Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

зьляканьне 631 лямпа зат рэслася. Нсл. 363.— и сп угаться. Растсл.; Арэхава Маларыт.(Полесье 60). Н а с у ну лася хм а р а ŭ засланіла іх, i зьлякаліся, ЯК ГПЫЯ ўходзІЛ І ў ХМару. Тат.:Ванэлі, 287. А г а, з ь л я к а ў с я. Нсл. 267. М а ц е й к а не зьлякаўся. Гарун: Шчасьце м. Б аба зьлякалася. Арэхава Маларыт.(Полесье 60). О т гл. им я сущ. зьляканьне-ня, предл.-Н Ю, мн. ч.-ні-няў, cp.— и с п у г. Гсл.; Нсл. 208. З а х в а р э ў ад зьляканьня. Тм. Зёлкі а д зьляканьня. Тм. О дн ократ. зьлякн ўц ца-нуся-нёш ся-н ёц цанём ся-ніцёся— в д р уг и с п у г а т ь с я. Нсл. 209. З ь л я к н у ў с я а д гр о м у. Нсл. Т а к ж а зьлякн уўся, аж но ў гр у д зёх забалела. Ст. А га, зьлякн уўся. Нсл. 267. Я сусім зьлёкся: вельм і ш м ат б а ч у т р уп о ў. Мікольск м. (Демид.: Веров., 1896, II, 133). Соверш. пералякацца-а ю ся -а еш ся. Нсл. Д з я ц ё перал якалася, убач ы ўшы м ед зьвяд зя. Нсл. О днок р а т. пе ралякн ў цца-н уся -н ёш ся -н ёц ц а нём ся-н іц ёся— в д р уг ч р е з в ы ч а й н о пе р е п у г а т ь с я. Нсл. П е р а л я к н у ў с я дуж а, я к п ач уў кры к. Нсл. С оверш. улякацца-аю сяа еш ся — и с п у г а т ь с я. Нсл. 657. У л я к а ўся ваўка. Нсл. Н я дуж а т о я цябе ўлякаўся. Нсл. Т ат кава н іўк а не ўлякай ся. Из песни, Нсл. О т гл. и м я сущ. уЛЯКаНЬНе-НЯ, п р ед л.НЮ— и с п у г. Нсл. 60. Ад улякан ьн я захвар эў. Нсл. О дн ократ. уЛЯКНуЦЦа— ИСПугаТЬСЯ, Растсл.; Кур., Смл. (Даль), н е ч а я н н о и с п у г а т ь с я. Нсл. 657. Я ж дуж а ўляк н уўся, калі ўб а ч ы ў ваўка. Веляшковічы Лёз. (Ксл.). М а р 'я ўлякн улася. Дел. 283(под золот ой). У сі ўл якн уліся, я к вы ст раліў. Нсл. П ачаў ж ану біць, м аладая ж ана ўлякнулася. Шапачка iмгл.(Косіч 24). С эр ц а ўл я к н ул а ся, як с к а за л і. Нсл. У л я к н у л а с я дз е ў к а ды з а х в а р э л а. Нсл. Ё н в е л ь м і ў л я к н у ў с я. Ельн(Дсл., под у зга р эц ц а). О т гл. и м я сущ. улякнёньне-ня-шо— и с п у г. Ксл. Ад ул якнеНЬНЯ п а м е р. Даўгое Беш. (Ксл.). С оверш. прыўлякнуцца— и с п у г а т ь с я не с к о л ь к о. Нсл. 514. А н і п р ы ў л я к н у ў с я я т в а е пры ст раш кі. Нсл. лякі, л я к а ў, мн. ч.— и с п у г. Нсл. 275. Зь лякаў захварэла дзецянё. Нсл. ляклівасьць-ц/, ж.— п у г л и в о с т ь, б о я з л и в о с т ь. Нсл. 268. Д у р н а я тая ляклівасьць. Нсл. За ляклівасьцю не пай ш оў на двор. Тм. л я кт вы -ва я -ва е — п у г л и в ы й, с к л о н н ы й п у г а т ь с я, Гсл. п у г л и в ы й, б о я з л и в ы й, Нсл. 268. б о я з л и в ы й, р о б к и й. Л я к л іва м у ням а чаго на ваўкі хадзіць. Нсл. Я не ляклівы, не спалохаю ся. Нсл.(под неліклівы). лялёць-ё ю -ё е ш -ё е, н е с о в е р ш.