Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

адвалока 38 адукаваць адр&лока-окі-оццы, ж. 1.—проволочка, Дел.; Нел. 372 промедление. Гэта одна адвалока — абяцаў аддаць доўг, а не аддаецъ — толькі зубы замаўляе. Дел. Адвалоку робяць у судзе. Нел. Будзем павінны кажнаму з падданых нашых, каму бы йшло а чэсьць, неадвалочную справядлівасьць учыніці на першым Сойме Вялікам без усякае адвалокі. Стт. 93. без адвалокі—безотлагательно, незамедлительно. Галаўшчына маець быць плачона без адвалокі. Стт. 73. 2. отдаление. Гсл. ю. Дзядзька жывець на адвалоццы. Гсл. адвал-акаць-ячь/,—см. под валачы. адвала-кацца-чь/ся,—см. под валачыся. адвал-еваць-/цб,—см. под валщъ. адвал-евацца-/ччя— под валщца. адвальчык-ка—сани со спинкой. Ксл. У вадвальчыку куды леней ехацъ, як г простых санках. Ходцы С ян. (Ксл.) адварот-omv, предл.-оце, м. 1.— возврат, отдача хорошего и дурного, Дел. возврат, взаимная отдача. Нел. 372. Выцяу яго на адварот. Дел. Дай яму на адварот. Нел. Чаму ты яму адвароту ня даў? Нел. 2. отвращение (крайне неприятное, гадливое чувство, вызываемое кем-чемлибо,С.) Нел. 372. На цябе адварот нашоў, што ты нічога не ясі? Нел. адваротны-чяя-ноч\ 1. взаимно отдаваемый, обратный, (МГсл.); Нел. 372 О ТДаН ный обратно, ответный. Дел. Адваротная лаянка. Нел. Адваротная аплявуха. Нел. Адзяржаў адваротную аплявуху. Дел. Гэта адваротная хлеб-соль. Дел. 2. тот, который отварачивается, недоброжелательный. Доля мая — гэта доля гаротная, сэрца дала мне, наўчыла любіць, дый прысудзіла яна ж адваротная, век у сіроцтве, ў выгнаньню праЖЫЦЬ. Гарун: Думы ў чуж. адварачаць,—см. под вярнуць. адварачацца, адвярнуцца,— см. под вярнуцца. адвёдаць-аю-аеш-ае; повел-ай-айма, соверш., трех.—посетить, навестить. Ксл.; Нел. Пайду адведаць братанічну. Красьніца Чаш. (Ксл.). Адведаць дзеці свае. Глуск. (Янк. I). Адведаць сваякоў. Тм. Чаму калі нас не адведаеш? Нел. Да цябе я прышла не абедаці, хацела цябе адведаці. Жукова 1мгл. (Косіч, 35), См. давёдацца да каго. адвёдкі-дяк, единств, ч. нет.—ответный визит. Пайду ў вадведкі да братанічны. Мясаеды Беш. (Ксл.). Хадзілаў вадведкі. Глуск. (Янк. I). У вадведкі з пустымі рукамі ня йдуць. Тм. Матка прышла к дачцэ ў вадведкі. Дел. аДВ-ерне, (безлич.уярН \'ЦЬ,—см. под в я р нуц. адвёсьці,—см. под вёсьці. адвёчару, нареч.—перед вечером. Дел. Прыду к вам адвечару. Дел. Ср. адвячорак, адвячоркам. адвярнуць,—см. под в я р н у ц ь. адвярнуцца,—см. под в я р н ў ц ц а. адвячорак-/жг, предл.-рку, м.~ время от полдня до вечера(ближе к вечеру нежели ПОЛДНЮ, Ар.) Ар.; Ксл. А д в Я Ч О р к ам б ы ў д о ж д ж. Прудок в іц. (Ксл.). П о й д з е м к а с і ц ь, а д в я ч о р а к Я Ш Ч Э в я л і к. Хацімшчына Куз. (Ксл.). А д в я ч о р к а м я в ы й д у з а в е с ь н і ц ы. Крушына: Лебедзь, 34. адвячорка-/ж/-рчы ж -—вечеринка. Дел. Усі дзеўкі на адвячорцы. Дел. адвячэр'е-р 'я, предл.-рю; мн. ч.-рі-р'яў, ср. — адвячорак. Ксл. У сё адвячэрё арау. Чарніцы Лёз. (Ксл.) адві'слы-лая-лае—отвисший, отвислый. Зь недалужна i неяк сьмешна адвіслай левай рукой. ЗСД 287. адву-чаць-чыць-аны-аньне,—см. под вучыць. адвычка-к7, дат., предл. адвычцы, ж.—утрата какой-либо привычки, обыкновения делать что-либо., бывать где-л. и т.п. На П р Ы в Ы Ч К) ' ё с Ь ЦЬ а д в Ы Ч К а. Рапан. Прык. 202. адубёлы- л а я - л а е —окоченелый, Ксл. отверделый, одеревенелый. Шсл.; Ар. К а б н е а д у б е лы п р ы е х а ў н а з а д! Ст. Ч а л а в е к с т ах а д у б е л ы. Сянно (Ксл.). Р у к і с у с ім а д у б е лы я з ма р о з у. Дел. адубёць,—см. под дубёцъ. адубянёлы-ляя-ля?—окоченевший. Дел. Адагрэй свае адубянелыя рукі. Нел. 360. Ср. адубянёць (под дубянёць). адудзячыць,—см. под дзякаваць. адукаванасьць-ш, ж.—образованность. МГсл. адукаваць-кую-куеш-куе; повел.-куйкуйма, несоверш. и соверш., перех.— образовать, воспитать, Шсл. давать (дать, Ар.) образование, Гсл.; Ар. воспитывать, обучать. Нел. 723. Адукуеш яго(павадыра), як добрага; а ён кіне цябе, дый хвастом накрыецца! НК: Старцы, 77. Сідаровіч адукуе сына. Ар. Не адукаваўшы дзяцей ня можна. Нел. Прич. адукаваны—образованный. Гсл.; Ар.; Нел. 723. Наш старшыня, відаць, адукаваны чалавек. Ст. Паповіч наш, знаць, добра адукаваны, што Казань кажа так хораша. Нел. Вучыцель добра адукаваны. Гарэцкі: Песьні, 58. Вы людзі адукаваныя, дык ж а мусіце ведаць у сё. Цялеш; Дзесяць5б. А ён патрэбны быу як чалавек адукаваны. Кл.: Каліна, 79. Дзяцюкі гэта адукаваныя. Ніва", Но. 36(654). Соверш. ВЬШДукаваЦЬ, (облает. выдукаваць, Нел. 723)—воспитать, обучить, Нел. 723 дать образование. Выдукавалі дурня. Нел