Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

мімаволі 698 мінулы мільшы. Увелич. мілюсенька— милехонько. Нсл. 285. Мілюсенька пацалаваў мяне. Нсл. Не сядзі, дзевачка бокам! Гэта табе незнарокам. Сядзь сабе прасьцюсенъка, будзе табе МІЛЮСенька. Из свад. песни, Нсл. мімаволі, нареч.— НеВОЛЬНО. МГсл. мінаньне-ня, предл.-НЮ, отгл. имя сущ. к мінаць 1, 2, 3. Мінаньне знаёмага двара. Нсл. Мінаньне падарожных. Тм. мінаць-аю-аеш-ае; повел.-ай-айма, несоверш., трех. 1. проходить(проезжать, оставив кого-что-л. позади или в стороне, С.) МИМО, миновать. (Шсл.; МГсл.); Ар. Растсл.; Нсл. 285. Мінаем паваротку на станцу й выходзім у кірунку Ігуменскага гаеьцінцу. Бацьк. Но. 1-2(437-438). Мінай прынады залатыя, насустрач неведзі ідзі. Кавыль: Ростань, 36. Ня МІнай майго двара. Нсл. Нікога ня буду мінаць, да ўсіх буду заходзіць. Ст. Ён ішоў, мінаў сялібы. С. Музыка, 61. 2. обгонять ехавшего или идущего. Ар. На Каляды, едучы з царквы дамоў, мінаюць адны адных. Ар. 3. о времени.— проходить. Дзенъ мінаў — разбою хвалі большалі ўтрая. Салавей: Сіла, 22. мінуць-ну-нёш-нёць-нё м-ніцё-нуць, coверш. l.(#c мінаць 1)—пройти, проехать мимо, миновать. У Даты няма ніякае крыўды за тое, што дзяцюкі мінулі ейны двор. Кулакоўскі: Дабраселцы. Добра, Каб мінула нас гэта ліха! Ст. 2. (к мінаць 2)—обогнать ехавшего или идущего. На такім каню Язэпчык усіх мінець. 3. (о времени)—пройти, окончиться. 3 тае пары, як старая памерла, мінула колькі месяцаў. Дзьве Душы, 104. Ночы часьць мінула. Кіт. 9467. мінула ш мат часу—прошло много времени. Мінуў дзень i другі, мінае трэйці, а сярэдняга брата ўсё ня відаць. p. Кут, 13. Мінула зязюленькі ў лузе жыраваньне. Жылка 52. 4. во временных предложениях с наречием як" во смысле союза по прошествии, истечении, миновании чего-л. Ст. Акты. Я к год мінець, надабе плаціць дог г. мінучы, прич. наст. вр.— СКОрО ПрОХОДЯщий. Нсл. 285. Гэта мінучая справа, мінець. Нсл. Соверш. памінуць-ну-нёшнёць-нём-ніцё—обойти, миновать. Того ня т рэба чыніць, што Пана Бога памінуўшы меў бы каму сэдждэ(араб.) ЧЫНІЦЬ. Кіт. 4266. памінуць моўчыкам—обойти молчанием. абмінаць-аю-аеш-ае, несоверш., перех. 1. МИМО КОГО(йЛИ ч ег о, С.)- Нсл. 349; Дел. Пачалі мы абмінаць падводы. Дел. Сьцежка круцілася, абмінала калючкі а церні. Шакун; Сьлед, 15. 2. опускать, делать пропуск. 3. обходить с угощением, пропускать кого-л. Соверш. ябшнуць-ну-нёш-нёць-нём-ніцё, 1. проехать(или пройти, С.) мимо. Дел. Падводы абмінулі. Дел. 2. пропустить кого-л. Прич. абмінуты —при поезде оставленный позади. Нсл. 349. Падводнікі нядаўна нашы абмінуты. Нсл. ъмтъцъ-аю-аеш-ае; повел.-ай-айма, несоверш. 1. проходить мимо кого или чего, Нсл. 363. обходить. 2. избегать. Што ж, татулька, ты мяне амінаеш, амінуў не заехаўся? Нсл. 363. 3. опускать, делать пропуск. 4. пропускать кого-л. по очереди. Нсл. 363. Ш да су се да, не амінай яго, ды ён няхоча, дык я й амінуў яго. Нсл. Соверш. амінуцьну-нёш-нёць-нём-ніцё. Прич. амінуты, 1. обойденный МИМО. Нсл. 363. 2. пропущенный. Нсл. 363. Акінутыя ў рэестру двары. Нсл. зьмінаць-аю-аеш-ае; повел.-ай-айма, несоверш.—сворачивать с дороги. Шсл. Зьмінай з дарогі — ня бачыш, што я еду з возам. Ст. Соверш. зьм ін ўц ь-ну-неш-нёць-ніцё. Шсл. прамінаць, несоверш. к прамЫуцъ. Верставы я прамінаю стоўп убогі. Гарун; Завіруха. Соверш. прам інуц ь, 1. прОЙТИ мимо, Ксл. минуть. Гсл. Яны мяне праміНулІ. Баркова Куз. (Ксл.). Прамінуў Ц Э р к вЫ І пайшоў дальшы. Пятніцкая Беш. (Ксл.). 2. истечь(о сроке). 3. окончиться, прекратиться. Але час прамінуў, i нядоля на народ бы камень звалілася. Гарун. Палёў хараство прамінець. Жылка, 70. Ведаю — смутак, бяда прамінець. А. 1верс(Калосьсе, Но. 1-18, стр. 46). Прич. п рам ін ўл ы —давно минувшый, прошлый. Нсл. 525. Успомнеў гады прамінулыя. Нсл. Прамінулыя справы выгадуеш. Тм. прамінулы час, грам.—давно прошедшее время. м ін а ц ц а-аюся-аешся, несоверш., взаимн. —проходить мимо, идя в противоположном направлении. Ці мінаецеся вы калі зь ім? Чаму ж, але не чапаемся меж сабою. Нсл. 285. м інены-ная-нае—прошедший, прошлый, минувший. I сын едзе ў гару, як бацька ў час мінёны. Гарун(ст. Ноктурно"). МІН1СТра-ры, дат., предл., вин., зват.-ру, твор.-рам, м.—министр. мінГстрыха-ыхі-ысе, ж.—министерша. м інуласьць-ц/, ж.—прошлое. Ягоная мінуласьць растрэслася па ўсёй памяці. Шакун: Сьлед, 17. м інулы -лая-лае—протекший, Нсл. 285.! минувший, протекший, Ксл. протекший, истекший. У сё мінулы час успамінае. Іванск. Чаш. (Ксл.). МЫулыя Часы. Нсл. Гэта мінулая справа. Тм. Адчуў вялікае гора