Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

прыпГнкі 942 прыраджоны прыпінкі-нак, мн. ч.—упрёки. Нсл. 507. Я ц я б е ў зга д а в а ў, а ты ім н е я ш ч э ŭ пры пінкі гукаеш. Нсл. Не глядж у я на твае пры пінкі. Тм. прыпіс-аваць-яць,— см. под п і с а ц ь. прыпіс-авацца- а ц ц а, — см. под п і с а ц ц а. п р ы п ло дак-дкя, предл. и зват.-дку, м. —приплод. Шсл. Г эты ж арабочак — пры плодак ад гнядое кабылы. Ст. пры пл-очяны -очаваць-аціць, —см. под плаціць. п р ы п лак-ан ы -аваць-аць, —см. под плакаць. п ры п латка-т кі-т цы, ж.—прибавка к плате, Нсл. 507. то, что приплачено, приплата. Н е вялікая пры плат ка, дый т ае ш кода. Нсл. прыплік-аць- н у ц ъ, — см. под з а п л і к а ц ь. прыпліснуць,—см. под п л г с к а ц ь. п р ы п л я м - щ ь - л е н ы, — см. под п л я м і ц ь. прыпляскаць,—см. под п л я с к а ц ь. прыплынуць,—см. под П Л Ы Н уЦ Ь. п р ъ т л - ы о ъ щ - ы в а ц ъ, — см. под п л ы с ь ц і. прыплюс-кнуты-кузуь-нуўь, —см. под плюскаць. П рЫ П Л Ю Ш Ч -Ы Ц Ь -Ы Ц Ц Я,— см. под П Л Ю Ш ч ы ц ь. прыполак-лкя, м.—доска горбыль. Шсл. К аб пры полкам і якім і забіць дзірку. Ст. прыпрос-су, предл. и зват.-се, м.— приглашение. Б я з пр ы п р о с у зь я ж д ж а ліся госьці. Гарун. пры пр-ягяцъ-э гчы-эж аны,—см. под запрагаць. прыпрэжка(прыпражка, Нсл)-ж кі-ж цы, ж — пристяжная(лошадь, С.), мгсл., пристяжка. Нсл. 508. прыпратаць,—см. под прат аць II. прыпрі& я-вы-ве, ж.—снаряжение хозяйственного орудия. Нсл. 508. П ры права касы, сахі i інш. Нсл. Уменъш. прыпраўкаўкі-ўцы. П ры праўка ворчыка, перадка да калёс. Нсл. 508. прыпра-віць-ўлены -ўляць, —см. под npaвіць II. прыпудзіць,—см. под п у д з і ц ь. прыпунынк-кд, предл.-ку, зват. П р Ы П у Н Ь н і ч а, м.—пристройка к сенному сараю. Ксл. У п р ы п у н ь н і к у а р э д а л ы. Ухлё Чаш. (Ксл.). П р Ы П ў с ь Н ІК -1 /с а, предл.-іку, зват.-ІЧи, м. —принадлежность в ткацком станке, Ксл. прут, вкладываемый в пробоину передней КОЛОДКИ ткацкого станка. НК.: Очерки, Но. 330. П ры пусьнік папраў. Сьвятцы Гар. (Ксл.). Нажав один правый "панож "и тем приподняв соответствующий "н іт " в месте с половинною частью продетой сюда основы, ткачиха образует отверстие между бердом и "пры пусьнікам "\ чрез это отверстие справа влево скользнет челнок. НК.: Очерки, 164. прыпу-сьціць- ш ч а ц ь, — см. под п у с ь ц і ц ь. прыпынак-«л-у, предл. и зват.-НКу, м. 1. задержка, препятствие. Гсл. знакі прыпынку, гром.—знаки препинания. П ерапісаўш ы, паст авіць, ідзе надабе, знакі пры пы нку. 2. пристанище. Гсл. прыпыт-аны-аваць-аць, —см. под пытаць. прыпыт-авацца-зцця. —см. под пытацца. прыробак-бку, м.—участок на пустующих землях. ( Чэлядзь нявольная мела) пры робкі Ŭ бонды. Ст. Акты, прыроб-лены-щ ь-ляць,—см. подрабщ ь. прырода-бы, дат., предл.-дзе, ж. 1. прирОда. 2. врожденное свойство, Ксл. врожденное или естественное свойство от рождения. Нсл. 509. П ры рода Ў яго т акая. Гараватка Меж. (Ксл.). П рырода ягоная т акоўская. Нсл. Ім не пры рода не дазваляе піць. Тм. Гэт а ў яго прырода, ш т о палцы зрасьліся. Нсл. прыродак-Зку, м.—природное свойство, природа. Дел. П а л а г е я ў с ім зь м іям маці(ст арая зьм ія з прыродку). Ельн. y. (Дсл.). прыродавёд-ба, предл. и Зват.-дзе, м.—тот, кто занимается природоведением, прыродавёда-бы-бзу, ж.—природоведение, естествознание, прыродавёдка-бкт-дцы, жен. к прыродавед. прыраб-Гць-ллцб,— см. под рабщ ь. прырахманіць,—см. под рахманіць. прырада-бь/, дат., предл.-дзе, ж. 1. специальное устройство, приспособление для какой-л. цели(измерение чего-л., управления чем-л., контроля и наблюдение над чем-л. и т.п.)—прибор. Под именем "пры рад" разумеются вспомагательные при страпне предметы. Впрочем и многие другие работы имеют свои отдельные "пры рады,\ НК.: Очерки, Но. 169. оптычныя прырады—оптические приборы. меральная прырада—измерительный прибор. прырады да пісаньня—писменный прибор. электрычная прырада—электроприбор. лятунскія прырады—авиоприборы. 2. комплект, набор предметов для какого-л. пользования, прибор. прырады да галеньня—бритвенный прибор. 3. спорт.— снаряд. прырада да пушчаньня—снаряд для метания. прыра-еньне -ены-еваць-іць,—см. подраіць. прырадзіць,—см. под радзіць. прыраджоны-няя-няс, 1. природный. Гсл.; Нсл. 509. П ан Б ог даў ям у прырадж оную навуку й розум. Кіт. 51а4. 2. (присущий от рождения, С.) врождённый(прирождённый, С.)- мгсл. П ры радж оны знак на лобе. Нсл