчуваюць: «Да чаго дажыўся, дапіўся, дакурыўся!..» А ён ім сваёй частушкай: «Хто не курыць і не п'ець, той здаровенькі памрэць». І жыве яшчэ, курылка (К. Камейша. Паміж кубкам і вуснамі). – Я не п'ю. – Во шчаслівы чалавек! – сказала цётка Дуся. – Што вы, Уладзіслаў Іванавіч! Малады вучоны! – А хто з вучоных не п'е? Навука закісне. – Хто не курыць і не п'е, той здаровенькі памрэ, – выгукнуў маўклівы Гвоздзік, што ажыў ад набліжэння выпіўкі (І. Шамякін. Сатанінскі тур). Хто не нараджаецца, той не памірае. Пра непазбежнасць смерці. Данілу Пятровічу чамусьці прыйшла ў галаву думка аб смерці, і ён ніяк не мог адкараскацца. «Што ж, хто не нараджаецца, той не памірае, – падумаў ён. – Аднак калі прыйдзе кірпаносая, дык каб на роднай зямлі» (І. Гурскі. Чужы хлеб). – Прыказкі, кн. 2, с. 411: Хто не нарадзіўся, той уміраць не будзе. Хто не працуе (не робіць), той не есць. Функц. не зам. Пра недапушчальнасць дармаедства, паразітавання. [Каваль:] А жыць з чаго будзеш? [Фрося:] На бабчыны грошы. [Каваль:] Ты што, жартуеш, каб я, рабочы, ды на гэткі спосаб. О не!.. Так няможна, ты ведаеш – ёсць такі закон: хто не працуе – той не есць (У. Галубок. Ветрагоны). – Ну што, малеча, цяжка цягнуць такое на гарбе? – прамовіў Жук, заўважыўшы Мурашку. – А мы працуем на сябе. – Ды чуў... Пра гэта ўсюды трубяць. Павага, слава, чэсць. – Хто не працуе, той не есць (К. Крапіва. Мурашка і Жук). – Працаваць мы прывыклі. Без гэтага не пражывеш... – Гэта правільна, – пацвердзіў Мікалай Іванавіч. – Хто не робіць, той не есць (Р. Няхай. Гудкі абуджаюць вясну
Дадатковыя словы
пець, пянку
0 👁