пакавэнчыцца 817 пакрыцьце суседзяў; нікога к сабе ня пушчае. Нсл. Соверш. упакавацца-кую ся-куеш ся. Н сл. 390. пакавэнчыцца—см. под кавэнчыцца. пакаўзёць—см. под коўзаць. пакаўз-ёцца—см. под коўзацца. пакацГцца—см. под каціцца. пёкаць( от слова пакі)-аю-аеш-ае— отправлять панихиду по усопшем. Нсл. 390. Поп пакае. Нсл. Тады будзем плакацъ, як будуць пакаць. Послов. Нсл. Соверш. папёкаць. Нсл. 390. Ужо папакалі й паплакалі. Нсл. пакачаць— см. под качаць. пакачёцца—см. под качацца. пакёль, облает., нареч.—покуда, до какого места. Гсл. пакГдаць—см. под кідаць. пакідёць—см. под кідаць. пакідёцца—см. под кідацца. паКІДЫШ-ШЯ, предл. и зват.-ш у, общ.— СИРОТ ка, с малолетства оставленный родителями. Нсл. 457. Пакідыша ўзя ў к сабе гадавацъ. Нсл. пакідзішча-чя, предл.-Чу, МИ. ч.-чы-чаў, ср. 1. вещь брошенная, как ненужная. Нсл.457. I добрае йдзець на пакідзішча. Нсл. 2. золушка. Ар.; Міх. Гэт а д зеўк а ў нашым еяле была за пакідзішча. Міх. пакідзьдзе-дзл, п р е д л.-д зю, ср., собир. —вещи, брошенные, как ненужные. Нсл. 457. М не ня т рэба тваё пакідзьдзе. Нсл. Пабяры сабе свае пакідзьдзе. Тм. пакінуць—см. под кідаць. пакГнуцца—см. под кідацца. пакіравёць— см. под кіраваць. пакіравацца—ги под кіравацца. пакірэчыцца—см. под кірэчыцца. пакірмашавёць—см. под кірмашаваць. паківёць—см. под ківаць. паклон-ону, предл. и зват.-оне, м.—ПОКЛОН. Ар. Той да паклонаў Бож ых прыводзіць. Кіт. 163. паклёд-ду, предл. и Зват.-дзе, м.—условие (договор? С.) Дел. Такі паклад быў у нас. Дел. Свацейка, прасіў госьці; i будзем мы з табою паклад чыніць, як будзем вясельле спраўляць. Смоленщ.(Дсл., Э.С. II, 13) паклад-ёньне-аньг—см. под класьці. пакладёць—см. под класьці. пакладацца—см. под класьціся. паклёднІК-ІК#, п р ед л.-Ік у, зват.-Іча, м. —постельничий. пакласыц—см. под класьці. паклёсьціся—см. под класьціся. пёклестка, (Н К) пёклеска, (Нсл.; Шел.уткітцы, ж. 1. соединительная вязка, вообще, которой бывает согнутый, несколько стесанный ствол тонкого гибкого дерева; так соединяются в копыльях стороны саней, как и противолежащие части того И Другого экипажа. НК: Очерки, Но. 730. 2. деревянные дощечки или небольшие брусчатые планки, когда они заменяют ВЯЗКИ. НК: Очерки, Но. 730. 3. вязье между грядками телеги или между нахлестками у саней. Н сл. 390. Паклеска пераламілася. 4. перевязь у телеги от задней оконечности оси до колесной ступцы. Н сл. 390. Паклеска разьвязалася. Нсл. 5. палка, которой скрепляют воз с дровами, Нсл. 390. палка для закручивания веревки при увязке воза с дровами или брёвнами. Шсл. Паклескаю дзёрнуў каня. Нсл. Высячы паклеску закруціць вяроўку ды паедзем. Ст. Маўчы, рыштант, бо паклескі заробіш! Ст. паклГкаць—см. под клікаць. паКЛЬІЗЬНІЦЬ-НЮ-ШШ-Н£, соверш., перех. —помять в зубах, покатать. Шсл. Кот паклызьніў мяса, а ён хацеў есьці. Ст. пакльіпаць—см. под клыпаць. паклычаны—см. под клычыць. паклычыць—см. под клычыць. паклычыцца—см. под клычыцца. пакроіць—см. под кроіць. Пакровы, (А р), Пакравы, (Н сл.)—день покрова Преев. Богородицы. Нсл. 459. На сьв. Пакровы прыедзе да нас татулька. Нсл. пакрёжа-жы-жь;, ж.—кража. Пакража мая прачуваецца. Нсл. 533(под прачувацца). пакрапщца—см. под кратцца. пакрёс-су, предл. и зва т.-се, м., облает. —цветная обшивка на панёве. М цэнскі п.(Будде: Т.: Орл. слов.). пакрёса-сы, дат., предл.' Се, ж. 1. украшение, краса. Нсл. 459. Русая каса дзявоцкая пакраса. Нсл. Ці шолудзь, ці плеш — усё одна пакраса. Клімавічы Сян. (Ксл. 353). 2. красавица. Нсл. 459. Пакраса наша Тацянка, ды пакрасіла два двары, адзін дварок, дзе расла, а другі дварок, куды прышла. Нсл. пакрёт-flліу, предл. и зват.-аце, м., облает. —возвращение. П арэцк.(Д сл., под атрых). Ня быць ім адрыгу, ня быць ім пакрату! П ар.(Д сл. 561, под адрыг.). пакрётаць—см. под кратаць. пакруцГцЬ—см. под круціць. пакруцГцца—см. под круцщца. пакручёсты-тая-тае—волнообразный, пакрыёць—см. под крыяцъ. па крысе, нареч.—понемногу. Гсл.; Ар. Усяго па крысе знойдзеце вы гэтта. Купала. Усяго па крысе. Гсл. пакрьіш-аны-ь/ць—см. под крышыць. пакрышыцца—см. под крышыцца. пакрывёць—см. под крыць. пакрыудавёць—см. под крыўдаваць. пакрыў-дзіць-джяны—см. под крыўдзіць. пакрыўца-цы, общ.—покровитель-льница, защитник-ница. Я пакрыўца, усіх покрываю, сваею ласкаю Уммэт{араб., царква) твой увееялю. Ю т. 122а2. Ср. крыць 3. пакрыцьце-цл, предл.-ЦЮ, ср.—покров. Гсл
Дадатковыя словы
ся-кўеш, упакавацца-кўю, ьіць
2 👁