Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

прабачаны 908 прагці прабачу. Нсл. 519. См. выбачыць. П ри ч. прабачаны—(извинительный), простительный. Гэта не прабачаны ўчынак. Нсл. 518. Выбачай ім не! — А т, г эт а справа прабачаная! Нсл. 519. прабачыць-чу-чыш-ча; повел, прабаччма-чча, соверш.к прабачаць, 1. проглядеть, ене заметить, упустить из виду. Нсл. 519. 2. извинить, Шсл. простить. Д урань н я ўбача, а разум ны прабача. Нсл. 519. П рабач, т ат ачка, маю віну. Нсл. За гэта, дзядзька, ням а чаго сварыцца, т рэба, каб прабачылі. Ст. См. выбачыць. прабачоны, прилаг. из прим.—(извинённый, С.), прощённый. Нсл. 519. прабачаньне-нл, предл.-Н Ю, от гл. им я сущ. к прабачы ць—извинение. П ра б а ча н ьн я просім, госьцікі. Нсл. 519. П рич. прабачаны, (извинённый), прощённый. П р а він к а прабачаная панам. Нсл. 519. прабачна, н а р еч.—извинительно, простительно. МГсл. прабедаваць,—см. п од бедаваць. праб-іваць-'гць, — см. п од біць. праб-івацца-7цудг,—см. п од біцца. прабрындаць,—см. п од брындаць. праг, прагу, предл. празе, зват. праж а, м.—сильное желание, вожделение. Шсл. А ж праг яе бярэць, я к яна хоча на сваім паст авіць! Ст. См. прага. прагойдаць,—см. п од гойдаць. прагон смагі,—см. п од смага. прагонка-ша'-нцы, ж.—дорога, по которой ывгоняют скот на пастбище или на водопой. Ар. Д зец і цяляты прасуць на прагонцы. Ст. П рагонку правялі ад сяла аж да Д аўгога Балот а. Ст. прагоцаць,—см. п од гоцаць 4. прага, прагі, празе, ж.—сильное желание, вожделение. Шсл. Магчыма сэрца чалавека поўнае прагі чыстага й добрага Ж Ы Ц ЬЦ Я. М. Вольны(Б. Ускалось, Но. 6, 23). См. праг. Расшцы з прагаю расплаты на гульбІШЧа прьіШЛІ сюды. Кл.: Каліна, 24. Расъце бязъмежна прага веды. Кл.: Каліна. Прага знайсьці праснак убілася ў душу, вяла за сабою, i ён ня мог ужо спыніцца. Капыловіч: Хлеб. Уплялася ў ЗЯМ ЛЮ карэнъням, i такая ў ёй прага жывая, што й я, гараджанка, нярэдка кажнай жылкай яе адчуваю. В. 1патава(Ускалось, Но. 13, 18). пу&г&цгшы-аваць-аць,—см. п од гадаць. прагадаваць,—см. п од гадаваць 1. прагадлівы, -вая-вае—предусмотрительный. П рагадлівы чалавек ня будзе бедаваць. Нсл. 520. прагал-алу, предл. и зва т.-л е, м. 1.—свободное от деревьев место в лесу, лесная поляна или лужайка. У м ены и. прагалаклку. С уняўся на т раўлівым прагалку. Дудзіцкі(Бацьк., Но. 49-50/435-436). 2. проталина. Войш. Ум еныи. прагалачакчка—проталинка. Войш. прагалад-аваць-явяцгуя,—см. п од галадаваць. прагавіты-тяя-ліяе—жадный, м іх.; Ар. Вецер, злога прагавіты, роў. Гарун: Казка. А як і ж ты прагавіт ы чалавек: у сё б сабе загроб! Ст. быць прагавітым—жадничать. МГсл. прагэрцаць,—см. п од гэ р ц а ц ь. праглёдзіць,—см. п од г л я д зе ц ь. прагляд-dy, п р е д л. и з в а т.-д з е, м. 1. Просмотр. Гсл. 2. просмотр, недосмотр, пропуск мимо очей. За прагляд р ою праш коліць цябе надабе. Нсл. 521. прагля-даць-нуць,— см. п од глядзець. праглянуць,—см. п од глядзець. праглынуць,—см. п од глытаць. прагна, нареч.—жадно. Галодны я сядзелі гурт ам і І прагна елі хлеб. Раман овіч( Кон адні, Но. 2, 21). прагнасьць-щ, ж.—жадность. На зям лю н я м еў ён прагнасьці М іхала. Кл.: Каліна, 19. А за ё ю (р ы б к а ю) ш ч у п а к на зір к а м. Бачыць краснут ка сядзіць. Прагнасьць здолела яго... залез у нерат ок, а волх ям у т ут НЯМа. Карамазаў(Г. Радзімы, Но. 1066). прагны-ная-няе—жаждущий, сильно, страстно желающий чего-л., жадный. Т акія вы ж м інды i цацы, зь вялікай прагнаю душ ою. Кліш.:В. Каліна. Злосьць ейная праходзіла уборзьдзе, i яна ізноў ст анавілася В аляй — прагнай, увіш най i п яклян а ліпкой. Корзюк. Змагуцца сакіты, прагны я ў нападзе. Кавыль: Думы, 54. Ср. прага, прагці, прагавіты. А вочы іхныя (к р ум к а ч о вы) прагны я, кры важ эрны я. Цялеш( Дзесяць, 8). См. прагавіты. прагракаць,—см. п од гракаць. прагугаць,—см. под гугаць. прагукаць,—см. п од гу к а ц ь. прагул-еваць-яць,—см. п од г у л я ц ь. прагул-евацца-яціўя, — см. п од г у л я ц ц а.. прагус ъ -щ -ц ь,— см. п од гусь ц і. прагці-н у-н еш -н е, н есо в ер ш. 1. алкать (сильно, страстно желать чего-л., С.) МГсл.; БГсл. иметь сильное желание чегол., истаивать желанием, сильно желать. Шсл. Кры ві мае прагнеш. Нсл. 492. Прагне, не даж дж эцца, паку ль я памру. Тм. Д зеці прагнуць, есьці хочуць. Тм. Васіль адзецца сам н я мож а, р ука м і гузіка ня сьцягне, а ж ыць яш чэ душ ою прагне, хоць боль i м укі — НЯ дай Бож а! Кл.: Каліна, 158. Пад бярозай бруіцца, прагне волі крыніца. Салавей: Сіла 27. Н апіцца п рагн у вечнай акавіты. Кавыль: Думы, 13. Сьлімак прагне падагрэвы. Кавыль: Думы, 20. 2. иметь сильное стремление к чему-л. П рагне ехаць із намі. Нсл. 492. П рагне да р а м яст ва. Нсл. У п р о ст ору хло п ч ы к прагне. с. Музыка, 14. П рагне коласа поле, каб да сонца расьці.. Ч алавек прагне болей навучыцца, знайсьці. А. Камароўскі (Маладосьць, Но. 8, 1967 г., стр