Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

адзёцца 41 адзіночыць надзяваныя кішкі—все не мясные колбасы. НК.: Очерки, 23. Соверш. панаДЗЯВаЦЬдзяю-дзяёш-яёць—надеть много нижней одежды или одеть многим. Ар. Рукавіцы... на рукі панадзявайце. Ют. 48613. разьдзёць—снять с кого-л. нижнюю одежду, раздеть. Ар. Прич. разьдзёты. Несоверш. разьдзяваць—раздевать(снимая НИЖНЮЮ одежду, С.) МГсл.; Ар. узьдзёць—надеть на верхнюю часть тела, при том быстро. Яна маўкліва падала яму хатылёк. Ён узьдзеў яго на плечы. Дзьве Душы, 186. Несоверш. уЗЬДЗЯВИЦЬ, узьдзяю, узьдзяёш, узъдзяёцъ-яём-ящёяюць. адзёцца, -ёнуся-ёнешся, соверш., возвр. —одеться(в нижнюю одежду). Ар. Прич. прошл. вр. адзеўшыся—одет(в нижнюю одежду, если сам оделся. Несоверш. адзявацца, адзяюся, адзяёился-ёцца-ёмсяіцёся, адзяюцца—одевать на себя(нижнюю одежду), одеваться. Ар. зьдзецца-нуся-нешся—снять, скинуть с себя что-л. надетое. Конь з аброці зьдзеўся. Нел. 352. Несоверш. ЗЬДЗЯВаЦЦа, зьдзяюся (зьдзяваюся)-ешся—раздеваться. Нел. 205. Зьдзявайся, зьдзенься; кладзіся спаць. Нел. разьдзёцца—раздеться, соросить с себя(нижнюк) одежду). Ар. Прич. прошл. вр. разьдзеушыся—раздет(если сам разделся). Ар. Несоверш. разьдзявацца—сорасывать с себя(нижнюю одежду), раздеваться. Ар. адзёцьце-гуя, предл.-цю, собир.—одежда. Віцебшч. (НК.: Очерки, 102). Ласкат. адзёцейкака, предл.-ку. НК.: Старцы 78. царкоўнае адзецьце(адзеньне, МГсл.) —облачение. МГсл. адзёнак-чкя, предл.-НКу, м. 1. подмостки под стогом. Ян к. I; Шел. Пад стог зрабілі НОвЫ адзёнак. Войстрава Сьміл. (Шел.). См. адонак. 2. стог. Янк. I. Адзёнкаў дваццаць нечапаных. Янк. I. адзёр I, адру, у вадру, м.—болезнь, корь. Шел.; Янк. 1. Хлопчык хварэе на адзёр. Ст. Адзёр у хату ўкінуўся. Янк. I. адзёр II, а д р а, предл.-ру, м. 1. корпус телеги. НК.: Очерки, 364. 2. палати с которых караулят медведя. Дел.; Сакуны 32.Цікуюць медзьвядзя з адра. Лук'янова Вельск. у.(Дсл.). 3. ругат. слово. Дел. Адры ЯКІЯ, ужо здаровыя сыны яго i нічогенька ня робяць. Дел. адзял-яць-щь, — см. под дзяліць. адзявальны-ная-нае—служащий для одевания. За кажух барані мускі, адзявальны — капу грошай. Стт. 472. адзяваньнік-гТса, предлА ку, зват Ача, м. —тот, об одежде которого нужно заботиться. Дел. Двух адзяваньнікаў у дварэ. Дел. адзяваць,—см. под адзець. адзявацца,—см. под адзецца. адзявуліць-лю-ліш-ле; повел.-ль-льма, соверш., перех.—На ДИВО ПОДДеть, обморочить, обмануть. Нел. 359. Адзявуліў ты нас добра. Нел. Ср. азьдзявуліць. адзіноства-яя-?б, ср. 1. е д и н с т в о. У летапісах кажацца, што, задзіночыўшыся супроці Яўнута, Вялікі Князь Альгірд а князь Keŭcmym увесь час із сабою жылі ў вадзіностве. 2. (отшхительноБога)— в ы р а ж а ет зн а ч е н и е, ч т о Б ог е с ть о д и н, е д и н ы й. Калі Ты, Пан мой, мне ласкі й помачы Сваей ня ўчыніш, як Тваё адзіноства знаць маю? Ют. 461. Божае адзіноства вызнавай. Тм. 39al 1. Я, Бог на адзіноства Сваё праўдзівае табе абяцую. Тм. 135613. У Божае адзіноства ня верылі. Тм. 11363. адзінота-оты-оце, ж.— о д и н о ч е с т в о (у ед и н ен и е, Шел.) Тел.; Шел.; Ар.; Ксл.; Дел. Жывецъ на адзіноцеі небаіцца нікога. Ст. Янка ЖЫвець на адзІНОЦе. Бухла Сян. (Ксл). Як табе не дадзене адзінота, чаму ты Н Я Ж Э Н І Ш С Я? Пятніцкая Сян. (Ксл.). I ё н думаў, як добра, штоёсьць гэтаежыта, яго шырокі шумнаадзіноце. Адамчык: Арж. колас. У поўнай адзіноце думкі роям круцІЛІСЯ. Гарун: Пан Шаб. аДЗІНОТНЫ-НДЯ-ЧЯб'— ОДИНОКИЙ. Тел.; МГсл. Яго апанавала романтыка адзінотных блуканьняў. Корзюк. Сядні крыж гэткі ж адзінотны, як i еяло. Нязнаны(Бацьк., Но. 36-37/115-116). Пабудавалі будынак, дзе жывецъ шмат людзёў адзінотных. Бацьк. Но. 38-39/573-574. адзіноцы-ўяг, мн. ч.— у е д и н е н н ы й по с е л о к ДЛЯ ОДНОЙ с е м ь и, НК: Под. пос., Но. 100 х у т о р. На адзіноцы, (НК: Очерки 209)— на о б о с о б л е н н о й у с а д ь б е. адзіночак-чкя, предл. и зват.-чку, м. —е д и н с т в е н н ы й (с ы н, С.)- Нел. 359. Адзіночак сын расьцець. Нел. адзіночка-ч/а'-чць/, ж. 1.— е д и н с т в е н н а я ( д о ч ь,С.) Нел. 359. Дачку адзіночку мае. Нел. 2. о т д е л ь н ы й э к з е м п л я р. Дел. Па адзіночцы— о т д е л ь н о. Дел. Па адзіночцы кветкі вырасьлі. Дел. адзіночны лік, грам.— е д и н с т в е н н о е ч и с л о. адзіночыць-чг-чыш-чд; повел.-ч-чма, несоверш., перех.— о б ъ е д и н я ть (л ю д е й). Вішнева Вял. Соверш. задзіночыць— о б ъ е д и н и т ь. Вішнева Вял. Прич. задзіночаны— о б ъ е д и н е н н ы й. Сьпягліца. Хіны спадзяваліся прызнаньня сяброўства ўв Арганізацы Задзіночаных Нацыяў. 'Ъацьк.", Но. 1-2(437438). Заходнія хаўрусьнікі паказалі сябе задзіночанымі. Тм. Соверш. абадзіночыць— л и ш и ть с е м ь и, п р и ч и н и ть о д и н о ч е с т в о. Наш дзядзька абадзіночыў: сына забралі ў войска, а дачкі замуж пашлі. Варел