мошаст 658 дамовіць MoiuacT-mj', предл. и зват.-сьце, м.—бархат. МГсл. моташ на, нареч. 1. тяжело. Ксл. М от аш н а ўл ет ку рабІЦЬ. Запрудзьзе Куз. (Ксл.). 2. тошно(о состоянии тошноты, в знач. сказ. С.). Шсл. Г а л а в а б а л іц ь, д ы к i м от аш на. Ст. 3. тоскливо. Шсл. мотуз, (Шсл.), матуз, (Ар.)-зя(зя), м.— о б ры вок тесьм ы, Гсл. узкий и длинны й лоскут; служит случайной завязкой, Ар. отрезок веревки. Шсл. Парваўся ў прасьніцы мотуз. Ст. Мотузам адсьцёбаў малого. Ст. Зірнуўшы на падвязаныя матузамі ашчэраныя падэшвы выцертых бесхалявак, зжаліўся. Дудзіцкі(Бацькаўшчына" Но. 45-46, 431-432). Уменыи. матуЗОКЗКа, предл.-ЗКу, зват.-матуЗКу, мн. ч.. датЗКОМ, мн. ч„ предл.-ЗКОХ. Ар.; Растсл.; ПНЗ; Шсл. Падперажыся хоць якім матузком. Ст. мотыль-л/, ж., собир.— м н ож ество б а б о чек. Нел. 292. Мотыль напала на капусту. Нел. Ср. матыль. м оъъ-вы -ве, ж. 1. сп особн ость слова. Шсл. С ы м ону адн яло м овы: н іч о га не гавора. Ст. К аб т абе м овы заняло!(кляцьба). Ст. 2. ЯЗЫК. Гсл.; Нел. 286; Растсл.; ПНЗ. М овы т вое н я зн а ю. Нел. Я г о н а е мо вы не разьбярэш. Нел. 3. речь. Шсл.; Іванова Куз. (Ксл.); МГсл.; Растсл.; ПНЗ. Г аласочак на лясочак, ц іха м ова, розна, пнз. 4. проповедь(речь). Нел. 286. С ьвят ар м ову казаў. Нел. 5. разговор. Нел. 286. М о ву м е л ім яж собку. Нел. 6. выговор, выражение словом(произношение звуков, слов языка, С.). Нел. 286. Я го такая м ова. Нел. мовеньне-нл, предл.-ню — выговор, произношение звуков, слов. М овеньне т вае ня лю дзкае. Нел. 286. М овеньне ягон ае ня наськае. Тм. См. м ова 6. МОВІЦЬ, моўлю, МОвІШ-ве; повел, моў, МОўма, несоверш. и соверш.— говорить, Нсл. 286; Растсл.; ПНЗ; Гсл. МОЛВИТЬ. Сястра патанула, мовіла. Гараны Імгл.(Косіч 32). Мовіў, што ня прыдзе. Нсл. Мовіць, што няма грошы. Тм. 2. перех.— читать наизусть. Нсл. 286. М оў, зм оў м аліт ву. Нсл. М овіць сьвят ар словы Х ры ст овы. "Малітвы пры сьв. літургіі" 1695 г.(Б. Шляхам, Но. 6, 1970 г. стр. 8). М о ў тую маліт ву. Тм. Прич. моўлены— сказанный. Нсл. 286. Г олас м оўлены да ра збо й н ік а. Малітвы пры Сьв. літургіі 1695 г.(Б. Шляхам Но. 1124, стр. 7). С лова м оўлена, н ям а ч аго назад кідацца. Многократ. МаўлЯЦЬ, 1.— ГОВОрИТЬ МНОГО, повторять. Нсл. 286. Ш то не м аўлялі ям у, ня слухае. Нсл. 2. рассказывать. Нсл. 286. М а ўл яў ня го рш т ае казкі. Нсл. 2 & М О В \Ц Ь -о ў л ю -О в ІШ -О в е, соверш., перех. 1. возвести поклёп, оговорить, оклеветать. Ар.; МГсл. К о го на с ь в е ц е не а б м о в іл і? Нсл. 349. 