Ïвой гарэлкі і ты не вельмі адмаўляешся (І. Козел. Папараць-кветка). «Не баба, а страхоцце. І трэба ж было за гэтакую яшчэ паспорыць, – ціха ўхмыльнуўся Сымон Чачотка. – Але ці ж лепшы сам? Пасмяяўся гаршчок з катла» (В. Адамчык. Нязрушаны камень). Яна перабірала розныя варыянты сустрэчы, як яна будзе паводзіць сябе і што гаварыць.., каб потым яны, два хлопцы, не смяяліся з яе вясковасці, недапечанасці, а папросту – вясковай цемры, «дзеравеншчыны», хоць, калі падумаць, то і яны самі такія ж, як і яна: пасмяяўся кацёл з гаршка! (У. Дамашэвіч. Крайняя авечка). – Нешта дрэнна ты б'еш [у бубен]!.. Як бы не еўшы!... – Пасмяяўся гаршчок з катла, – парыраваў Гамон (У. Гніламёдаў. Вяртанне). * Кажуць, кацёл з гаршка не насмяецца, бо абодва чорныя. Я, мае вы дзеткі, каб на цяперашні розум, то замуж за Сяргеевага бацьку не пайшла б (В. Шырко. Сцяжына да людзей). – Ляцкі, с. 23: Насмяяўся чыгун з катла: абодва чорныя; Прыказкі, кн. 2, с. 399: Пасмяяўся кацёл з гаршка, што той чорны; Насмяяўся гаршчок з катла, агледзеўся – і сам чорны. Пасмяяўся лысы з пляшывага. Гл. Пасмяяўся шалудзівы з (каля) пляшывага. Пасмяяўся шалудзівы (лысы) з (каля) пляшывага. Кажуць неадабральна таму, хто высмейвае каго-н., хоць і сам заслугоўвае насмешкі. Сін.: Пасмяяўся гаршчок з катла. – У вас жа ў школе гэтак. Вучань не так літару вывеў – педсавет і настаўніку вымова. – Утрыруеце ўсё. Ну, утрыруйце, утрыруйце, што ж. Пасмяяўся шалудзівы каля пляшывага (Я. Ермаловіч. Зазімак). – Так і далася [баба памыцца]! – Смяяўся лысы з пляшывага! – папікнуў Міхась. – Ты ўспомні, калі ты сама ў лазні пачала мыцца. І колькі ў нас тых лазняў на дзвесце пяцьдзесят двароў (В. Кадзетава. Ля трох пуцявін). – Насовіч, с. 88: Насмяяўся шалудзівы пляшываму; Прыказкі, кн. 2, с. 399: Пасмяяўся лысы з пляшывага; Насмяяўся голы з пляшывага. Паспех – людзям на смех. Гаворыцца як парада дзейнічаць не спяшаючыся, каб не памыліцца і не выклікаць насмешак. Сін.: Паспяшыш – людзей насмяшыш; Хутка каты робяцца, ды сляпыя родзяцца. – Хутчэй, хутчэй, – падганяў Шацкі Аляксея. – Паспех – людзям на смех, – пільна ўзіраючыся ў шэрасць наперадзе, толькі і зазначыў Аляксей (Я. Васілёнак. Замець). – Няма куды спяшацца, – адказала статная, чарнабровая, мусіць, смялейшая за сваю сяброўку і, напэўна, намякаючы на цяжкасці ваеннай пары, пац
Дадатковыя словы
беш
1 👁