Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

паслухмяны 844 пастка п а сл у х м я н ы -н я я -н я е— послушный. Шсл. Твае дык добрыя дзеці — паслухмяныя. Ст. Радкі мае, я клікаў вас, i, паслухмяныя, ІШЛІ вы. Сяднёў(Б. Моладзь, Но. 18, 13). п а с л у ш н ы -ная-ное—послушный. Ар. па служны-ная-нае—услужливый, мгсл., услужливый. Нел. 480. п а с м а *мы, дат., предл. пасьме, ж. 1. локон, мгсл.; м іх.—косма. У бабулькі пасмы белых валасоў павыяж дж алі з пад хусткі. м іх. 2. прядь(льна, пеньки, травы), м іх.; Ар., прядь волос. Пасма лёну ляжала на стале. м іх. 3. соединение условного числа ниток, НК: Очерки, Но. 322. СВЯЗКа НИТОК. Шсл. 4. частина основы ткацкого станка. Міх. Аснова красён дзеліцца на пасмы. Міх. Кроены аснаваны ў двананцаць пасмаў. Міх. Аснавала кроены на тры пасмы. Ст. Берда бывае ў двананцаць пасмаў. Пустынкі Сян. (Ксл.). Мар я наснавала тры пасмы. Пясочак Куз. (Ксл.). п а са м к а -КІ — пасмачка. НК: Очерки, Но. 322. п а с м а ч к а-кі. Ар.— пасма" с незначительным ЧИСЛОМ НИТОК. НК: Очерки, Но. 322, уменыи. к пасма 1, 2, 3, 4. п а с м ы к а й л а -л ы -я у, предл.-лу, м.— смычек, НК: Дудар, 194. СКрИПИЧНЫЙ СМЫЧек. НК: Очерки, Но. 693. п а с н у л ы я—заснувшие(о многих). Далавах з акном(паязду) хапаліся ўцячы назад лагчынкі з паснулымі кустамі. Дзьве Душы. п а с п а р о м іц ь,—см. под спароміць. п а с п а р о м іц ц а,—см. под спароміцца. п а с п а в я д а ц ь,—см. под спавядаць. п а с п р а ш а ц ь,—см. под прасіць. п а с п ы т -а ў ш ы с я -ацца,—см. под спытаваць. п а с с а ц ь,—см. под іссаць. п а с ш ы в а ц ь,—см. под шыць. п а с т а -сты-съце, ж. 1. пастьба. Вял.; Жойдзішкі Вял.; 1г. Хлапец ганяе статак на пасту. Вял. Ніхто не такі, як тый пастух прокляты: ён i дома жарэць i на пасту бярэць, i усе яму мала(гэтак быццам кажа ж аўрук). I на пасту калісьці ганяў. Дубоўка. См. пасьцьва. 2. паства. Чаму ўзгарэўся Твой гнеў на авечкі пасты твае? Луцк.(перевод псальма 74I). п а с т а й л к а -лкі-лцы, ж.—несколько отстоявшееся молоко, с которого сняты сливки, или же оне взболтаны с первым в крынке. НК: Очерки, Но. 53; Растсл.; Шсараука 1мгл.(Сержп.: Отчет, 9). Хачу сербануЦЬ пастаялачкі. Гнілуша Сур.(Сержп.: Отчет, 14). п а с т а й н ь н е - н я, предл.-ню, ср.—долгое стояние постройки. Шсл. Пуньку добра зрабілі,—хай толькі Бог даець на пастаяньне. п а с т а я ц ь,—см. под стаяць. паст алы-л я мы. ч.—кожаные полубашмаки, стягиваемые в носках и вообще прикрепляемые к ногам при помощи аборкау", а иногда коротких ремешков, НК: Очерки, 125. лапти. Растсл. Чаго Яго НЯ любіць, што ён ходзе панам, абуецца ў пасталы, падвяжацца валам. Крапіўнае (ПНЗ, 43). пастаноў-tfj, м.—уговор (постановление, С.). У іх пастаноў быу учора. Тм. пастанавщь,—см. под станавіць. пастаньня-ш, ж.— ПОДОЛ. Растсл. Давай дзяцюкоў абглядаць, ці не накралі гароху пастаньня. Дел. См. прыпол. пастаньне-ня—пригал. Севершч.(Косіч 259). Усі сядаюць на зямлю одно ля аднаго "у пастаньне". Косіч 259. пастаронец-«ця, предл.-нцу, зват.-нча, м.—житель окрестных мест. Н ел. 482. Пастаронцы ў нас выкупляюць авес. Нел. Пастаронцы крадуць наш лес. Тм. пастарэцца,—ел*, под старацца. паставец-оуця, предл.-ауцу, зват.-ауча, м.—глиняный, более муравленный, сосуд в виде цветочного горшка, в котором приготовляют лакомую пищу. Нел. 481. Кажнаму старцу па пастаўцу. Послов. Нел. Паставец малака, кашы. Тм. Уменыи. пастаўчык—небольшой глиняный муравленный сосудец. Нел. 482. Пастаўчык сьмятаны. Нел. пастау-явя, ж. 1. ткацкий станок с основой. Шсл.; м іх. Ужо я выткала адзін пастаў. Ст. Пяць паставаў красён выткала. Міх. 2. ткань определенной(т. е. такой же, С.) меры, Нел. 482. цельный кусок холста или сукна, снятый с ткацкого станка. Цэлы пастаў сукна ўкралі. Нел. На азяродзе вісеў пастаў сукна губак пяць. Варлыга: Н азіраньні, 12. пастаўчы к, уменыи. к пастаў 1, 2., небольшой ткацкий станок(с основой, С.) или неболыиой(т.е. такой же, С.) меры ткань. Нел. 482. пастаушчына-ны-не, ж.—пастуший сбор весною от крестьян перед выгоном скота в виде яец и денег. Шсл. пастацинка-нк/-нцы, ж.—щница жнущая, следовательно имеющая свою "поста ц ь ". К сл. Пастацянкі радком ідуць. Дубнікі Сян. (Ксл.). Уменыи. пастациначка-чк/чцы. Пастацянкі, пастацяначкі нашы весела жнуць i песьні пяюць. Нел. 482. пастаць-ф, ж. 1. фигура. Гсл.; Еўлічы. Бога тваго ў як ой пастаці разумеет? Кіт. 4а7. Хорошая пастаць гэнае дзяўчыны. Еўлічы. 2. место жней на палосе. Гсл. Ідзець каля пастаці. Тананыкіна Росл. (Дел.). См. ПОСтаць. пастаць,—см. под стаяць, стаць. пастка-кі, дат., предл. пастцы, ж.— (западня, Г сл.)—мышеловка, ловушка, Ксл.; Ар.; Гсл. то, что посадка во всех трех смыслах. Нел. Пастка стаіць там у кутку. Гарывецк Сян. (Ксл.). Мыш ЛУЧЫЛО ў