Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

пазоуны 812 пазната пазоўны-«дя-«де—исковой, пазоўны ліст-йсковое заявление, пазоуны ліст прышоў із суду к нашаму пану. Н сл 456. Ня маець жадны з падданых яго міласьці... лісты яго міласьці гаспадарскімі пазоўнымі да каруны польское ў крыўдах сваіх пазываціся. Літ. мэтр. ИА, 244. пазоўная старана—исковая сторона. Стт. 112. пазаглабаць,—см. под глабаць. пазагрызаць,—см. под грызьці. пазаходзіцца,—см. под заходзіцца. пазадкавыя зёрняты—последние, легковесные, малодобротные зерна, нк.: Очерки, Но. 574. пазадны-ндя-нде—состоящий из самых худших семян ( пазадзьдзя, С.) Нсл. 453. Пазадны хлеб ямо. Нсл. пазадзьдзе-дзя, п редл.-дзю, собир.—худшее легкое зерно, которое остается сзади во время веяния хлеба, Ксл. сорное зерно, отделённое от лучшего зерна при веянии, Ш сл. самый худший сорт зерен при веянии, ухвостье. Нсл. 452. Каню далі пазадзьдзя. Пайульле Чаш. (Ксл.). Зь Я Ч М еНЮ вышла шмат пазадзьдзя. Ст. Пазадзьдзя даў на хлеб. Нсл. 3 пазадзьдзя не вялікая пажыва. Нсл. пазадкі-кдр, единств, ч. нет. — пазадзьдзе. Ар.; Ксл.; Нсл. 453. Пазадкі коням пакінь. У н ав а Лё з. (К с л.). пазадкі змалоўшы, годзяцца на абсыпку сьвіньням. Нсл. пазалотнік-кд, предл.-ку, зват. пазалотніча, м.—золотильщик, позолотчик, пазалётась, парен.—три года тому назад. А р.; Р а с т с л.: С ев ер с к. 77; Ш сл. Ён ЯШЧЭ ўспамінае, што пазалетась было. Ст. пазалёташні-няя-няе—третий год тому назад, С т. непосредственно предшествующий третьегодичному ("залеташняму') Ар. Пазалеташні быў мокры год. Ст. Пазалеташні год уродны. Іванск Чаш. (Ксл.). пазалкавы-ддя-дд?—нечистый, напитанный золою. Нсл. 390. Пазалкавая вада. Нсл. пазалкі-лдк, единств, ч. нет.— ВОДа, протекшая скрозь золу в буке после стирки белья, Нсл. 390. грязная вода после стирки белья, Шсл. щелочная вода в кадке с моющимся бельем. Гсл. У пазалках анучы памый. М атуш ова Лёз. (Ксл.). пазамажнёць,—см. под мажнець. пазанудзіцца,—см. под нудзіцца. пазаранак-«ку, предл. и зват.-нку, м.—раннее утро. Нсл. 453. пазарандав-аны-дць, — см. под рандаваць. пзараўнав-аны-дць,-ў. под раўнаваць. пазараўнавацца,—см. под рауінавацца. пазаркі-кдя-коў—взрачный, красивый на вид, Шсл. — позорны. Якія ж пазаркія твае, дзеўка, ручнікі, аж не наглёдзіцца на іх! Ст. пазасьмяглы-лдя-лду—запекшийся, засохший от жара внешнего или внутреннего. Нсл. 454. Пазасъмяглыя ад гарачыт, ад хворобы папокаліся. Нсл. пазаўсёгды, пазаўсёды, парен.—всегда. Нсл. 452. Пазаўсхды я бачу яго n 'яным. Нсл. пазаўтра, парен.—после завтра. Ар. Пазаўтра будзе сьвята. Ар. См. пазаўтры. пазаўтры, парен.—после завтра. Нсл. 452. Пазаўтры возьмеш, а не цяпер. Нсл. пазаўчора, парен.—третьего дня (тому назад), Ваніна Ржэўск. у., Гринькова: Тудовляне; Растсл.: Северск. 77; Шсл. четвертого ДНЯ тому назад. Ср. заўчора. Пазаўчора езьдзілі ў лес. Ст. Пазаўчора гэта было. Застарыньне Віц. (Ксл.). пазачын-яны-ячь,—см. под чыніць. пазгодніцку, парен.—примиренчески, соглашательски. Ср. згоднік. паздароваць,—см. под здароваць. паздароукацца,—см. под здароўкацца. паЗДаравёнЬНе-НЯ, предл.-НЮ, отгл. имя сущ. по знан. глаг. паздаравець,—выздоровление (до некоторой степени, С.) Нсл. 455. Застанься ў нас да паздаравеньня. Нсл. пазём-Л*у, м.—суперфосфат. Б арсукі Аз. (Ксл.). Пазему з коопэратыву прывёз. Тм. пазябці,—см. под зябці. пазяхаць-аю-аеш-ае; повел.-ай-айма, песоверш.—непроизвольно глубоко вдыхать воздух широко раскрытым ртом, сразу же затем его выдыхая (при желании спать, при усталости), зевать. Ар.; міх. Пазяхаеш — спаць хочаш. Ар. Абывечар, дык ён ужо й пазяхае. Ст. Пара спаць, калі пазяхаеш. Ст. Отгл. имя сущ. пазяханьне-ня, предл.-ню, ср.—зевота. Забурчэў сонным сіпатым голосам скрозь магутнае пазяханьне. ЗСД 189. Однкрат. пазяхнуцьну-нёш-нёць-нём-ніцё—зевнуть. Ар. пазязюлёць,—см. под зязюлець. пазжыцца,—см. под жыць. пазіраць,—см. под зерыць. пазГрна, парен.—так близко, чтоб посматривая МОЖНО было видеть. Барс. (Ю.). Глядзі, каб было пазірна. Барс. (Ю.). Ср. ст. пазірнёй. Барс. (Ю). пазнака-д/а-дччы, ж-—отличительный признак. Азан (араб., гуканънена малітву) ісламскай веры вялікая пазнака. Кіт. 88а15. Дай пазнаку ім прычыны сваей, калі хочаш, штоб тваім уммэтам (араб., вернікам) быў. Тм. 11261. пазіць, пажу, пазіш-зе, песоверш.—делать в длину выемку, паз в чем-л. міх. Соверш. прыпазіць. Столяры прыпазілі ўсі дошкі. м іх. Цесель пазіць бярно. Міх. пазнаньне-ня, предл.-ню, 1. действие по глдг. пазнаць. 2. вступление в брак. Нсл. 455. Перад сваім пазнаньням яны любіліся. Нсл. пазнаны,—см. под знаць. пазната-ww, ж.—позднее время. Гсл