Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

прытном 948 прыварот прытном, нареч.—ВПЛОТНУЮ. прытном, нареч.—друг подле друга, сплошь. Ксл. П ры т ном сядзіць маш кара. Даўгое Беш. (Ксл.). См. спры т на. прЫ ТНа, нареч. кпрытны, 1. Крепко. Нсл. 513. П ры чы ні прыт на. Нсл. 2. проворно. Нсл. 513. П ры т на р о б е. Нсл. 3. очень необходимо. Нсл. 513. П ры т на надобен ты пану. Нсл. прытны-ная-нае—скорый, проворный. Нсл. 513. П ры т ны работ нік. Нсл. прытрудав-аны-лць,— см. под т рудаваць. прытрудна, нареч. к пры т рудны,—трудновато. Нсл. 514. П ры т рудна ж ывецца а усе ж ывецца. Нсл. прытрудны-ная-нае—трудноватый. Нсл. 514. П ры т рудная работ а. Нсл. прытру-сіць-шяны-шяць,— см. под т р усіць. прытуга-г/, дат., предл. пры т ўзе, ж. 1. печаль, прискорбие. Гсл.; Нсл. 514. 2. затруднительное положение, горе, беда. Я табе казала, ш т о будзе т абе безгалоўе. К алі т абе б уд зе пры т уга, усп а м я н і м ян е т ры разы. Дзяніскавічы НЭ(Шэйн, II, 170). Ш то й у лузе, напры т узе, к а лін а ч к і куст. Водзьвінка Імгл.(Косіч 57). П ры т угу нам паслаў Бог. Нсл. 514. 3. нужда. Ксл. У суседа пры т уга: хлеба ані пуда. Беліца Сян. (Ксл.). 4. прытугі( одна прытуга)—жерди, которые кладутся на соломянной крыше, чтобы ветром не раздувало соломы, Навасільск п.(Будде: Т.-Орл., слов.) слеги, прытухл-яць-ены-1цъ,—см. под тухлщь. прытухл-яцца-щца,—см. под тухліцца. прытух-нуць-ір,—см. под тухнуць(тухЦІ). прытук-аны-яць-яць,— см. под т укаць. прытул-лу, предл."ле, зват.-ле, м. 1. приют. Ксл. Чалавеку пат рэбен ж а які колечы пры т ул. Бабінічы Віц. (Ксл.). 2. место, служащее к укрытию; притон. Нсл. 514. Р азбойнікі нейдзе т ут пры т ул маюць. Нсл. прытул-ены-яўь-щь, — см. под туліць. прытул-яцца-щця,— см. под туліцца. прытулішча-чя, предл.-чу; мн. ч.-чы-чау, ср.—пристанище, Нсл. 514. убежище. Гсл. П рытуліш ча дай сіраціне. Нсл. Так Сымонка негадана там прытулішча ЗНашоў. С. Музыка 126. прытуліцця,—см. под т уліцца. прытульле-ля, предл.-ЛЮ; мн. ч.-лі-ляў, ср.—приют. Ксл. Н ідзе ня знойдзеш ты сабе пры т ульля. Дрыкольле Куз. (Ксл.). прытульны-няя-няе—уютный. Ступіў сігень у раскош ны пры т ульны пакой. ЗСД 212. Сьветлы, высокі, пры т ульны дом із ш клён ым ган кам, з ш ы рокім акном. Тарас("Б. Ускалось", 1954, Но. 4, стр. 31). Л ягенда не забудзецца лясоў т ваіх пры т ульны х, краю MOŬ! Лойка: Л. песьня. прытуп-ъшъцъ-ацъ-ацца,—см. под т упаць. прытурк-аны-яіўь,—см. под т уркаць II. прытурыць,—см. под турыцъ. прытушыць,—см. под т уш ы ць 1. прытча-чы, дат., предл.-ЧЫ, ж. 1. Случай, приключение, Ксл. неприятный, нечаянный случай, неприятное стечение обстоятельств. Нсл. 514. У м яне прытча: карова здохла. Сабалёва Куз. (Ксл.). Там нейкая пры т ча зь ім здарылася. Нсл. Ты ў н а с б я з пры т чы ніколі не абыйдзеш ся. Нсл. 2. проказы. Нсл. 514. Прытыка-К7, дат., предл. прытЫЦЦЫ, ж. 1. деревянный шест в,,мярэжах,\ Ксл. Паставіў мярэжы, а прытыкі схаваў пад ваду, каб ліхадзей ня ўгледзеў. Баравыя Чаш. (Ксл.). 2. упрёк. Ксл.; Гсл.—колкость. Д адзелі мне т вае пры т ы кі. Ухлё Чаш. (Ксл.). Уменыи. прытычка-ч/а, дат., предл.-ЧЦЫ, ж.—КОЛКОСТЬ. МГсл. прытыкам, нареч.—урывками. Гэт а не работ а прыт ыкам. Ст. См. прыт ычкамі. пры хапкам. прытыкі-кяу, мн. ч.—придирки, упрёки. Гсл. Уменыи. ПрЫТЫЧКІ-ЧЯК—ПрИДИрКИ, упрёки. Гсл. прытычына-ны-ні, ж. 1. стычка, стечение неприятных, неожиданных обстоятельств. Нсл. 515. Во якая прынадзыася пры т ы чы на! Нсл. 2. притязание. Нсл. 515. Я кую ты прытычы ну да м яне маеш? Нсл. прытычка-чк-чуы, ж. 1. укоризна, колкость, выговор. Нсл. 515. П акінь ты свае пры т ы чкі на другі раз. Нсл. 2. притязание. Нсл. 515. См. прыт ычына 2. прытычкамі, нареч.—урывками. Шсл. П амаленьку. пры т ы чкамі, т ак i зрабіў калёсы. Ст. См. прыт ыкам. прыв-одзіць-есыр,—см. под весьці. прывол-ены-щь,—СМ. под воліць. прывабна—приманчиво(устар.), приманивающе. Н е заірж эць, як колісь, ён пры вабна зьзяе глянцам, замеў прыемны бары т он. А Падкаваны... лям цам. к. Цьвірка(Ускалось, Но. 13, 24). См. прынадна. прывада-3ы — прынада, 2. НК: Очерки, 510. прывал-акаць-ачы,—см. под валачы. прывал-акацца-ячыгя, —см. под валачыся. прывалГла, безлич.,—см. под валіць. прывар-/?у, предл.-ру, зват.-ру, м.—Крупа всех родов и мука — пшеничная, ячменная, овсяная, гречневая, гороховая, бобовая. НК: Очерки, 36. Уменыи. прываракр к у, предл. и зват.-рку, м. — прывар. НК: Очерки, 36; Ар. Б яз пры варку болей хлеба вы ходзе. Ст. Н арабілі круп — цяпер будзе пры варак. Ст. Д зе л я пры варку т рэба зьдзерці круп, змалоць грэччыны, ячм еню на клёцкі. Нсл. 496. Н адабе везьці да млы на ячм еню намалоць прыварку. Сянно (Ксл.). npbIBapOT-OWJ, предл. и зват.-ОЦе, м.—приворожение, волшебная сила ворожбы. Нсл. 498. Н я лю біў ж онкі, пакуль прывар о т у не далі. Нсл