Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

клапаціць 566 накласьці заклапаціць, (Скар. и ц.)—запечалиться (С.), начать клапаціць". Ня дужа то я заклапачу na табе. Нсл. 170. клапаціць-ячу, клапоціш-це, несоверш.— заботиться, беспокоиться. Клапаціся, ці не забіты вы. Дзьве Душы, 16. Не клапаці: я дагледжу малога. Гсл.{под дагледзіць). Соверш. заклапаціцца—озаботиться, Шсл. предаться заботе — клопату". Заклапаціўся наш наш стары: вышаў корм жывёле. Ст. Прич. заклапочаны—озабоченный. Шсл. Заўсёды ён ходзе заклапочаны. Ст. праклапаціцца—беспокоиться, заботиться некоторое время. Праклапаціўся па табе. Нсл. 523. кланьнё-ня, предл.-ню—кладка(действие), укладывание. Кланънё дзяцяці спаць. Нсл. 236. Дурное твае кланънё, што ня ведаеш. дзе паклау. Тм. класьці, кладу-дзёш-дзёць-дзём-дзіцёдуць, несоверш., nepex. 1. укладывать, Нсл. 236. класть, укладывать. Шсл. Кладзі добра, а не абы-як. Ст. Хадзілі класьці снапы на воз. Ст. 2. (белье, платок): надевать. Ар. На мэйиіта (араб, нябожчыка) маем узлажыць два саваны, а болей класьці нягожа. Кіт. 4961. класьці спаць—укладывать в постель. Ар. Кладзі дзіцё спаць. Нсл. 236. 3. класьці агонь, цяпло—разводить огонь. Пастухі клалі агонъ. Ар. 4. класьці надзею на каго—возлагать надежду. Надзею маю на аднаго Бога кладу. Нсл. 236. абкладаць-я/о-яеш-яе, повел.-ай-айма, несоверш., перех.— обкладывать. Шсл.; Ар.; Ксл. На зіму хату давядзецца абкладацъ кайстрыцаю. Каб хоцъ саломаю абкласьці, дык i тоб цяплей было б. Ст. Гэтым гноем авкладацъ яблыны ня МОЖНО. Міхалі Куз. (Ксл.). Отгл. имя сущ. абкладаньне-ня, предл.-ню—обложение, мгсл. Соверш. абкласьці, абкладу-дзёшдзёць-дзём-дзіцё—обложить (положить что-л. вокруг кого). адкладаць-аю-аеш-ае, несоверш. 1. отделять, Дел. откладывать. Нсл. 374; Ксл. Адкладай ад яблыкаў гнільлё гэта. Дел. Адкладаць, адкласьці гнілыя яблыкі ад здаровых. Нсл. Адкладай яму гэтыя шчупакі. Алынанікі Беш. (Ксл.). 2. оставлять, отлагать на другое время, отсрочивать. (Ар.; Дел.). Ня трэба адкладаць да заўтрага таго, што сядні можно зрабіць. Нсл. 374. Хто каго пазавець а заставу ку браньню пенязей іх, хоця старана названая ня станець на рокі першыя, тагды суд ня маець адкладаці на дальшыя другія рокі. Стт. 216. Справы давай яна адкладаць. Дел. Отгл. имя сущ. адкладаньне-ня, предл.-ню—отсрочивание. Ар. Гэткае дзела ня любіць адкладаньня. Нсл. 374. адкласьці, адкладу-дзеш-дзець, 1. соверш. к адкладаць в 1-ом см.—отложить. Надабе адкласьці на сядні твоё шытво. Доўжа Куз. (Ксл.). 2. соверш. к адкладаць в 2-ом см.— отсрочить. Адклаў станавіць ток. Дел. Адклалі толькі на даўжэньне часу. Нсл. \Щ под даўжэньне). 3. сделать запас, отделить от чего-л., отложить, оставить, приберечь для когочего-л., с какой-л. целью. Адклаў станавіць ток. Дел. Адклалі толькі на даўжэнье часу. Нсл. \ЪЬ{под даўжэньне). 4. сделать запас, отделить от чего-л., отложить, оставить, приберечь для когочего-л., с какой-л. целью. Адклаў грошы ладне. Дел. А дклаў сала дзяцём на гасьцінец. Дел. дакладаць-аю-аеш-ае, п овел.-ай -ай м а, несоверш., перех.— добавлять, (МГсл.; Ар.) дополнять, докладывать. Ар.; Шсл. Дакладаць стог. Нсл. 138. Прич. дакладаны —доложенный, дополненный, докладываемый. Стог сена дакладаны. Нсл. 138. Старана жыта не дакладаная. Нсл. Отгл. имя сущ. дакладаньне-ня, предл.-ню—доложение, дополнениеў С.). Тут як было, так i ёсьць, а дакладаньня ніякага ня відаць. Нсл. Соверш. цуіклёісьці-аду-дзёшдзёць-дзём-дзіцё, перех.—добавить, (Ар.) дополнить(доложить, Ар.). Дакласьці капу няма чым. Нсл. Дакладзі да гэтага грыўняў пяць, дык i возьмеш. Нсл. Прич. дакладзены—доложенный, дополненный. Дакладзеных грошаў два рублі. Нсл. закладаць-яю-яеш-яе, п овел.-ай -ай м а, несоверш., перех. 1. закладывать. Ар.; Нсл. 170; Шсл.; Вят., Тмб. (Даль.) Не закладай сякіры за лаву. 2. заваливать чем. Патрэбную рэч закладаеш, заклаў дрыўмі. Нсл. 170. 3. заделывать (дыру). Закладае дзіркі ў П Л О Ц е. Харавічы Сьміл. (Шсл.). 4. полагать основание строению, закласьці, закладу-дзёш-дзёць-дзёмдзіцё, соверш. к закладаць в 1-ом, 2-ом, 3-ем, 4ом и 5-ом см. Выў, рукі за галаву заклаўшы. Дел. 239. Закласьці двор у скарб. Нсл. Прич. закладзены—удерживает все значения своего глагола закласьці". Нсл. по. залажыць, залажыла, безлич. залажыла нос, вушы,—от простуды или чего-л. другого перестать хорошо обонять, слышать. У яго катар, дык нос сусІМ Залажыла. Варел. накладаць, несоверш., перех. 1. накладывать. Ар. 2. грузить. 3. о плуге: починять отвал. Шсл. | Павязу к кавалю плуг накладаць. Ст. Соверш. накласьці, накладу-дзёш-дзёцьдзём-дзіцё, перех. 1. уложить(наложить, С.)- Шсл. Палюдзку ня ўмее ваза снапоў накласьці. Ст