Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

наёсьціся 723 назола наёсьціся,—см. п од есьціся. наёрзац ь,—см. п од ёрзаць. наязы чнічаць,—см. п од язычнічаць. наякары ць,—см. п од я к а р ы ц ь. наякатацца,—см. п од якатаць. наЯЛІЦЬ,—см. п од яліць. наяліць,—см. п од еліць. наяліцца,—см. п од яліцца. наяш чары ць,—см. п од яш чары ць. н адзоб-ац ь -дадя,— см. п од дзобаць. н адзогац ц а,—см. п од дзогац ца. н а д зёя -ё/, д а т., п р е д л. - ё і, ж.— н ад еж д а. МГсл.; Гсл.; Ap.; Растсл.; Шсл.; Пятніцкая Беш. (Ксл.); Нсл. 305. М аю на д зею на Б ога. Нсл. Благая на цябе, браце, надзея! Ст. н а д з ё ж н ік /ду, п р е д л. - І к у, з в а т. - І ч а, м. — ш ирокое квадратное полотнищ е для ПОКрЫТЬЯ "дзяЖ Ы 'ХКВаШНи). Шсл.; Ксл. К у д ы на д зе ж н ік с х а п іл і — лд е ж к у надабе пакрыцъ. Кабішча Куз (Ксл.). Д зя ж а н акры т а н а д зеж н ік а м. Ст. Н а д зеж н ік зр а біл а із с у р о в а га палат на. Ст. ( п од суровы). н а д зёіц ь -ёю -ёіш -ёе; п о в е л. - ё й - ё й м а, не с о вер ш. к а го — обнадеживать. МГсл. С о в е р ш. абньдзёіць-ёю -ёіш -ёе; п о в е л. - ё й - ё й м а — обнадежить. Нсл. 350. П р и ч. а б н а д зё е ны — обнадеженный. Нсл. А б н а д зеены т ваім словам, я пры ехаў да ц ябе а ты зм аніў. Нсл. надзёйка-шсг-шуы, ж.— червь дож девик, служ ащ ий уди л ь н ой пр и м ан к ой, н к," Очерки, 605 н адзёр ц і,—см. п од дзерці. н адзёц ь,—см. п од адзяваць. надзёу-баваць-бяўь, — см. п од дзёўбаць. н адзёўбац ц а,—см. п од дзёўбацц а. надзякаваць,—см. п од дзякаваць. н адзя в ан ік -к а, п р е д л. - к у, з в а т. н а д зя в а ніча, м.— начиненная тем или др у гим снадобьем кишка, НК.: Очерки, 50. КИШКа, требуха с начинкой. Ксл. Н а дзява н ік гэты дуж а смачны. Высачаны (Ксл.). надзяв-аньм щ ь,—см. п од адзяваць. надзяўбац ь,—см. п од дзёубаць. надзім-аны -одь, — см. п од дзьм уць. н адзім ац ц а,—см. п од дзьм уцца. надзіркаваць,—см. п од дзіркаваць. надзівосьнічаць,—см. п од дзівосьнічаць. надзГва, в зн а ч. н а р е ч.— удивительно, на удивление. Нсл. 304. Н адзіва харош ы. Нсл. надзівавацц а,—см. п од дзівавацца. надзівачы ць,—см. п од дзівачыць. надзівачы цца,—см. п од дзівачы цца. надзівіц ь,—см. п од дзівіць. н адзівГ ц ц а,-см. п од дзівіцца. шщзлуны-ная-нае—удивительный. Нсл. 304. Надзіўны ты чалавек, таго просіш, чаго ня можна даць. Нсл. й&ЦЭІЦЬ-джу-дзІШ-дзе, н е с о в е р ш., т р е х. —манить (привлекать, прельщать, С.) МГсл.; Ар.; Нсл. 305., маНИТЬ, привлекать, Гсл. привлекать. Шсл. Што цябе туды надзіць? Нсл. Што цябе надзіць ік ёй? Нсл. НадзІЦЬ яна яго дужа. Лужасна Куз. (Ксл.). I