Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

аплявушыць 56 апрыч I аплявушыць-шу-шыш-ша, соверш., перех. —дать затрещину(пощечину, С.) Шсл.; с к. Як аплявушыў яго, аж закруціўся. Ст. аплГк-/ка, предл.-іку; мн. ч.-к і-к о ў -к о м -к ікамі-кох, м.—крючок для застегивания одежды. Ар.; Шсл.; Ксл. У мяне ў кульку вырваліся аплікі. Прыстой Чаш. (Ксл.). Высах, як аплік. Ст. Пашыла гэстку на аплікох. Ст. Апліканец-нчя, п р ед л.-н ц у, зват.-Н ЧО, м.—африканец. Апліканка-нкг-нцы, ж—африканка. апліканка-нк/-нчы ж—курица африканской породы. Шсл.; Ар. Завялі сабе апліканак — будуцъ несьці крэпкія яйцы. Ст. аплікант-wmtf, предл.-нт у, зват.-нце, м. — ученик-практикант. Гсл. Аплікант судовы—стажёр-юрист. аплікавацца-куюся-куешся, несоверш. —практически изучать письменную или землемерную часть. Гсл. аплікі-ог—крючки, которые вшиваются В ТОрбу. Зьвяровічы Красьн. аплічка-ч/а'-ччь/, ж.—петличка для крючка. Ксл. Надабе ўшыць аплічку ў СПОднІК. Латыгаль Сян. (Ксл.). аплывуда-дь/, общ.—медлительный, неповоротливый и в то же время некрасивый. Шсл. Цягнецца ззаду, як аплывуда. Раўнапольле Сьміл. (Шсл.). аплыцька-к/, общ. — аплывуда. Шсл. Аплыцъка ты! Куды ты варты? Ст. аПрОЧ, (Псковский лист 1474 г.,Беляев 44) нареч. 1. —отдельно. Янк. I. Апроч садзілі. Янк. I. 2. (облает.)—кроме. Ар.; Нел. 366. Апроч гэтага, я ведаю нешта яшчэ. Сянно(Ксл.). Апроч мяне, хто хоця бяры. Нел. апраг-ацца-де, апрэгчыся,—ем. под прагці, прэгчы. апрамётшца-чы-чи ж.—резвая, ветренная. Дел. апрандаваць-дую-дуеш-дуе; повел.-дуйдуйма, несоверш., Каго-што, облает. 1. бережно обращаться с чем-либо. Ар. Апрандуй адзежу. Ар. 2. (относительно людей)— ХОрОШ О ОТНОСИТЬСЯ к кому-либо, вежливо обращаться с ним. Ар. Надабе бацькоў апрандаваць. Ар. См. шанавацъ. апрашха-Ь«-/се, ж.—каждая верхняя одежда. Ар. См. вопратка. апран-уць-уцца, апрат-аваць-авачч#* —ем. под пратацъ I. апліканскі-кая-кае—африканский. Ар.; Шсл. Выбраў апліканскага мацака. Ст. Крэпенькі, харошанькі конік, як аплікансае яечка. Ст. Апліканскія куры. Ар. апраст-аць-аньне,—см. под прастаць. апраст-ацца-яўшысл,— ем. под прастацца. апрашчонік-/ка, предл.-Іку, зват.-Іча, м. —человек опростившийся. Адрокся ад нарадалюбца, апрашчоніка. Дзьве Душы, ю. апрат, м.—здоровенный, большой. Дел. Мужчына такі апрат. Дел. апратаць,—ем. под пратацъ II. лпріткл-ткі-тцы, ж.—одежда, ( сьвітка", жупан", "кажух'ў Гсл. верх-няя одежда. аправа 1-вы-ве, ж.—оправдание. Дел. Нетуці ў іх ніякае аправы. Дел. аправа ll-вы-ве, ж. 1.—книжный переплет. Ар.; Ксл.; Гсл. Якая добрая аправа ў тваей кніжцы! Запрудзьдзе Сян. (Ксл.). 2. отделка, обшивка. Гсл. апра-віць-ўлячу— под правіць II. аправіцца,—ем. под правіцца. апрауня-«/-ш, ж.—переплётная. апраўнік-/кя, предл.-іку, зват.-іча, м. —переплётчик. апраўніца-чы-чы, ж.—переплётчица. апрацав-аць-7ны,— ем. под працаваць. апраць,—см. под праць. апрача, предлог.— Кроме. Вял.; Гсл.; Ксл.; Янк. I.; Дел. Слоўнічак, апрача гэтага, спатрэбіцца Белорусу, каторы чытае памаскоўску. МГсл., Перадмова У. Апрача мяне, ніхто ня ведае. Мігава Куз. (Ксл.). Я ведаю, што вы купецкі сын, ее ль м а багаты — апрача вас мяне ніхто ня можа выжывіць. Красьн. (Дел.). Апрача ix, i рабоцькаў няма. Янк. I. апруда, общ.—ленивый обжора. Ксл. Гэты апруда нічога ня хоча рабіць. Выгары Куз. (Ксл.). апрудзіца-Эжуся-Эз/шся( из апруціцца, ер. апруцянёць, С.)—околеть. Ксл. Каб ты НЯ выжыў ды апрудзіўся! Стралкі Беш. (Ксл.). апруцянёць-ёю-ёеил-ёе; повел.-ёй-ёйм а, еоверш.—стать прутом, околеть. Шсл. Вось каб ты апруцянеў з такім катом, усё сала паеў на скварадзе. Раўнапольле Сьміл. (Шсл.). апрыкл-яцца-щчу*—ўсм- под прыкрацца. апрыкронік-г/са, предл.-іку, зват.-іча, м. —надоедливый, Міх. Я нехацеў, каб гэны апрыкронік быў у нашай кумпані. Міх. апрыкраць,—ем. под прыкраць. апрыкрацца,—ем. под прыкрацца. апрысак-гка, предл.-ску, общ. Гсл.; Нел. 7—вспыльчивый-вая. Такая апрысак, што й слова ня дасьць вымавіць. Нел. апрыскліва, нареч.—вспыльчиво, капризно. Гсл. апрысклівасьць-ф, ж. (Гсл.)—вспыльчивость, МГсл. вспыльчивость, склонность к ссорам. Нел. 7. Хлапец апрысклівасьць мае. Нел. апрьісклівы-вая-ва?—вспыльчивый, МГсл. вспыльчивый, капризный, упрямый, склонный к ссорам и драни. Нел. 7. Апрысклівы чалавек, нічым не дагодзіш яму. Нел. 366. Сын мой разумны, але вельмі апрысклівы. Нел. Ср. прысак. апрыснуць, -сну-сьнеш-сьне —вспылить, разгорячиться. Вост.(Даль). апрыч I, нареч.—отдельно. Нел. 366; Дел. Сядзь апрыч ад нас. Нел