кабат 518 кадоўба 2. если бы. Гсл. Каб я ведаў, што ён ня вОЗЬМе. С евер.(Раст.: Северск. 133). Каб Я ведаў, не рабіў бы гэтага. Ст. Каб ня ежка, ні адзежка, дык была бы грошы дзежка. Послов. Войш. Каб веданьне, ідзе павалішея, валей бы там сеў. Послов. Н сл. Каб то чалавек у Бога! Поговор. Нсл. 226. к а б, к а б ы — пусть бы. Гсл. к а б а т -ата, предл.-аце, м.—корсет, м г с л. часть женского костюма, нечто вроде корсета, Гсл. корсет, к которому пришивается юбка. Бліжэй сарочка да цела ЧЫМСЯ кабат. Послов. Нсл. 226. к а б ё р а ц - р ц я, п р ед л.-р ц у, зв а т.-р ч а, м. — ковёр. У кажнам такою паслана еьветласьці каберцы. Ют. 12368. Не давядзі Госпадзі зь нялюбым на каберцу стаць. С укрэмна Сян. (Ксл.). к а б ы л а -л б /-л с, ж.—самка лошади, кобыла. Ар. Уменыи. к а б ы л к а -лкі-лцы. к а б ы л к а -л к 7 -л ч ь /, мн. ч.-лак,-лкау, ж. 1. подставка под струны. Ш сл. У тваёй Іскрыпцы кабылка высокая. С тасева Выс. (Ксл.). Зламілася кабылка ў іскрыпцы. Ст. 2. ячейка в нітах", куда продевается нитка основы. Шсл. Не павядзеш жа ты ў вадну кабылку дзьве НІткІ! С укрэмна Сян. (К сл.). Кабылка парвалася ў ніце. Ст. 3 —см. под кабыла. к а г а д з ё, (Барн.; К. Чорны; Д уб.; Сц.; Нясьвіж; К уп іск Н.), к а д з е, (Б ар ан ав іч ы; К у п іс к Н.) нареч.— ТОЛЬКО ЧТО. Барн.; К. Ч орны, Д убоўк а. А жыву я(сабака) у будзе, што зьбіў пан мне кагадзе. Цёця А ліна(К аласкі, Н о. 76, 1960 г.). См. кадзе. Бярэзьвіч....намагаўся адкруціць заклямку ў вакне i адчыніць яго, каб крыху праветрыць кагадзе пакіненыя Стасяю іхныя 'ўрадовыя гасподы. "Ю ст.: Безруч. Ізноў Бярэзьвіча стукнула бы пяруном, як кагадзе, калі загледзіў сьвятло у сваім такою. Т м. Аб трагедзе даведаўся ня так даўно ад суседа з дому, якога сустрэў кагадзе ў войску. А к у л а 573. Спадзяючыся прыезду ягонага, дружыновыя кагадзе захочавалі дзяцюкоў. Акула, 199. к а г а н е ц — светач, светильник. Гсл. к а г а р к а - р ю - р ц ы, — чайка. Цярэбяць кагаркі крыльле. Кавыль, Д ум ы: 42. Бы крыло кагаркі палыхнуў сьлед Зоркі. Кавы ль(Блр. дум ка, Н о. 2). К&ХЪНец-НЦа, предл.-НЦу, зват.-нча, м. —любовник. См. палюбоўнік. Уменыи. к а х а н ч ы к -ы к а, предл. и зват.-ЫКу—любимчик. Гсл. к а х а н к а -нкі-нцы, мн. ч.-нак,-нкаў, мн. ч., вин. к а х а н к і, Ж.— любовница. Гсл.; Ш сл. П айш оў да свае каханкі. Ст. У сё т раўда ў цябе, ш т о скаж а т вая каханка. Н сл. 249. У кахаНКІ СМалЯНЫЯ лаўкі. Поговор. Т м. Уменыи. к а х а н а ч к а -чкі-чц ы — милашечка. Ды вазьм у я кат ан ачку, ды т рыкрыю каханачку, няхай сьтіць! И з песни 736. кахъць-аю-аеш-ае, повел.-ай-айм а, несоверш.. перех.— любить. Растсл.; П Н З; Гсл.; С мл. (Даль). На раццэ вутка сакоча, Андрэйкава маці рагоча, не кахала, ня кукобіла, ёсьць каго табуджаці. Л уж кі С тдуб.(К осіч 251). Прич. каханы — любимый, милый. Госьці мае каханыя! Н сл. 249. Каханаму свайму сыну ўсё дазваляе. т м. Отгл. имя сущ. КахаНЬНе-НЯ, предл.-НЮ, мн.ч.-НІ-НЯЎ, ср. — любовь. Гсл.; Н сл. 249. Ласкат. каханейкака, предл.-ку, мн. ч.-кі-каў. А ужо тваё мінулася, дзевачка, каханейка. П Н З. 46. Соверш. пакахаць, перех. Н сл. 249.— ПОЛЮ бить. КЯХ&ЦЦЯ-ася-аешся, несоверш., взаим. 1. любить друг друга(любиться, С.). Ой, ідзе расла, ідзе кахалася. К о зін а Пуців. (Х аланскі, 133). 2. у ч ы м,—чувствовать склонность, влечение, тяготение к чему-л. У чыстасьці кахаліся. К іт. 55а13. У веры мусульм анськай кахаЮ ЦЦа. Т м. 6561 1. Соверш. ъъкъхыщъ-аюся-аешся, 1. влюбиться. Гсл. Так у ёй закахаўся, што нікуды ня выходзіў. Н. (А ф анасьев, III, 1914, 106). Закахацца v дзяўчыну. Нсл. 2. пристраститься. Закахацца ў конях, у навуках, Г паляваньне. Нсл. 171. Отгл. имя сущ. закахан ьн е-н л, предл.-ні, м н.ч.-ніняў—влюбленность, Гсл. любовь. Закаханъне мае да дзяўчыны. Нсл. 171. закаханы-ная-нае—влюблённый. Гсл. п акахац ц а, соверш.—полю бить друг друга. Год, як пакахаліся мяжсобку. Нсл. 249. кяхікяць-аю -аеш -ае, несоверш.—покашливать. Гсл. Отгл. имя сущ. кахжаньне-ня, предл.-ню, мн. ч.-ні-няў, ср.—покашливание. Гсл. к а х л я - л /, дат., предл.-ЛІ, ж. — И зр а зе ц. М Гсл.; Ар.; Ст.; Л уж асна К уз. (К сл.). Зялёныя кахлі на печцы ў тана. Нсл. кахляны-ная-нае—изразцовый. Кахляная печ. Н сл. 231. каХ Л Я р-яра, предл.-яру, зват.-Лру, мн. ч.ры-роў-ром-роў-рамі-рох, м.—изразцовый мастер. Нсл. 231. кадауб-бя, предл. и зват.-дзе, м. 1. кадка, выдололеная из дерева. Шсл. Насыпалі кадаўб пшонкі. Ст. Уменьш. кадоўочык, предл.-ыку. Ш сл. Кадоўочык акуратна аброблены. Ст. (Ш сл. под абрабіць). Крупы стаяць у кадоўочыку. Ст. 2. остов, корпус, коркас. кадаўб карабля—корпус корабля, кадаўб лётала—фюзеляж. 3. туловище, л. кадоўба, 1. — кадаўба. 2. перен.— неповоротливая баба. С тарадуб (Ж ив. С тар и н а, 1910, 1, 89). Чы я Ж гэта кадоуба рана дамоў падоубла? Тм
Дадатковыя словы
выдолбленая, кадоўбчык, кадоўбчыку
3 👁