Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

п р ы к л ё ц ь ц е 9 3 7 п р ы л а з ь н і к прыклёцьце-ця, п р е д л.-ц ю, c p.—место при клети, крыльцо под навесом у амбара. Нел. 502. Мяхі пакладзіце на прыклецъцю. Нел. Ён ускочыў на прыклецъце. ЗСД115. На прыклецъце прыляцела з усходу густая каса барвянага сонца. Тм. прыкрасьць-ц/, ж. 1. досада, Ар.; МГсл.; Нел. 503. неприятность. Шмат прыкрасьці ад цябе цярплю. Нел. 502. Ня раз ты імне чыніш прыкрасьць. Нел. 2. (о еде) —приторность, НК.: Очерки, Но. 24. неприятная слабость, приторность. Нел. 502. Прыкра, нареч. 1. ДОСаДНО. Ар.; МГсл. 2. (противно, Шел.), неприятно. Нел. 502; Гсл.; Шел. Прыкра імне глядзецъ на яго. Нел. Гукае чорт ведае што, аж прыкра слухаць яго! Ст. 3. приторно. Нел. 502; Гсл.; НК.: Очерки, Но. 24. Соладка, аж прыкра. Нел. прыкрашаваць,—см. п од прыкрасіць. прыкрат-аны-авигць-flўb,— см. п од кратаць. прыкраць-аю-аеш-ае, несоверш. 1. становиться противным, претить, НК.: Пасоб., Но. 84. надоедать. Нел. 502. Прыкраеш, напрыкрыў ты імне сваім дакучаньням. Нел. Соверш. апрыкраць-аю-аеш-ае; повел.ай-айма, со вер ш.—сильно надоесть, Шел. опротивить, К ел. опостылеть. Так цяжка жыцъ, што проста апрыкрала. Ст. Ст. Соверш. апрыкці- к н у - н е ш - н е; прош. вр. а п р ы к - к л а - к л і. Д а ч а г о ён а п р ы к і м н е! Навікі віц. (Ксл.) А п р ы к р ы л а, а ж н е м а г у г л я д з е ц ъ. Медшыцы Чаш. (Ксл.). А п р Ы К Л І І м н е ц е ш ч ы ны п р ы ц і н к і. Дабрыгары Беш. (Ксл. под п р ы ц і н а к). С оверш. напрыкраць. Нел. 502. 2. делаться противным, приторным(о пище). НК.: Очерки, Но. 24; Нел. 502. Б у л ь б я Н Ы х л е б приедается", " п р ы к р ы щ ъ ", как говорят, нк.: Очерки. А д н о й т о е ж п р ы к р ы е, с п р ы к р ы е. Нел. См. п р ы к р ы ц ь. Соверш. спрыкраць-ае—стать приторным. Нел. 502. прыкрацца-к/гаўчч#' н е с о в е р ш.—изменяться из приятного в неприятное. Нел. 502. Салодкае уборзъдзе прыкраецца. Нел. Соверш. спрыкрацца, (Нел. 502), спрыкліцца. Хорма ідзі спрыклілася мужыком. Дзьве Душы,123. Спрыкралася i мне гэта частая хадня. Нел. апракляцца, (МГсл), апрыкрацца, (Mix яюся-яешся каму, несоверш.—досаждать, МГсл. надоедать, м і х. См. апрыкліццалюся-лішся—опротиветь. МГсл. напрыкляцца, -яюся-яешся—до кучать (надоедать, С.). МГсл. прыкрэць-эе, н есо вер ш.—делаться приторным, слаще. Нел. 503. Мёд прыкрэе, спрыкрэў. Нел. Соверш. спрыкрэць—стать приторным. Нел. 503. Каша спрыкрэла за дзенъ, стоячы ў печы. Нел. п\ъ\щъ\-рая-рае, 1. докучливый(надоедливый, С.)- Нел. 503. Прыкры хлапец, прыкрае дзяцё, ня ўседзіць на руках. Нел. 2. неприятный, досадный. Нел. 503. Прыкрае сказаў імне слова. Нел. Прыкрыя людзі. Тм. Маё ўсё табе прыкрае. Тм. 3. о еде: приторный. Нел. 503; НК.: Но. 24. прыкрыта, нареч. к прыкрыты,—скрытно, лукаво. Нел. 503. Ты й гукаеш i робіш усё прыкрыта. Нел. прыкрыты-тая-тае—скрытный, притворный. Нел. 503. Тваё прыязънъетва прыкрытае. Нел. П р Ы К ў т а К -W K tf, п р ед л. и зват.-тку, м. —место в углу. Нел. 503. Сядзіць у прыкутку. Нел. прыкучыла, прыкучылася, безлич.. соверш. —наскучило. Нел. 503. Прыкучыла жыцъ аднаму. Нел. Прыкучылася сядзецъ аднаму Ў хаце. Нел. прыкучаць(прыкучаваць, Нел)-аю-аешае, н есо в ер ш.—надоедать. Нел. 503. Адзін хлеб прыкучае, прыкучыў. Нел. С оверш. прыкучыць—надоесть. Нел. 503. прыкучацца(прыкучавацца, Шп)-аецца, несоверш.—делаться скучным. Нел. 503. Прыкучаецца, прыкучылася імне туташняе жыцъцё. Нел. С оверш. прыкучыцца —стать скучным. Нел. 503. прыкучлівы-вяя-fftfč, 1. наводящий скуку. Нел. 503. Прыкучлівае тут жыцъцё. Нел. Прыкучлівая работа. Тм. 2. приедчивый. Нел. 503. А дзін хлеб прыкучлівы. Нел. п р ы л о м а к - л / к я, пр е д л. и з в а т.- М К у, м. —вещь с отломленным КОНЧИКОМ. Нел. 504. Толка, ножык — прыломак. Нел. п р Ы Л О Н а К -ttK J, п редл. и зв а т.-Н К у, м. — прылонъне. Нел. 504. Дзяцё з прылонку ўраніла. Нел. п р ы л о н ь н е - н я, п р ед л.-Н Ю, cp. 1. ЛОНО, колена. Нел. 504. Дзяцё з прылонъня ня сходзе; усё прылонъня пільнуе. Нел. 2. охват руками. Нел. 504. Прылонъне бацъвтъня прынесла. Нел. п р ы л а б ў н і ц ь,— см. под лабуніць. п р ы л а б ў н і ц ц а,—см. под лабуніцца. п р ы л а д а, дат., предл.-дзе, ж.—приспособление. 1г.; Гсл. Але людзі захацелі, каб то буслы пераселі на другі бок саду. Дзелъ таго стоўп укапалі, барану прымацавалі, розную прыладу. я. Лучына. п р ы л а д з і с т ы -тая-тае—выгодный к употреблению, ловкий. Прыладзісты цэп. Нел. 503. Прыладзістая каса. Тм. п р ы л а д з і ц ь, см. под ладзіць. п р ы л а з ь н ік - //ч 4 7, предл.-іку, зват.-Іча, м. —помещение перед баней в котором раздеваются И одеваются, НК.: Очерки, 289. предбанник. Ксл. См. перадасётак. Выскачы ў прылазътк i прахаладайся. БешанК О В ІЧЫ (Ксл