Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

красавацца 578 кратаць 2. (перен.)—отцвести(потерять свежесть, молодость, постареть). Лдкрасавала ўжо лецечка сваё. Ст. Соверш. закрасаваць —начать "красаваць ". Жыта ўжо закрасавала. Ap. щ&о,&ъ2ищ&-суюся-суешся, несоверш. 1. наслаждаться выгодами жизни, процветать, благоденствовать. Красуецца ў жыцъцю, чаго яму не стаець? Нел. 252. 2. раскошествовать. Красуецца ў чужым дабру. Нел. 252. 3. щеголять, (Нел. 252) красоваться. Красуецца ў чужой адзежынцы. Нел. Отгл. имя сущ. красаваньне-ня, предл.-ню—цветение(хлебов и трав, С.). Гсл. 2. наслаждение хорошими обстоятельствами жизни; чувствование удовольствия, счастья. Дзявоцкае красаванъне. Нел. 252. Не вялікае красаванъне за ім, хоцъ ён i багаты. Нел. п&к\ъсъъ2ищъ-суюс я-суешс я, соверш. к красавацца в 1,2 и 3-ем см. — красавацца" некоторое время. Пакрасаваўся на съвеце. Нел. 252. Няхай пакрасуецца цянер. НК.: Сбяги, 9. красавік-Ш7, предл.-іку, зватАча, м.—четвертый месяц года, апрель. Які сакавік, такі І красавік. Послов. Нел. красаць-аю-аеш-ае, повел.-ай-айм а—высекать ОГНИВОМ. Гсл.; Вят., Воет. (Даль.). Kpacaŭ, выкрасі агню. Нел. 252. Соверш. выкрасіць. Нел. 252. красе'ля-л/-л/, ж.—настурция. Растсл. красённы-ная-нае, прилаг. к кроены. Красённыя клубкі. НК.: Очерки, 157. красіво-вя, мн. ч. красівы, ср.—ОГНИВО. Ар.; Нел. 252. Красіво маланкі выцяла ў сівы камень. Танк (Калосьсе, Но. 3/20, стр. 132). красГцЬ, крашу, крэсіш, крэша, несоверш. Сталяны разорыкаўся конь, крэша падковамі агонь. Швэд: Сьцежкі, 117. крлсіць-шу-сіш-красе, арх.—украшать. Растсл. Па двару хадзіла, бацькаў двор красіла. Росуха Імгл.(Косіч 14). Соверш. акрасіць—украсить. А ў лузе каліна, а ў лузе каліна, а увесь луг акрасіла. Дел. Соверш. закрасіць—заправить(пищу чемл.). Вось дык, думаю закрашу (алеям), надта ж я люблю зь ім кашу. Багушэвіч. краска-скі, дат., предл.-цы, ж. 1. цветок, Ар.; НК.: Очерки, Но. 831; Віцебск.; Ксл. полевой цветок. Гсл.; Нел. 251. У каго ё кветка папараці, той можа ўзяць усе скарбы (на Купальле), калі-ж ісьці бяз краскі, то нячыстая сіла можа асьляпіць. Кот 212. Там яны ірвуць краскі i ўюць вянкі. Тм. Усякія пахнючыя краскі, лесавыя або гароднія, на дождж мацней пахнуць. Рэч. (Пет. II, 27). Ён лётае па красках, па траве. Крушына: Калыханка(3ьніч, 1953, Но. 24). Назьбірала красак на ўзьмежку. Белькава Беш. (Ксл.). У самую касьбу — сонца, краскі, чырканьне косаў. ЗСД. 390. 2. краска, м гсл. красильное вещество. Аддаю сукно ў краску. Нсл. 251. 3. румянец, краска. Моцы мець ня будзе, яснасьці ў вачох ня будзе, краскі на травы ня будзе. Кіт. 6565. Прывёў дзеўку ў краску. Нсл. 252. красачка-чк7-чуы, уменьш. к краска в і-ом зн.—цветочек. Растсл.; Ар. Русалкі сядзелі, халадок капалі, дый дзеўкі гукал і: Дзевачкі-красачкі, дайце нам сарочкі. Водзьвінка імгл.(Косіч 14). Пайшоў татачка не пайшоў, зырваў красачку дый знайшоў. Рылавічы НЗ.(ПНЗ 40). красны-ная-нае, ycm.—красивый. Не радзіся краснай а шчаснай. Послов. Войш. Наеду, мамачка ў дарогу часную па сваю дзевачку краснаю. Пісараўка Імгл.(Сержп.: Отчет, 7). красная літаратура—художественная литература. Нареч. красна, уст.—красиво. Ласкат. красьненька. Зарала зорачка ясъненька, вышывала Марынка красьненька. Гор. (Кот, 203). к\2і0.ух2і-ўхі-усе, ж.—красотка, красавица. Смл. (Даль). Твая жонка красу ха. Нсл. 252. См. харашуха. красьба-бь/, ж., уст.—украшение. Гсл. См. прыбор. кръеъщ-ду-дзёш-дзёцъ-дзём-дзщё, несоверш., перех.—красть, Ар.; МГсл.; Шсл. воровать. МГсл. Рабіць ён хворы, а красьці дык умее. Ст. Прич. крадзены—краденный, ворованный. Крадзенае ў карысьць ня пойдзе. Нсл. 251. Крадзенага каня купіў. Тм. Соверш. украсыц-ду-дзеш-дзець-дземдзіце, перех.—украсть, Ар. уворовать. Шсл. Ночы ў нас нехта хацеў калёсы ўкрасьці. Ст. Прич. украдзены—украденный. Ар. Нож быў войстры, як брытва, але ўкрадзены. Ст. акрадаць-аю -аеш -ае, повел.-ай-айма, несоверш.—обкрадывать. Цыганы нас акрадаю ць. Нсл. Соверш. акрасьці, а кр а д ў-д зёш д зёц ь-д зём -д зіц ё—обокрасть. (Цыганы) ночы а к р а л і клець. Нсл. 362. пакрасыц, соверш— украсть всё, многое или всех, многих; покрасть. Зладзеі хацелі ўсё пакрасьці ў клеці. Ст. Пакралі сала ў каморы. Ст. скуал&ць-аю-аеш-ае, нав.—красть по малым частям. Ты, калі пойдзеш да клеці, кажны раз што-колечы скрадаеш. Нсл. кратоўня-ш'-w/, ж.—нарытая кротами кучка земли. Раськідай кратоўні. Лятоўшчына Куз. (Ксл.). крата-ты-це, ж.—прут в металлической решетке. Гсл. кратаць, (Сакуны 91 уаю-аеш-ае; повел.-айайма, несоверш. 1. чы м —шевелить. МІХ. Х во р ая ледзь крат ала перасохлы м і вуснамі. Дзьве Душы, 98. Лісьцём другая (краска) кратае, б ё ўсёй зямлі наклон. Калачынскі: Л. казка. Пры гоЖЫ СОН на досьвітку сьніцца, i кратае вусны несъня сама. Кавыль(Бацьк. 12-13/496-497). Дзядзька лейцы Кратае. Крушына: Творы, 36., перен