2. оговорить, заранее условиться о чем-л. Прич. абм оўлены, 1. оговоренны й, ок леветанны й. Нсл. 349. А б м о ў л е н а м у мала даю ць веры. Нсл. 2. оговоренны й, заранее условленны й. Отгл. имя сущ. а б м а ў л е н ь н е -н Я, предл.ню — оклеветание. Нсл. 349. А бм аўлен ьн я т вай го пан не паслухау. Нсл. Несоверш. абм аўляць-яю -яеш -яе, перех. 1. возводить п окл ёп, оговар и вать, (Дел.) к леветать. (МГсл.); Ар. П ачалі я го лю д зі абм аўляц ь. Дел. Л іх ія лю д зі каж нага абм аўляю ць. Нсл. 349. Л ю д зей зачы абм аўлялі. Ют. 13068. 2. оговаривать, заранее условливаться. Сын я го др у гі ня маець с я ў то ўст уп аці, я к о ж ду х о ў н іц а шы рэй аб м а ўл я ец ь. Гордз. Ак. ХУН, 7. абум овіць, -оўл ю -овіш -ове— обсудить, рассм отреть, разобрать что-л. П анове, а б у м о в іў шы а т а м межы с о б ою i р а зва ж ы ўшы а д п о ры ст а р о й; п а зв о ў до б р а вы слухаўш ы, знайш лі іх міласьць, іж па в ін н а есьц ь с т а р а н а па з в а н а я адказаваці. Суд. Акты, 154(Барысёнак: Адвакатура, 149). адм овіць-оўлю -овіш -ве, соверш. кам у, 1. о т к а з а т ь. Нсл. 376; Ар.; Ксл. Мы Я М У адм овілі. Храпавічы Куз. (Ксл.). Н е адм аўл яй, не а д м о ў i м не ў маей просьбе. Нсл. 2. с инфинитивом— отсоветовать. Нсл. 376; Ар. Ім не адм аўляю ц ь, адм овілі л ю д зі ж аніцца зь ей. Нсл. 3. перех.— отговорить, отбить. Нсл. 376; Ксл. А д м о віл і V м яне дзяўчы н у. Жэрына Чаш. (Ксл.). 4. отбить. Ксл.; Нсл. 376. С луж ы у т ат ул я до бра, але адм овілі л ю д зі да сябе. Селішча Гар. (Ксл.). Ад м яне адм аўляе, адм овіў р а б о т н ік а ў. Нсл. адм оўлен ы, прич. к адм овіць 1, 2, 3. Нсл. 376. Ч алядка адм оулен а у м яне суседам. Нсл. П арабак адм оўлены суседам. Дел. адмауляньне-нл, предл.-ню, отгл. имя сущ. к а д м а ўл я ц ь, а д м а ўл я ц ц а, 1. о т го в о р и вание, советы не делать чего-л. Гсл.; Ар. 2. отнекивание, отговорки. Гсл.; Ар. а д м а ўл я ц ь -я ю -я еш -я е, повел.-яй-яйм а, несоверш. к а д м о в іць 1, 2, 3. П а ч а л і адм аўляц ь л ю д зі д зе ўк у браць. Дсл. ам овіць-оулю -овіш -ове, соверш., перех. — абм овіц ь I— оговорить, оклеветать. Нсл. 363. Прич. ам оўлены — оговоренны й, оклеветанны й. Нсл. 363. Н е па п р а у д з е ён а МОЎ лен пер ад панам. Нсл. Несоверш. а м а ў л я ц ь, а б м а ў л я ц ь — о г о в а р и в а т ь, клеветать. дам овіць-оўлю -овіш -ове, повел.-оу-оўма, соверш., перех. 1. ДОГОВОрИТЬ, ОКОНЧИТЬ говорить. 2. сделать выговор. Нсл
Дадатковыя словы
дудзіцкі("баць, матўз, прйч
5 👁