наладзіць 612 лазавік 2. починять. Гсл. М у з ы к а і с к р ы п к у ла д з е, б о д у ш а з л а м і л а с я. Варел. ( под д у ш а). ' Соверш. абладзіць—исправить, Ксл. починить. С ам а б л а д з і ў КОМІН. Труханавічы Чаш. (Ксл.). Соверш. паладзіць. K y n i п а л е н а е ц э г лы п а л а д з і ць v п е чы п о д. Гсл. ( п од п а л е н ы). 3. т рех.—приделывать(приспособлять, С.) Нел. 263. Ладзіць, прыладзіць ворчык да калёс. Нел. Соверш. прыладзіць—приспособить, Ксл. приделать, Н ел. 263. приладить. Прыладзь калёсы, трэба ехаць. С таіш ч а С ян. (К с л.). К лапцю абсац НЯ прыладзіш. Воўсіш ча Сян. (Ксл.). Ср. прылада. 4. перех.—настраивать музыкальный инструмент. Н ел. 263. Ладзіць, наладзіў іскрыпку. Н ел. Соверш. наладзіць—настроить музыкальный инструмент. Н ел. 263. наладзіць—настроить, привести в порядок, дать надлежащий ход делу; поправить, починить. Гсл. 5. выполнять какое-л. дело, поручение. Л ю бча Н.; Ж упраны Аш. 6. зь кім—приноровляться в работе с другими. Нел. 263. Усі ладзяцъ малаціць, а з табою ніяк ня зладзіш, ня зладзім. Н ел. Соверш. зладзіць, 1. приноровиться в работе с другими. Нел. 263. 2. поладить. Гсл. 3. устроить. Гсл. 4. угождать. Нел. 263; Ксл.; М Гсл. Майму колькі ня ладзь — ня ўладзіш. Ксл. Лодзь яму, як ліхой скуле, а ўсё нічым ня ўладзіш. Н ел. Соверш. падладзіць каму —угодить(, чем-л. С.) Нел. 263. Хоцъбы ты раз падладзіў яму. Нел. 5. снаряжать. Ср. ладзіцца, 2. Соверш. вьіладзіць—снарядить в путь, Шсл. снарядить. Ян к. I; с мл. Выладзіў сына вучыцца, дык памагай. Янк. I. Выладзілі сына ў заработкі. Ст. Выладзіць у дорогу. Смл. заладзіць, 1. соверш. к ла д з і ць 1. З а л а д з і ць п а с т к у н а л і сы i п а д. — приготовить пастку (положив в нее кусок мяса). Жупраны Аш. 2. соверш. к ладзіць, 4.—исполнить какое-л. дело, поручение, Л ю бч а Н.; Ж упраны А ш. уладить. Ідзі заладзь справу. Л ю б ч а н. Пастанавіў заладзіць справу сястрынца. Тат.: К во вады с, 275. Архібіскуп заладзіў шмат справаў. Б. Ш ляхам, Н о. 119, 1970 г., стр. 13. Ня было патрэбы мяшацца ў тыя справы, каторыя ён сам мог заладзіць. "Б ац ьк ", Н о. 25/255. уладзіць, соверш. к ладзіць 1. 1. каму —угодить. Нел. 263; К осіч 39. Хіба ты гэтай скуле ўладзіш? С т. Плачу, міленькі, я плачу, тваёй матулъцы ня ўгаджу. Р осуха 1мгл.(Косіч 39). 2. кого,—устроить кого или что. Брел. Уладзілі хатнюю кухню. Бацьк., Н о. 3839/573-574. Л&ЦЗІЦЦЛ-джуСЯ-дзІШСЯ, несоверш. 1. ГОТОВИТЬСЯ. Гсл. 2. снаряжаться. Зь ведома Букрэя ладзіцца дзед Тамаш у свой паход к Даўгому Броду. Полымя, Но. 6, 1967, 249. Соверш., возвр. выладзіцца—снарядиться. Янк. I. Гэтым разам, адылі, выладзіўся яшчэ да досьвітку, каб быць у ліку першых. Няміга (Бацьк., Но. 16/500). Дзядзька выладзіўся ў дорогу. Ст. 3. становиться в строй, строиться. Старшыні наперадзе гарачаць коні, за імі казачанькі ладзяцца баржджэй. Из песни. 4. приучиваться. Нел. 263. Дайце яму цэп, няхай ладзіцца, зладзіцца малаціць. Нел. Соверш. приуЧИТЬСЯ. Нел. 263. 5. примащиваться. Нел. 263. Ладзься, ня ладзься, тут ня прыладзішся сесьці. Нел. Соверш. падладзіцца—ПОДМОСТИТЬСЯ. Соверш. прыладзіцца, а) примоститься. Нел. 263. б) у дарогу— (н е с к о л ь к о, С.) с н а р я д и т ь ся. Ксл. Тарасе, ці прыладзіўся ты да места? Калышкі Лёз. (Ксл.). в) приспособиться. Ксл. Калі ты прыладзІШ СЯ м е с ь Ц І? Воўсішча Сян. (Ксл.). 6. страд, к ладзІЦЬ, 1.— ПОЧИНЯТЬСЯ. Гсл. ладзіцца, безлич.—живется, Шсл. везет. Пішы, як табе ладзіцца на новым месцу. Ст. упядзіцця-джуся-дзішся, возвр. к уладзіць.—устроить, поступить на работу, занять какое-л. место, положение. Як нашыя родзічы ўладзіліся ўв Аўстраліі? Сьцяблевіч(Бацьк.", Но. 1-2/437-438). лаз—проход в стене, изгороди и т.п. Гсл. лазобка-бк/-бцы, ж. 1. баул. Гсл. 2. посуда с тонкими цельными стенками из выдололенного обрубка, служит для складывания мёДа, ссыпания муки, Гсл. кадочка для мёда, деревянная цельная, со вставленным дном. Нел. 264. Лазобку мёду прадаў. Нел. Уменьш. лазобачка-чкі-чцы. Нел. 264. Лазобачка на гарцы тры. Нел. лаЗОраК-/ЖЯ, предл.-рку, зват.-рку, м. —перечинный нож. Ксл. Твой лазорак тупы. Сукрэмна Сян. (Ксл.). лаЗОВІК-/ка, предл.Іку, зват.-іча, м.— ПЛОД яблони, получившейся от прививки ЛОЗЫ. НК: Очерки, Но. 813. лазовікі, лазавікі', ми. ч., (один лазовік, лазавік)-кяГ'(-ког)—лапти из лозовой к о р ы. НК.: Очерки 122; Бачэикава Беш. (К сл.). лазам, нареч., усиляющее глагол ЛвЗЬЦІ, лазіць. лазам лазіць(лезьці)—настойчиво лезть. Шсл. Лазам-лезе ў сэрца, у вочы. Купала. Лазам лазіць па зямлі. Ст. лазаніца-і(ы-і4ы, ж.—вербейник, куст. Гсл. ла3авік-/кл, предлА ку, зват Ача, мн. Ч.-КІкоў-ком-коў-камі-кох. м., наем.— житель болотного края. Шсл. Лазавік ты, чаго ты дзІвІШСЯ? Амельна Пух. (Шсл
Дадатковыя словы
бкі, выдолбленного, іжя, іка, ікл
0 👁