дамаўляць 659 вымавіць дам аўляць, несоверш. к дам овіць /, д о г о вар ив ать. Гсл. 2. д е л а ть в ы г о в о р ы. Нсл. 140. С ам ня знаеш, у чым дам аўляеш імне. Нсл. зам овіць, соверш. 1. за к а го,— за ст у п й ть ся (с л о в о м, С.)- Нсл. 175. Д зя к уй, ш т о т ы зам аўляеш, за м о віў слова за м яне nepad панам. Нсл. 2. ш т о, к а м у,— заговорить(болезнь и т. п.). Нсл. 175. Ё чалавек, ш т о за м а ўл я еб о л ь зуб о ў; ён i м не зам овіў, я к ру к ою адняў. Нсл. Ц ім ох за м о віў ім не зубы. Ст. Прич. зам оўлены — заговоренны й(болезнь и т. п.). Нсл. 175. Зам оўлен ая кр о ў. Нсл. Зам оўленае ад га д а цела ня б уд зе пухці. Нсл. пам овіць -о ў л ю -о в іш -в е, п о в е л.-о ў -о ў м а, 1. взаимн.— п о г о в о р и т ь. Пам оў ЗЬ ІМ, Ц І ня ўст уп іц ь чаго. Нсл. 464. 2. за к а го,— поговорить в защ иту. Нсл. 464. П ам оў за м яне пану. Нсл. ПераМОВІЦЬ-о ў л Ю -О в ІШ -О в е, соверш., перех. 1. повторить сказанное другим. К аж нае слова за ім н ою перам овіў. Нсл. 2. п ер ем ан ить к себ е. Нсл. 450. М а й го р а б о т н ік а перам аўляе, п ерам овіў к сабе. Нсл. 3. взаимн.— иметь переговор м еж ду со б о ю, Нсл. 405. переговорить, обменяться м нен и ем о к о м -ч ем -л. Я ны п е р а м о в іл і м яж собку. Нсл. п ер ам аўл я ц ь -л ю -яеш -яе, 1. несоверш. к п е р а м о в іць 7,— п о в т о р я ть с к а з а н н о е д р у г и м. Нсл. 405. Н е п ер а м а ўл я й ма іх словаў. Нсл. 2. несоверш. к перам овіц ь 2,— переманивать к себ е. 3. несоверш. к п ер а м о віць 3,— п ер егов аривать, обм ениваться мнениями о комч ем -л. К о л ь к і р а з о ў мы а б гэ т ым п ерам яўлялі. Нсл. 405. п р а м о в іц ь -о ў л ю -о в іш -о в е, повел.-оўо ў м а, соверш., перех. 1. П р О Г О В О р И ТЬ (п р о и з н е с т и, с к а з а т ь, С.). Нсл. 525., п р ом ови ть. Н іх т о ма л а д зе слова не прам ове. П рам овіла м алада нялю бам у. Кажамлякі Імгл.(Косіч, 27). ВыйдзІ, дзяўчы на, сэрца адзіна, п р а м о ў х о ц ь слова. Из песни. Я к зрабілі до б р ы я лю д зі вечны дам оч ак безь дзьвярэй, б ез аконца, б я з сонца: Н е прам оўлю, дзіц ят ка, ні слоўца. Из свад. песни, Нсл. Я к загаворы цъ, ды к i сабаку ня дасьць слова прам овіць. Рапан., 163. Восъ заўт ра ён у мяне запяець! П рам овіла дзяўчы н ка. Кулакоўскі: Дабраселцы. 2. произнести речь. Несоверш. прамаўляцья ю -я еш -я е, 1. п р о го в а р и в а т ь (п р о и зн о сить, С.). Нсл. 525. Так хворы, ш т о ні слова не прам аўляе. Нсл. 2. произносить, держ ать речь. Гсл. п р ы м о в іц ь -о ў л ю -о в іш -о в е, соверш. 1. сказать что-л. в дополнение к сказанном у. Гавары ў, гавары ў — i пры м овіў. Послов. Рапан. 140. 2. привести погоъорку(прымаўку") в разговоре. 3. принанять, нанять дополнительно. Р эдчас i "серадавы ж ы х а р " уваж ае за к а р ы сьн ей ш ае " п ры м овіц ь" чуж аніна. Нк.: Пособ. 119. 4. тоже, что зм овіць /, но дополнительно к кому-л. П ры м овіць ст ачы ну да суседзк а га паст уха, нк.: Пособ. 119. 5. упрекнуть слегка. Нсл. 505. Н е справядліва т ы пры м аўляеш, пры м овіў. Нсл. прымаўляць, несоверш. к прЫМОвІЦЬ 1, 2, 3, 4, 5. размовіць-оўлю -овіш -ове, соверш., ш т о, к а м у, 1. рассказать, сказать. Нсл. 550. Р а зм оў я м у у с ё гэт а, ш т о я т абе каж у. Нсл. 2. привести к размолвке, Нсл. 550. разубедить. А дн ы я л ю д зі хацелі ж аніць ix, а д р у гія разм овілі. Нсл. 3. развлечь убеждениями. Нсл. 550. См. р а зм аўл я ц ь 4. 4. внушить. Нсл. 550. См. разм аўляц ь 5. размаўляць-я ю -я е ш -я е, несоверш., зь к ім — б есед о в а т ь, мгсл. разговари вать. Растсл.; Погар Север.(Афанасьев: Нар. рус. сказки, 1. 153); Гсл. 3 т акім чалавекам нягож а разм аўл яц ь, б о ням аш у таго чалавека ч а го пы т аць. Ют. 4468; 61614. Зьмеевы дачкі р а зм аўл я ю ц ь прам еж сабою. Погар(Афанасьев: Нар. рус, сказки, 1, 153). Пасъцелъ бела, сьцяна нема, не зь кім разм аўляц ь. Из песни. Ар. 2. несоверш. к разм овіц ь /,— рассказывать, говорить. Нсл. 550. Ён свае разм аўляець, а т а го ня слухае, ш т о ям у каж уцъ. Нсл. 3. несоверш. к раЗМОвІЦЬ 2,— ПРИВОДИТЬ К размолвке, Нсл. 550. разубеждать. Н аш т о т абе разм аўл яц ь ix, н я хай ж эн я цц а, робяЦЬ, Што ХОЧуЦЬ. Нсл. 4. несоверш. к р а зм о в іць 3,— развлекать убеждениями. Нсл. 550. Р а зм а ўл я й яе, няхай ня т уж а т ак. Нсл. 5. к а м у,— внушать. Нсл. 550. Р азм ауляй ям у, к а б ён гэт а га не раб іў. Нсл. ВЫМЯВІЦЬ-аў'ЛЮ-вІШ-ве, соверш., перех. 1. выговорить, произнести, вымолвить. Такая апрысак, што й слова ня дасьць вымавіць. Нсл. 1{под апрысак). Калі б з табою сегасьветны пан колька слоў вымавіў, то бы ты радаваўся. Ют. 5а4. Ня вымавіў ані слова. Нсл. 86. То вымавіўшы, умоўкла. Кіт. 96612. 2. высказать всё. К алі б мой язы к хацеў а р аю вым авіць, не пераст аю чы мовіў (бы) год. Ют. 12365. 3. сделать особые условия, кроме платы, Нсл. 86. поставить условием, оговорить что-л. в свою пользу при договоре, сделки и т.п. Вымаўляе, вым авіў сабе н овую сьвіт ку. Нсл
Дадатковыя словы
аўлю
3 👁