ш т о я го надзіць хадзіц ь к ёй гуляц ь? Ст. Ч аст а н а д зіц ь п а д а р о ж н ых д а ся б е м а гу т ны ПОМНІК. Крушына: Лебедзь, 58. С ьнеж ны м надзячы начлегам, пасы пае СНОМ І сьнегам. Купала. С о в е р ш. ІфЫНЯДЗІЦЬ —приманить, привлечь (, прельстить, Ар.) Нсл. 305; Раст.: Северск 149., привлечь. Шсл. Н а ш т о ты я г о к с а б е пр ы н а д з іш, пры надзіла? Нсл. П ры н адзіў Х ва д зей да сябе сабаку — i д а м о ў ня х о ч а ісьці. Ст. Д з е ў к а пр ы н а д зіл а да с я б е д зя ц ю к а д о б р а г а. Нсл. П р и ч. прынаджаны, 1. приученный к частому посещению какою-л. приманкою. Нсл. 506. П р ы н а дж а н ае з ь в я р 'ё. Нсл. М у ж ы к і п ры н адж аны хадзіц ь у карч м у. Нсл. 2. снаряженный к ловле (посредством приманки, С.) Нсл. 506. П асадка пры надж аная. Нсл. С о в е р ш. аднадзіць—отучить повадки. Шсл. Л е д зь а д н а д зіл і к а р о в у л а зіць у га р о д. Ст. С о в е р ш. унадзіць —приманить, подавая надежду, приучить. Нсл. 62. Д зе ўк а ўн адзіл а дзя ц ю к а к сабе. Нсл. надзіцца-д ж у ся -д зіш с я. н е с о в е р ш.— увлекаться, как бы притягиваться, прельщаться, Гсл. увлекаться надеждою ( **прын а д а ю ", С.) Нсл. 305. Д уж а надзіцца на гэт у дзяўч ы н у. Гсл. Д а р м а надзіш ся; не па т а б е гэт а кн ягін я. Нсл. Ч аго т ы сю ды н а д зіш ся? Тм. С о в е р ш. прынадзіцца—завлечься чем-л., Нсл. 506. привлечься, приручиться, Шсл. повадиться. Х л а п ец п ры н адзіўся бы ваць у нас. Нсл. Н ей чая а веч к а пр ы н а д зіл а ся к нам i за ўсёды начуе~ Ў нас. Ст. С м. у н а д зіц ц а. С о в е р ш. унадзіцца—повадиться. Гсл.; Ар.; Ксл.; Растсл.; Шсл.; Н.(Афанасьев: Сказки I, 1913, 209). У н адзіўся ЛІС красьц і куры. Лужасна Куз. (Ксл.). Бяда, калі барц я вік унадзіц ц а. Нсл. 31 ( п од б а р ц я вік). прыўнадзіцца, с о в е р ш.— ПрИОХОТИТЬСЯ, навыкнуть. Нсл. 497. Д зец і п ры ўн адзіліся бегац ь У га р о х. Нсл. П р и ч. п р о ш л. вр. прыўнадзіўшыся. Н е с о в е р ш. прыўнаДЖавацца, -д ж у ю с я -д ж у еш с я — приохочиваься, навыкать. Нсл. 497. Д а р м а ты п р ы ўн а д ж уеш ся ха д зіць сю ды; т а б е т ут ням а чаго спадзявацца. Нсл. надзьм-ўхаць-jxaўb,— с м. п о д дзьм уц ь, дзьм ухаць. надзьмуць,—см. п од дзьм уць, дзьм ухац ь. надзьмуцца,—см. п од дзьм уцц а. надзыгаць,—см. п од дзы гаць. наджгаць,—см. п од дж гаць. наджгацца,—см. п од дж гацца. наджыгаць,—см. п од дж ы гаць. назола-лы, о б щ. 1. надоедала (, навязчивый, надоедливый человек, С.). Нсл. 307, надоедливый. Шсл. Ад назолы гэ т а га н ія к не адчэпіш ся. Нсл. Т акая назола: цэлую р а н іц у дуры ць ім н е галаву, — адчапіся! Ст