Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

 ◀  / 1324  ▶ 
Старонка 615
 ◀  / 1324  ▶ 
кукобены 597 куктаты аб'явіцца i прыняеець дзіва із сабою... Гарэцкі: Песьні, 10. Деепр. наст. вр. кукобены —неженный с детства; воспитанный (лелеянный, С.)- Нел. 258. Мой кукобены хлопчык. Нел. Паненка імною кукобена. Тм. Отгл. имя сущ. куКобеНБНе-НЯ, предл.-НЮ. Нел. 258. Падзякаваў добра за маё кукобеньне. Нел. Ён майго кукобеньня. Тм. кукоблены, деепр. наст. вр.—взлелеять. Н ел. Деепр. наст. вр. ВЫКукабенЫ—В ЗЛ елеянный. Н ел. Мною ўсі дзеці твае выкукабеныя. Нел. ускукобіць, соверш., перех. — Взлелеять, воспитать. Нел. 72. Ускукобіў сіротку. Нел. Кукобіла, ускукобіла яго, як роднае дзяцё. Нел. 258. кукобіцца-блюся-бішся, несоверш.—неЖИТЬСЯ. Гсл. кукобніца-ць/-ўб/, ж.—женщина, которая кукобе" — лелеет. У полю не работніца, у доме ня кукобніца. К озіна П уців.(Х аланскі, 127). кукобны-ная-нае, С м л. (Д а л ь)—нежный (ребенок). кукольнік-tftf, п р едл.-Іку, зват.-Іча, м., облает. — валачэбнік. Лань Нясьв. кука, кукі, куццы, ж., Н К.: О черки, 395 —орудие для разбиванья комьев земли, состоит из короткой толстой чурки, прилаженной к тонкой рукояти, в виде молотка, Н К.: О ч ер к и, 397. деревянный молот глушить рыбу. Ксл. кукабака-акі-аццы, ж.—рукоятка снаряда, на который всовывается вітушка". Аш. к у к а Л Ь -Л Ю, предл. и зват.-ЛЮ, м.— СОрНЫЙ цветок красного цвета, растет в пшенице. Аш. кукарда-ды-Эзс, мн. ч.. род.-дау, ж.— кокарда. А р.; Ш ел. Думае, ьито кукарду начапіў, дык пан вялікі. Ст. кукаручыць-чр-чыш-ча, несоверш., перех. — закручивать. Н ел. 2 5 8. Кукуручыць валасы. Н ел. Деепр. наст. вр. КукаручаНЫ —закрученный. Кукаручаныя вусы, валасы. Нел. кукаручыцца-рчутя-учышея, несоверш. —закручиваться. Нел. 258. Валасы кукаручацца. Н ел. Соверш. закукаручыцца —закрутиться. Н ел. 258. Нос закукуручыўшыся твой. Нел. кукаваць-кую-куеш-куе; повел, кукуйкуйма, несоверш. 1. куковать. Ар. Отгл. имя сущ. кукаваньне-ня, предл.-ню—кукованье. Ласкат. кукаванейка-/а7. Ужо тваё мінулася веснавое кукаванейка. П Н З. 46. 2. перен.—сожалеть, плакать. Шел. Памрэ твой муж, тады будзеш кукаваць. Ст. Соверш. закукаваць—загоревать. Дел. 240. Закукуе сёлета бяз хлеба. Дел. кукаўка-кі, дат., предл. кукаўцы, ж.—лягушка, издающая звуки похожие на звуки кукушек. Сьпягліца. кукярэчкі-чак, единств, ч. нет.—КОрТОЧКИ. Гсл. Сесьці на кукярэчкі. Гсл. См. куркішкі. кукла-лы-ле, мн. ч., род.-лаў, ж. 1. узел (волос у женщин сзади головы), Ар. закрученные волосы в прическу. Ксл. Закруціла ўжо куклу. Навасёлкі Сян. (Ксл.). Выйшла босая маладзіца бяз хусткі з русымі валасамі, субранымі на патыліцы Ў куклу. Адамчык: Арж. кол ас. 2. бутон. Ксл. Глянь, якія куклы нарожы. Д оўж а Куз. (Ксл.). См. ПІПУХ. 3. мера льна в шесть ручаяк", Шсл. около 20 фунтов чистого льна в связке. Пск. (Даль). У дзесяток лезе дзесяць куклаў. Ст. кукса-сы-се, мн. ч., род.-сау, ж. 1. рука без пальцев или с уродоваными пальцами. Нел. 258. Куксаю сваёю нічога ня зробіш. Нел. 2. рука, неспособная к мелкой, нежной работе. Нел. 258. Не з тваімі куксамі гэта зрабіць. Нел. 3. кулак, имеющий направление для удара со стороны большого и указательного пальцев(тычок, С.)- Шсл. Сунуў яму куксаю у зубы. Ст. Куксамі біць. Нел. 258. Куксаў пад бок надаваў. Тм. 4. человек с изуродованной рукой, неимеющий пальцев и т.п. Гсл. куксаць-аю-аеш-ае, повел.-ай-айма, несоверш., перех.—бить кулаками, толкать. Нел. 258. Ты яго часта куксаеш. Нел. Однкрт. куксануць, -ну-нёш-нёць-нём-ніце—ударить кулаком, особенно под бок. Няма ее дама за што куксануў ты яго. См. куксіць. Соверш. накуксаць. Нел. За што ты накуксаў яго? Нел. куксіць, несоверш., перех.—бить Кулаками, куксамі" (толкать, Н ел.). Шел.; Нел. 258. Падабраў пад сябе ды давай куксіць. Ст. За што ты яго куксіш? Соверш. накуксіць -—насовать куксамі", Ш ел. надавать толчков. Нел. 310. Накуксілі пад бок табе добра. Ст. Соверш. прыкуксіць, перех.—ПрИколотить. Ш сл. Сусім прыкуксілі яго, ледзь жывога пакінулі. Ст. куксіцца—быть в состоянии недомагания. Съцюдзена табе, Алюся? Спытаўся стары, зацеміў, што яна не такая, як заўсёды, быццам мімаволі кукс ІЦЦа. Д зьве Душ ы, 84. кукта-тб/, мн. ч., род.-таў, ж. 1. рука или нога с отрубленными пальцами. Шел. Гэта ж ня рука, а кукта; на ёй няма палцаў. Ст. 2. свернутые на голове в виде узла женские волосы, Ш ел. узел волос на голове. Ст. Валасы закруціла у кукту. Ст. См. кукла. куктаты-тая-тае—с изуродованною рукою или ногою. Шел. Яна ж куктатая, на аднэй руццэ няма двух палцаў, яна ня зможа табе рабіць. Ст
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

абявіцца, закукарўчыцца, кукаваць-кўю-кўеш-кўе, кукарда-ды-<эзс, кукобніца-ць/-^б, кукўй, кўка, кўкі, накўксіць, нў-нёш-нёць-нём-ніце—уда, прыкўксіць, тбі, цьі, ўбі
2 👁
 ◀  / 1324  ▶