Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

 ◀  / 1324  ▶ 
Старонка 650
 ◀  / 1324  ▶ 
лямцовы 632 ляпень лям цовы, -в а я -в а е — в о й л о ч н ы й. Шсл. Д зе д хо д зе ў лям цовай шапцы. Ст. лямцоўка-у*а-уі(ь/, ж.— войлочная ш апка. Шсл. I ўлет ку, i ў зім к у цягае лям цоўку. Ст. л я м ч ы ц ц а -.. н е с о в е р ш.— сб и в а т ь ся в ком(о ш ерсти, волосах). Нсл. 276. Валасы ў х в а р о б е лям чац ц а. Нсл. С оверш. аблямчыцца— сваляться, смяться. Дел. А б л ям чы лася во ўн а — нел ьга прасьц і. Дсл. Соверш. зьлямчыцца— сбиться В КОМ. Нсл. 276. К у д зе л я зълям чы лася, п ер а ч а са ц ь надабе. Нсл. л я н о т л -о т ы -о ц е, ж.— л е н о с т ь, л ен ь. Толькі лян от а наш ая а Ы эрт насьць не зацям ляю ць гэт ага. Сяднёу(Б. Моладзь, Но. 18, 12). Бывае ляны, ш т о н іч о га ня м ож а рабіць, а інш ага як пры цісьне б яда, т о ён возьм ецца за р а б о т у i хоц ь у я го ра б о ц е няма т ак о го спору, як у прац аўлівага, а ў с ё та к і р о б е, я к мож а. Зн ачы ц ца, уся кая лян от а ад Б ога, ды к i н ям а за гэт а н іякага гр эх у. Рэч... II, 274. П раца чалавека корм е, а лян от а псуецъ. П ослов. Рапан.: Прык. 100. Н е давала дум ац ь нейкая ЛЯНОта. Васілёнак(Полымя", 1967 г., Но. 12, стр. 192). Тут вінна т воя, сынку, лянот а. Швэд: Сьцежкі 63. лянотна, нареч.— лениво. Цар лянотна нахінуўся. Крушына: Лебедзь 56. Шынкар пузаты лянотна выцадзіў: "Пара да хаты!" Кавыль: Думы 22. Цярэбяць кагаркі лянотна крыльле. Тм. 42. Цар лянотна НиХІНуўся. Крушына: Творы, 111. л ян а-ны-нё, ж.— лень. мгел. ЛЯНГуЗ-'ЗД, предл.-узу, зват.-ўзе, мн. ч.-ЗЫз о ў -з о м -з о ў -з а м і-з о х, м.— отъявленны й лентяй. Нсл. 238. H i на сабак у ня го д зіц ц а лян гуз гэт ы; т олькі на печы гузн о своё грэе. Нсл. ляндар (из арандарУара, п р е д л.-а р ў, зват.-ару, м.— арендатор. Л я н д ар ня вера на крэйду. Нсл. ляндарка-/ж г-рцы, ж.— со д е рж ательница корчмы или п о с т о я л о г о до м а, отдаваем ого(-ем ы х, С.) в аренду, Нсл. 267. арендаторш а, откупщ ица. П опы т айся ў ляндаркі, па чом гарн ец аўсу. Нсл. 267. Уменьш. ляндярячкя-чкі-чцы. Нсл. 267. Дай, ляндарачка, напавер; да душы пры нясу. Нсл. лянд& рокх-кая-кае— свойственны й арендую щ ем у. Нсл. 267. Л ян д а р ск а е дзела, каб п ры бы т ак мецъ. Нсл. ляндарства-до, мн. ч.-вы-ваў, ср.— арендный пром ы сел. Нсл. 267. Ляндарствам займаецца на с яле. Нсл. ляскат-дту, предл. и зват.-аце, м.— стук, хлопание. Растсл. Ср. ляскацъ, ляскат ня. ЛЯННЫ—см. под ІЛЬЛЯНЫ. лпнпя-пы-пе, ж.— лампа. Закурала лянпа, ды к i не гары ць добра. Ст. У лянпе ляснуў кам інок. Ст. (Шсл. под кам інок). ЛЯНЫ—см. под лены. лянуха-xz, дат., предл. ЛЯНусе, ж.