Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

панадна 830 апанаваць i яшчэ панадлівей скрыпяць пцлазы. Лынькоў: Воўчы лог(Калосьсе, 2, 1935 г., стр. 95). панадна, н а р е ч. —притягательно, Г сл. привлекательно, повадно, панаднасьць-ф, ж.—притягательность, Гсл. привлекательность. панадворак-/?к, м.—двор, участок земли при доме, огороженный забором ИЛИ стенами зданий. Аш.; Забалаць Дз.; Гсл. Адчыніў брамку й увыйшоў на панадворак. Бацьк.", о. 11-12(447-448). Жаўнеры завялі Яго на панадворак. Луцк.: М аркі, 15-16. Меж панадворку й току ў нас пасадзілі садок. 1. г. Л емантар, 59. Прышоў на свой панадворак, выкаціў воз з над павеці. р. Кут, 24. А дна толькі рабіна стаіць на панадворку. Ш вэд: С ьцеж кі, 97. Бомбы падалі густа ў панадворкі, сады. Крушына: Творы, 172. панадворку, в с м. н а р е ч и я —по двору, на дворе. Шсл. Сьвіньня ходзіць панадворку. Ст. панаехаць—с м. п од ехаць. панадзяваць—с м. п од а д з е ц ь. па належачаму—как следует, паналёсьсе-ся, п редл.-сю, ср.—опушка леса. Ксл. Ходзе тым паналесьсям да іх. Д аўгок Беш. (Ксл.). П & Н Я Ж Ы - Ж О у - Ж О М, мн. ч., п р е д л. - Ж О Х ( о д ин п а Н О Ж)—педали, Ар.; НК: Очерки, Но. 333; Ксл. педали в ткацком станке, которыми опускают и подымают нить с бердами, Гсл. часть ткацкого станка. Растсл. П а с ь ц е л к і в ы т к а л а ў ч а т ы р ы п а н а ж э. Ст. П а а д р ы в а л і с я па н а ж э а д ні т а ў. Ст. С т а н а в і с я на г а м і на па н а ж ы. Гунчаню Сур. (Ксл.). панам-овіць-дгляцъ—см. под мовіць. панароўнІК-/кя, предл.-іку, зват.-Іча, м. —поноровщик, угождатель. Нсл. 467. Панароўнікі псуюць, знараўляюць маладога паніча. Нсл. панарад-дя, п р е д л. и з в а т. - д з е. м. 1.—телега, корпус которой вершков на 10 длиннее И шире калёс". НК: Очерки, 372., рабочая телега в кркстьянском(не только в крестьянском, —С.) хозяйстве,— для возки навоза, лесоматериала и проч.(раньше боковицы устраивались из четырех дуг, Ш сл.) Ар.; Шсл. Трэба справіць сабе апрычоны панарад на гной, i на іншае, каб не ламіць драбінкі. Ст. Панарад каштуе тры рублі. П ятніцкаяБеш. (Ксл.). 2. второстепенные части сапога: стельки, задники и проч. Гсл. 3. разные части какого-нибудь устройства, приспособления. Панас-ага, предл.Ю -асу, зват.-ace, м. 1. Афанасий. Нсл. 391. 2. игра в жмурки. Нсл. 391. Будзем гуляцьу панаса. Хто будзе панасам? Нсл. Панёсаўскі, -кая-кае—Афанасьевский. Нсл. 391. Панасаўская царква. Нсл. панасёрдзіцы, нареч.— В сердцах. Нсл. 467. Ён панасердзіцы гэта пагукаў на мяне. Нсл. См. панасёрдзю. панасёрдзю, нареч.—в сердцах. Гсл. См. панасёрдзіцы. панасіць-шу, паносіш-се, несоверш.—претерпевать, переносить. Нсл. 467. Вялікія крыўды паносім мы ад нашага су седа. Нсл. Панасьсе-ся, предл.-сю, м. І, праздник или день св. Афанасия и Кирилла. Нсл. 391. Гэта было на Панасьсе. Нсл. 2. ц ерковь во и м я св. А ф ан аси я. Нсл. 391. плниъ&цъ-ную-нуеш-нуе; повел.-нуй-нуйма, несоверш., без доп. 1. барСТВОВЯТЬ, ЖИТЬ р о ск о ш н о, Шсл.; Ар. ж и ть п о-барски. Гсл.; Нсл. 391. Няма тут яму за кім панаваць, трэба самому рабіць. Ст. Ён пануе, а мы гаруем. Нсл. 2. (над кім-чым)—владеть, управлять (властвовать, мгсл.) Нсл. 390. Год дзесяток пануе над намі. Нсл. 3. (над кім-чым)— брать верх, Нсл. 391. господствовать(занимать первенствующее положение, С.) Нсл. 391; М Гсл.; ПНЗ; Растсл. Досіць табе панаваць над намі. Нсл. От гл. имя сущ. панавИНЬНе-НЯ, предл.-НЮ, ср. 1. господство, мгсл. Дай табе Бог даўгое панаваньне. Нсл. 391. 2. роскошная жизнь. Нсл. 391. Уборзьдзе мінецца табе гэта панаваньне. Нсл. Со верш. адпанавёць—кончить свое господство. Н сл. 377. На гэтым съвеце ён адпанаваў свае, а на тым сьвеце, як Бог дасьць. Нсл. адпанавацца—кончить свое господство. Нсл. 377. Ляндар у нас аОпанаваўся, сам пан будзе жыцьу сваім двары. Нсл. Соверш. запанаваць—стать господствовать, зажить ПО барски, роскошно. Ар.; Вят., Воет. (Даль). Вось хіба калі запаную. Ст. Соверш. напанавёцца-нуецца, нуецца, нуешея —погосподствовать, вдоволь пожить роскошно. Напанаваўся апякун у дварэ панічовым, пакуль гэты вышаў з апекі ягонае. Нсл. 739. апановаваць-вую-вуеш-вуе, несоверш.(к панаваць в 1 см.), каго-ш т о. Воты апановуюць дзяцё. Нсл. 364. Соверш. апанаваць, 1. напасть(часто во множестве, С.), окружить (Д ел.); К сл.; Гсл.; А р. СабакІ апанавалі старца. Гсл. Вошы апанавалі дзяцё. Н сл. 364. Нечысьць апанавала хлапца. Нсл. Яе апануе жаль. I. Г. Лемантар, 55. Ночка ўжо апанавала нас у полю. Ст. Мітульга апанавала капусту. Нсл. 285 (под мітульга). Мяне як апанавалі ў лесе камары! Навасёлкі С ян. (Ксл.). Жыды апанавалі. Дел. 2. овладеть(подчинить, одолеть, Гсл.) Ш сл.; Ксл. Мяне аж страх апанаваў. А зяр эц к С ян. (К сл.). Гужэвіча апанаваў страх. Д у д зіц к і(" Б ац ь к." Н о. 49-50/435-436). Мужчынам сядні не балазе. Апанавалі бабы, прыціснулі плоймай крыклівай. зсд