перамовіцца 661 моц 2. страд к нам аўляць /.,— склоняться на убеж дения. Нел. 312. Д зе ўк а ст ала нам аўляцца п ат роху. Нел. перамовіцца-оўлю ся-овіш ся, соверш., взаймы. 1. переговориться. Нел. 406. П ер а м а ўляйцеся; як перам овіц еся, м ож а т ады й заладзім справу. Нел. 2. н агов ор и ть др у г д р у гу гр у б о стей, неприятностей, упреков. Нел. 406. П ерам овіўш ы ся м я ж со б к у гневаю цца. Нел. перамаўляцца, 1. несоверш. к перам овіц ца 1, Нел. 406—переговариваться. Гсл..2. 2. несоверш. к перам овіц ца 2, Нел. 406. Н я ідзі да іх.: яны ст алі м я ж со б к у перам аўляцца. Нел. прамовіцца-оўлю ся-овіш ся, несоверш. — ош и би ть ся в речи и в о со б ен н о ст и вы сказать то, чего не сл ед о в а л о бы говорить, Нел. проговориться. Г лядзі, не прам аўляйся, не п рам оўся. Нел. Несоверш. прамаўляцца— проговариваться. прымовіцца-оу Л Ю С Я - О в ІШ С Я, несоверш. ---н ам ек н уть(н а ч то -л.). П р ы м а ўл я ец ц а, пры м овіўся, к а б я м у п адараваў до ўг. Нел. 505. Несоверш. прымаўляцца— п р и говар и ваться к чему-л., Нел. 505. намекать(на чтол.). размовіцца-о ў л ю с я -о в іш с я, соверш. 1. р азгов ор и ть ся. Я к ра зм о в іл іс я, ды к i пазнаём іліся. Нел. 2. поспорить, поссориться. Нел. 550. Сват ы р а зм о віл іся ды й разьехаліся. Нел. размаўляцца-я ю с я -я е ш с я 1. соверш. к р а зм о в іц ц а 2,— сп ор и ть меж д у с о б о ю, р а зн о р е ч и т ь, с с о р и т ь с я. Нел. 500. У сё хораш а гавары лі м яж собку, а н аап ош ку разм аўл яц ц а ст алі. Нел. 2. разговаривать, толковать о деле. Нел. 550. Р азм а ўляйцеся, р а зм о ўц еся мяж соб, п аку ль я пры ду. Нел. вымавіцца, вы м аўлю ся, вы м авіш ся, соверш. 1. отговориться. Гсл.; Ар. Вым аўляйся, не вы м аўляйся, н я вы м авіш ся быць у м яне кум ам. Нел. 86. 2. в ы б о л т а т ь, в ы б о л т а т ь с я (п р о г о в о риться, С.)- Нел. 86. Г лядзі, не вы м аўляйся, ня вы м аўся, хоц ь бы я к пыт алі. Нел. вымаўляцца, несоверш. 1. отговариваться. Гсл.; Ар. См. вы м авіцца 1. 2. выбалты вать, Гсл. выбалты ваться. Нел. 86. См. вы м авіцца 2. ум овіц ц а-оўлю ся-віш ся, соверш. 1. д о го вориться. Ср. ум а ўл яц ц а 1. 2. условиться. Ср. ум а ўл яц ц а 2. Несоверш. умаўляцца, 1. договариваться. Нел. 658. Н я х о ч а ўм аўл яц ц а на го д. Нел. 2. взаимн.,— усл овл и в аться. Нел. 658. Мы цяпер ум а ўл я ем ся мяж соб, ды калі б не адкідац ц а пот ы м. Нел. 3. склоняться на убеж дения. Нел. 6г. Ц ьвярды ў сваім, ніяк не ўм аўляецц а. Нел. моўкці-ну-неш-не, несоверш.—молкнуть, умолкать. Соверш. замоўкці, Нел. 174. замолчать. Замоўкні, а то па мордзе заробіш. Нел. 174-175. Соверш. умоўкці, —умолкнуть, замолчать. То вымаўвіўшы, умоўкла. Кіт. 96612. маўчэць-чу-ЧЫШ-ЧЫЦЬ, несоверш.—молчать. Соверш. амоўчыць-умолчать, утаить. Нел. 363. Амоўчыць свой выступак. Нел. Прш. амоўчаны—умолченный, утаенный. Нсл. 363. Амоўчаную віну выказаў. Нсл. Соверш. памоўчыць—помолчать. Нсл. 465. Лепі будзець, калі памоўчу. Нсл. См. памаўчэць. Соверш. памаўчэць—молчать некоторое время, помолчать. Нсл. 286. Дай, Божа, у добры час сказаць, а ў ліхі памаўчэць. Послов. Нсл. Ня можаш памагЧЫ, дык валей памаўчы. Послов. Нсл. змоўчыць, соверш.-чу-чыш-ча—промолчать. Нсл. 212. Валей змоўчыць, чымся надражацца. Нсл. Хацеў спытацца i ўзноў ЗМоўчыў. Дзьве Душы, 141. Несоверш. ЗМаўкаць-аю-аеш-ае, повел.-ай-айма, несоверш. смолкать. прлм оучъъъцъ-чую -чуеш -чуе; повел.-чуйчуйма, несоверш.—промалчивать. Нсл. 526. За ш т о мы я м у гэ т а пр а м о ў ч у е м, п р а м о ў ч ы л і? Нсл. Соверш. прамоўчыць —промолчать. Нсл. 526. Л епі, калі прам оўчыш. Нсл. Прич. прамоўчаны—промолченный. Нсл. П р а м о ў ч а н а е сл о ва ня псуець. Нсл. моўнасьць-ф', ж. 1. выразительность. Нсл. 286. Д о б р а баіць, але м оўнасьці ў яго н ям а добрае. Нсл. Товары з м оўнасьцю. Тм. 2. красноречие, Нсл. 286. красноречивость. М оўнасьц ь я гон ая хорош ая. Нсл. моўны-ная-нае, 1. словесный, Нсл. 286. способность говорить. С т ат ак ня м оўны, н іч ога н я скаж а. Нсл. 2. разговорчивый. Нсл. 286. П ан наш м оўны, з каж ным пагавора. Нсл. 3. красноречивый. Нсл. 286. М о ў н а я К а за н ь. Нсл. 4. нареч. моўна—выразительно, громко. Нсл. 286. К ажы м оўн а. Нсл. моўчанька, нареч.—ТИХОНЬКО. Нсл. моўчкі—молчаливо. моўчыкам, нареч.—3 МОЛЧКОМ. Нсл. 286; Шсл. МОЦ, МОЦЫ-ЦЫ, ж. 1. сила, Нсл. 292. физическая сила, мощь. М оц 'ю ўзя ў. Нсл. М оц м ае ў ру к а х. Нсл. М оцы ня ст ала дзярж аць. Нсл. 2. сила, важность. Х т о уж ы вае херам (араб, забароненае), сем р эч ай злога, сабе ш кадлівага м ае м ецы перш ае, ж ы вот я го б уд зе чоран i просьба я го да П ана Б ога б уд зе недаходн а i м оцы мець ня будзе. Кіт. 6564. 3. могущество. Б о га твай го ў якой моцы р азум ееш? Кіт. 4а7. 4. власть. Н я дум айся, ён м ае вялікую м о ц: я го ўсе баяцца. Ст
Дадатковыя словы
маўчэць-чў-чыш-чыць
5 👁