—ВЫСТуП, приступка кухонной печи. Ксл. Н а лянусе цёпла СПацъ. Даўгое Беш. (Ксл.). У м ен ьш. лянушка-шкг, дат., предл. ЛЯНушЦЫ, ж. Ксл. Д о б р а пагрэць на лянушцы старыя КОСЬЦІ. Сухарукава Аз. (Ксл.). лянуцька-к/, общ.—лентяй,-ка. Ар.; Гсл. ЛЯП, глаг. част ица, значит. 1. стучание. Нсл. 276. Л яп, ляп у дзъверы, а н ік о га ня чуць. Нсл. 2. удар. Нсл. 276. Л яп па ш чаццэ. Нсл. ляпя-пы -пе, ж. 1. пасть(рот зверя, рыло, Ар.) Гсл.; Ксл.; Ар. Уліў зельля к а р о в е ў ляпу. Пятніцкая Беш. (Ксл.). 2. наем., п резр.—Широкий рОТ, Шсл. большой и некрасивый рот человека. Я к воўк, р а сч ы н іў сваю ляпу. Ст. ляпайла-лы, о б щ.—говорящий вздор. Шсл. Н ям а ч аго слухаць гэт а га ляпайлу, ш т о ён м аніць. Ст. л яп аўдзен ь н ік авы, -в а я -в а е — о коломеридианный. ЛЯПанЬНе, от гл. им я сущ. к ляпаць, 1, 2. Л яп ан ьн ям сваім зд ур ы ў галаву. Нсл. 276. ляпаць-аю -аеш -ае, по ее л.-ай -ай ма, н есо верш. 1. стучать(обыкновенно, С.) чем-л. плоским, Шсл. стучать( Гсл.) палочкою или ударяя обо что-л., производить стук, Нсл. 276. хлопать. Н е ляпай т ы дзьвярм і. Ст. Н е ляпай па ст оле. Нсл. Н ехт а ляпае, ляп н уў у дзъверцы ў плоце. Нсл. 2. говорить(вздор, Шсл.) что-л. глупо, грубо, некстати. Я к тк іт а б е ляпаць т ак суп роц і бацькі! Нсл. 276. Я м у шт о: абы л я п а ць я з ы к о м. Ст. С о в ер ш. абляпаць —забрызгать, залить чем-л. грязным, пачкающим. Д зец і ў сю сьц яну абляп алі балот ам. Паўлавічы Клім. (Бясл.). Прим. абляпаны—забрызганный чем-л. грязным. У ц я бе ад за д у увесь каж ух б а л о т ам абляпаны. Шавялёўшчына Імсьц. (Бясл.). С оверш. заляпаць. 1. застучать чем-л. тонким. Нсл. 174; Шсл. Заляпау па плоце палкаю. Ст. У дзъверы нехт а заляпаў. Дзьве Душы 189. Заляпаў нехт а ў ваконъніцу. Нсл. 2. защолкать. Нсл. 174. Заляпаеш зуб а м і б я з хлеба. Нсл. 3. обдать грязью. Шсл. Ты ўвесь каж ух заляпаў у балот а. Ст. Прим, заляпаны. Шсл. Г эт а ж уся твая сьвіт а заляпана ў балот а. Ст. С оверш. паляпаць— постучать. паляпаць зубам і—постучать зубами. Нсл. 463. Зубам і паляпаеш, п аку ль пусьцяцъ у хат у. Нсл. 463. ляпнуць, 1. однкрт. Л я п н уў кл ям каю — ніхт о не адчы няе. ХведараукаКраснап.(Бясл-). Л яп н уц ь па ш чаццэ. Нсл. 2. к ляпаць 2. Нсл. 276. Б ры д к о е т ы слова л я п н у ў Нсл. Л я п н у ў з д у р у. Нсл. В ось дуранъ; ляпнуў, а ц япер i сам ня р а д! Ст. ляпень-пн я, мн. ч.-п н і-п н ёў— 'са ч эн ь", намазанный тонким слоем прыпёкі" и снова запеченный. НК: Старцы, Но. 27; НК: Очерки
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

лянгуз->'зд, лянўха-xz, нйхінуўся, предл.-узў
4 👁
 ◀  / 1324  ▶