ÄДобры певень тлусты не бывае. Пра хударлявага мужчыну, здатнага да любошчаў. «Не гаварыце, Гафір Сабіравіч, не кожны ваш брат аднолькавы. Вось Георгій мой дрэнна есць. Таму і худы такі...» «Нічога, як кажуць у народзе: добры певень тлусты не бывае». Жарт Шэфікава праглынулі моўчкі. І самому яму стала няёмка (Л. Прокша. Урок любві і нянавісці). – Прыказкі, кн. 2, с. 275: На добрым петуху мяса не расце. Добры сусед раднейшы за роднага брата. – А вы хто? – Блізнюк, сусед ваш. – Добры сусед, кажуць, раднейшы за роднага брата. – А мы зараз праверым, – узрадаваўся Блізнюк, што ў галаве мільганула нейкая цудоўная думка (Я. Ермаловіч. Малады старшыня). * Вяртаючы патэльню, напрыклад з 2–3 аладкамі, гаспадыня паказвае сваю падзяку. А гэта садзейнічае падтрыманню добрых адносінаў з суседзямі, якія, як вядома, бліжэй за родзічаў (Звязда. 2001, 14 жн.). Добрыя весці, калі запрашаюць есці. Гаворыцца як удзячнасць суразмоўніку за запрашэнне есці. – Сядай, вып'ем разам. – Добрыя весці, калі запрашаюць есці, – адказаў Пыхаў. – Але ўсяму свой час (К. Мохар. Апошнія дні). – Выслоўі, с. 157: Харошыя весці, калі запрашаюць есці. Добрыя вочы дыму не баяцца. Абраза, паклёп і пад. не прынізяць сумленнага, невінаватага чалавека. Сін.: Бруднае да чыстага не прыстае. – І цяпер, Рыгор, мы дачакаліся аддзякі! Што ж, – Дар'я кінула на сваяка непрыязны позірк. – Пляці, нябога, што хочаш. Толькі добрыя вочы дыму не баяцца! (В. Якавенка. Пакутны век). – Прыказкі, кн. 2, с. 256: Добрыя вочы дыму не баяцца. Добрыя рэчы ляжаць на печы. Гаворыцца пра звычай класці якія-н. прадметы на печ. Ашчадная гаспадыня магла закідваць (класці) на печ тыя старыя рэчы з хатняга ўжытку ці з вопраткі, якія яшчэ маглі спатрэбіцца, «як знойдзеш потым, калі прыцісне». Нездарма ў народзе гаварылі: «Добрыя рэчы ляжаць на печы» (А. Ненадавец. Печ і грэе і аберагае). – Прыказкі, кн. 1, с. 212: Добрыя рэчы ляжаць на печы. Дождж ідзе не тады, як (калі) просяць, а тады, як (калі) жнуць ды (і) косяць. Гаворыцца з незадавальненнем пра дажджлівую пагоду ў жніво ці ў касавіцу. У самы разгар касьбы раптам пайшоў дождж. Мусіць жа, недарэмна кажуць, дождж ідзе не тады, як просяць, а тады, як жнуць ды косяць. Потым, праўда, крыху праяснілася. Нават сонца паказалася. Але ненадоўга (І. Сіняўскі
Дадатковыя словы
выпем, даря
4 👁