— играть рябью на солнце(когда говорится о теплой летной воде). Гсл. К р а ск і цьвіт уць, вадзіц а лялее. Гсл. ЛИЛЯ-ЛІ-ЛІ, мн. ч., род.-ЛЯў, ж. 1. кукла.. Ар.; Бешанковічы; НК: Очерки, Но. 276; Тм.: Игры, 23; Ксл.; Шсл. Н я плач, на ЛЯЛЮ. Глебаўск Сян. (Ксл.). 2. д е т.—имя маленького ДИТЯТИ, НК: Очерки, Но. 276. ДИТЯ-МаЛЮТКа, Нсл. 276; Ар. дитя, дитятко, ребеночек, младенец. Вят. (Даль). П ацалуй лялю. Нсл. Л ял я б усі дала. Нсл. ЛЯЛЬКА-ЛЬКІ-ЛЬЦЫ, 1. умении, к ЛЯЛЯ 1 — кукла. Ар.; НК: Пособ., Но. 50; Ксл.; Шсл.; МГсл.; НК: Игры 23; Нсл. 275. Д зецІ гуляю цъ у лялькі. Ст. К онь, я к лялька. Ст. С орам т абе лялькам і бавіцца т акой вялікай! Нсл. Т абе ў с ё ЛЯЛЬКІ на ўм е. Нсл. Уменьш. лялечка-ЧКІ-ЧЦЫ—куколка. Гсл.; Нсл. 275. Л я л еч ка м ая, ня кідай мяне. Нсл. 2. ум еньш. к ЛЯЛЯ, 2., дет.—ДИТЯ, Нсл. 275; Ар.; Вят.(Даль) название маленьких детей, нк-. Пособ., Но. 50. Я м у ляльку даў Бог. Нсл. 3. и рон.—несчастное приключение, состоящее В порубку ИЛИ сломании руки. Нсл.; Ар. Д а ў Б о г ляльку, цяпер цацкайся з р у к о ю. Нсл. 4. зрачёк, берётся за весь глаз. Нсл. 275. У я го лялька выкацілася. Нсл. К аб табе лялькі т вае вы каціліся! Тм. лямаваць-м ў ю -м ў е ш -м ў е, п о в е л.-м ўи м ўим а, несоверш., перех.— о к а й м л я т ь, н а к л а д ы в а т ь на к р а я че г о -л. т е с ь м у и л и то м у п о д о б н о е, Нсл. 276. о к а й м л я ть к р ая юб к и, к о ф т ы, в о р о т н и к и л и ру к а в а. Ар. Л ям аваць хут ра, адзеж у, хам ут. Нсл. Прим. лямаваны— о к а й м л е н н ы й. Нсл. 276. Л ям ованы скурат ом хам ут. Нсл. Л ям аванае х ут р а. Тм. О т гл. имя сущ. лямаваньне-ня, п р е д л.- н ю — о к а й м л е н и е. Нсл. 276. Л я м а ван ьн е х у т р а. Нсл. С оверш. аблямаваць — о к а й м и т ь. лямёха-ёхі-ёсе, ж. 1. саламата(кисель или жидкая каша из муки с маслом или салом, с.). Нсл. 267. 2. (перен.)—густо сваренное кушание. Нсл. 267. Н а в а р ы л а ня к л ё ц а к, а л я м ех і, лям еш кі; i лож каю павярнуць цяж ка. Нсл. лямёшка-ш кі-ш цы, ум еньш. к лям еха, 1, 2. 3 гр эц к ае м ук і лям еш ка ляпей, чы м ся із ж ы т няе. Нсл. См. вераніна. лямёш, лемяша, о б л а ет.-мяшу, зват. лямёшу, мн. ч. лемяшы-шоў-шом-шамішох, м.— с о ш н и к (л е м е х, С.) Ксл. Трэба ў Саху НОвЫ ЛЯМеш ЗрабІЦЬ. Бешанковічы (Ксл.). См. нарог. лямёшка—см. п од лям еха. лямец-мца, предл.-мцу, зват. ЛЯМЧа, мн. ч., род. лям цаў, м. 1. ВОЙЛОК. Нсл. 276; Шсл.; Гсл.; Ар.; Растсл. П асьцялі лям ец пад бок. Нсл. В о ўн у звалілі на лям ец. Ст. 2. подхомутник. Нсл. 276. Л ям ец вы ехаў з п ад хам ут а. Нсл. 3. {п е р е н.)—ярмо(бремя, тяжесть, С.), трудная, неприятная обязанность. Нсл. 276. Л ям ец на сваю шыю надзеў. Нсл. лямёшка—см. под лям еха. лямпа-лы, ж.—л а м п а. Вішкавічы Чаш. (Ксл.); Ар.; Гсл