ÁБыў час, калі любілі і нас. Кажуць звычайна старыя, прыгадваючы свае маладыя гады, каханне. [Дзед Змітрок:] Не ўжо, браце. Ды і навошта [падрастаць]? Дзеўкі цябе і так любяць. Эххе, быў час, калі любілі і нас. Праўда, на ігрышчы мы на сваіх дваіх бегалі, а вы на трактары ездзіце (Л. Левановіч. Чабор). – Прыказкі, кн. 2, с. 11: Быў час, калі дзеўкі любілі нас. Быўшы ля мукі, запылішся. Гл. Каля мукі ходзячы, запылішся. Быць бычку на вяровачцы (на лычку). Прыйдзецца расплачвацца за што-н., адчуць непрыемнасці. Сін.: Будзе і на крапіву мароз. Быць бычку на вяровачцы! – Пра Гітлера і вісельню (К. Крапіва. Прыказкі). [Аўлас:] Так і быць, Косця, палову выйгрышу на клуб, а другую палову... [Косця:] На вяселле. [Ліза:] Не спяшайцеся з вяселлем. Яшчэ паглядзім на цябе... [Аўдоцця:] Так, ліхадзей! Не-е, быць бычку на лычку! Не так за цябе ўзяліся (А. Макаёнак. Выйгрыш). – Насовіч, с. 11: Быць бычку на лычку, а цёлачцы на вяровачцы; Прыказкі, кн. 2, с. 25: Быць бычку на лычку, а кароўцы на вяроўцы. Бяда адна не ходзіць за сабою другую водзіць. Гл. Адна бяда не ходзіць другую за сабою водзіць. Бяда не па лесе, а па людзях ходзіць. Гаворыцца, калі з кім-н. здарылася бяда, няшчасце і пад. Сін.: Не людзі выбіраюць бяду – бяда людзей выбірае; Не шукай бяды, яна сама цябе знойдзе. * [Баба:] Пане войт, куды ж ты яго [дзеда] пацягнуў? [Войт:] Да пана. Пан разбярэцца... [Дзед:] Правільна людзі кажуць: бяда не па лесе ходзіць, а па людзях бродзіць. Бывай, баба! (В. Вольскі. Дзед і Жораў). – Насовіч, с. 12: Бяда не па лесу, а па людзях ходзіць. Федароўскі, с. 25: Бяда па людзях ходзіць; Прыказкі, кн. 1, с. 439: Бяда па людзях, не па пушчы ходзіць. Бяда па бядзе як па нітачцы ідзе. Кажуць, калі чалавеку не шанцуе, калі непрыемнасці ідуць адна за адной. Сін.: Адна бяда – не бяда; Адна бяда не ходзіць другую за сабой водзіць; Ты за мора, а за табою бяда і гора; Чорт бяду перабудзе – адна згіне, дзесяць будзе. У сэрцы яго, як снежны ком з гары, падымалася, расла трывога. Балючая, шчымлівая: «Хто я цяпер? Ні сыры, ні печаны, як кажуць. Бяда па бядзе як па нітачцы ідзе. Пасля войска паўгода пачуваў сябе някепска, а зараз задышка пачалася, надоечы нават кроў горлам ішла (Я. Галубовіч. Жыві сабе). Ноч не скон
0 👁