паежджанш 811 -пазоў паежджанГн-ня—свадебный гость, который едет с женихом к невесте, а затем к венцу. К асьцю ковіцкі р. К алінінскае акр.(Н аш Край, 1928, Но. 6-8, 50). Н еўзабаве ў сяло уяж дж аюцъ малады з друж камі, свацьцямі i сваймі госьцьмі, кат оры яўсіразам завуцца паяжджанамі. Чым багат ш ае вясельле, тым болыиы паезд. Косіч 241. ЕдуЦЬ, едуць паяжджане. Купала, п аёсьц і—см. под ёсьці. паёчы ць-ч-чы ш -чя, облает.?—испачкать. Растсл. п аёгл іц ц а—см. под ягліць. п аядёц ь—см. под ёсьцг. пайліцця—см. под яліцца. паядранёла, безлич.— ёць—см. под ядранёенёць. п ая зд ок —см. под паезд 3. п а я зд&-ды-дзё, ж.—экспедиция, путешествие, поездка, поход группы лиц, отряда и т.п. У зь езь д зіўся малады друж но 3 паяздою. Сычаўскі п.(Дсл.; Добр.: Э.С., II, 278). паяздё ўся— весь поезд. Дел. П аязда ўся крану ЛОСЯ. Бельскі п.ц.с. Сопоць (Дел.), паёркі-коў, 1. молодые овцы. Ксл. У нас ё дзьве паяркі. Сураж (Ксл.). 2. шерсть ягнят. Ксл. А дбяры ад воўны паяркі, бо яны зьбягаюцца. Сукрэмна Сян. (Ксл.). падзёдавац ь—см. под дзёдаваць. падзёі-еяу, единств, ч. нет.— События. Гсл., история(?), дела. падзёйкаць—см. под дзёйкаць. под жлукціць. п адзёл -л у, предл. и зват.-ле, м.— раздел. Ксл.; Ар.; Гсл.; Нел. 441. Падзел ЗЯМЛІ. Нел. А д падзелу засталося. Нел. Просъле падзелу во што мне засталося. Гунчанкі Сур. (Ксл.). п адзе'льлівы -яяя-вяі—любящий делиться с другими, ссужать других; не скупой. Нел. 441. Падзельлівага суседа ўсі любяць. Нел. падзёльны -няя-няе, 1. — падзельлівы. Нел. 441. 2. следуемый к разделу. Нел. 441. Падзельны лес, сенажаць. Нел. 3. такой, которым можно поделиться. Нел. 441. У м яне ўсё падзельнае, адна жонка не падзельная. Нел. п а д зён н ы -н я гя, в знач. сущ.—дневной сторож, дневальный. Ср. паночны. падзёньнік-йся, п редл А ку, зват.-іча, м. —однодневный и даже трехдневный наемник, НК.: Очерки, Но. 630. подёнщик. М Гсл.; Ксл.; НК.: Пасоб., 114; Нел. 441. Падзеньнікамі сена косіць. Нел. п адзёр ц і,—см. под дзерці. п адзёр ц іся,—см. под дзерціся. п адзёц ц а,—см. под дзенуцца. падз-ёты -ець,—см. под дзецъ. п адзёубац ь,—см. под дзёўбаць. п адзягщ ц ь,—см. под дзягціць. падзика-к/, дат., предл. падзяццы, ж. —благодарность. М Гсл.; Ар.; Шел. Ніякае падзякі табе ніхто ня дасьць за твою рупнасьць. Ст. Табе адна падзяка. Ар. падзякаваць,—см. под дзякаваць. падзял-яць-щь, —см. под дзяліць. падзял-яцца-щца,—см. под дзяліцца. падзяваць,—см. под дзець. падзяваца,—см. под дзенуцца. падзяубаны,—см. под дзяўбаць. падзяўбаць,—см. под дзяўбаць. падзяўосьцГ, падзяўоці,—см. под дзяўосьці. падзіркаваны,—см. под дзіркаваць. падзіркаваць,—см. под дзіркаваць. падзівГць,—см. под дзівіць. падзівГцца,—см. под дзівіцца. падзіў-іву, предл.-ве, м. 1. удивление (, изумление, восхищение, С.) Нел. 441. Падзіў мяне бярэць, гледзячы на яго. Нел. 2. вредное действие взгляда, сглаз, Гсл. порча глазом, Шсл. вредное действие изурочивающего глаза. Нел. 441. 3 падзіву дзяцё разгарэлася. Нел. Дзяцё хворае на падзіў, дык i ня сьпіць ночы. Няхай ад Рамана адыйдуць падзівы, i паду мы, i урокі. Наваеёлкі Пух. (Шсл.). падзьм-ўхаць, -ўць,— см. под дзмуць, дзьмухаць. паз, паза, м.—паз. М іх.; Шсл. Паз прароблены пераз усё бярно. Міх. пазор-ру, предл. и зват.-ру, м.—очарование, обояние, внушаемое чем-л. красивым, привлекательным; прелесть. П архв. пазорам, в знач. нареч.—На ВИД. Нел. 456. Пазорам конь подобны да майго. Нел. пазорны-няя-«я£—взрачный, красивый на вид (, казистый, приятный для глаз, прелестный, ИЗЯЩНЫЙ. П архв.) Шсл.; Пархв.; Слуцак., красивый на вид, Нел. 456. великолепный, отмечающийся пышной красотой. Вось позорны пояс: аж у ваччу мяняецца! Ст. Позорная дзяўчына. Нел. Позорная царкоўка. Тм. Ей узор позорны сьніцца, шоўк ільсьніцца пад рукой. Крушына: Творы, 81. пазорысты-тяя-тяе — позорны? Прыбяжыш у грумаду авец, дык тая, што трэба хапаць, стаіць такая пазорыстая, сытая, аж сьвіціцца, здаецца, уся. Н. (Демид.: Веров. 1896, И, 14). паЗОўнІК-ІКЯ, предл.-Іку, зват А ча, м., юрид. —истец. См. жалабнік. пазоўніца-цы-ўы, ж.—истица. См. жалабніца. п а З О ў -О в у, предл. изват.-Ове, м., юр мд. 1. ИСК. То пазоў яго стары. Ст. акты (Борисенок: Списки, 44). Ня меў даўнымі позвы пазываці. Тм. 45. 2. повестка для вызова в суд. Есьлібы старана названая, стаўшы на року а паведзіла, што пазоў, которым яго жалабнік пазваў, згубіла. Стт. 189. Выабражана было ў пазове найм я іменьня тыя. Суд. Акт. 1541 (Барысёнак: А двакатура
Дадатковыя словы
жлўкціць, падзйка-к, падзяўбсьцг, падзяўбці,—см, пазоўніца-цы-^ы, ць-ч>>-чы
6 👁