зайсьці' 508 высьці зайсьці', зайду, зойдзеш, зойдзе, зойдзем, зойдзеце, зойдуць, соверш. (к заходзіць в I-ом vi.) 1. уйти далеко. За дзьве гадзіны зойдзем да Крэва. Ар. 2. соверш. к заходзіць в 2-ем зн.—ВОЙТИ, проникнуть куда-л. Гусі зайшлі на чужую сенажацъ. Ар. 3. соверш. к заходзіць в 3-ем зн.—зайти, перейти. Немцы зайшлі за Дзьвіну. 4. соверш. к За ХодзІ ЦЬ в 4-том зн.— ПОДОЙТИ обходом, зайти. Няўпрыцям ён з а й ш о ў нам з б о к у. 5. зайти за предмет. Месяц зайшоў за балку. 6. опуститься за горизонт. Сонца зайшло. Ар. 7. каго—постараться предварительно склонить кого-л. на свою сторону. Трэба зайці войта, каб ён ня высунуў нашага сына ў некруты. Нел. 190. заходзе, соверш., зайшло, безлич.—неметь, цепенеть. Вада сьцюдзёная: v рукі заходзе, зайшло. Ар. ЗЫХОДЗІЦЬ, несоверш. к ЗЬШСЬЦІ— СХОДИТЬ. зыйсьцГ, зыйду, зыйдзеш, зыйдзе, зыйдзем, зыйдзеце, зыйдуць, соверш. з чаго —ИДЯ, спуститься вниз; СОЙТИ. Гсл.; Ар. Ангелы зь неба зыйдуць. Ю т. 30а9. находзіць-дзг, несоверш. — ПОДХОДИТЬ, прибывать. Ухапавайце, ухапіце сена: дождж находзе. Нел. бб9(под ухапавацъ). Схапавай, схапі баржджэй хусьце з паркану, дождж находзе. Н ел. Ы5(под схапаваць). Соверш. найсьці. паХОДЗІЦЬ, -джу-дзІШ-дзе, несоверш. —происходить. плхацзіць-джу-паходзіш-дзе, соверш. —ходить некоторое время, походить, падходзіць, падыходзіць, 1. несоверш. к падыйсьці—ПОДХОДИТЬ. Ар.; Ксл. 2. о тесте: подниматься, В ЗД уваТЬСЯ. Ар., Шел. Як доўга сядні хлеб не падыходзе, пара б ужо садзіць. Ст. Соверш. падыйсьцГ, падыйду, падыдзеш, падыйдзе, падыйдзем, падыйдзеце, падыйдуць, 1. ПОДОЙТИ. Ар.; Ксл.; ЗС Д. 181, 182, 2 3 5,3 0 3,3 2 2, 326. Я глушка на лева вушка, падыйдзі бліжэй. Нел. 2. чым,—подтечь снизу. Пуня падыйшла вадою. Д зяды Cip. (К сл.). 3. о тесте,— ПОДНЯТЬСЯ (вздуться, Ар.) Шел. Хлеб падышоу, будзем садзіць. Ст. пайсьці, найду, пойдзеш, пойдзе, соверш. к ісьці, 1. пойти. Ар. Лясьнік пашоўу лес. Ар. Да неба ня пойдзе. Ют. 18а13. Пан Бог к аж а ім да ласкі сваей Божай пайсьці. Ют. 2163. 2. ад каго-чаго,—уйти. Яны пайшлі ад нас. Ар. 3. па кім,—родиться, стать похожим на кого-л. Сын па бацьку пайшоў. Ар. Ср. удавацца, удацца ў каго. п ахад ж ац ь9-аю-аеш-ае, повел.-ай,-аома, не.—расхаживать. На дварэ пахаджае Кароль. Н. (А ф анасьев, 1, 1913, 210). пераходзіць-дзіш-дзе, несоверш. (к перайсьці) 1. што або пераз што,—переходить. Пераходзілі рэкі а балоты. пераходзячы, нареч. — переходя. Пераходзячы пераз сенажаць, храсіуся. Ар. 2. о дожде, граде, снеге: перепадать, дож дж ідзець п ер ахо д зя ч ы — дождь перепадает, идет с перерывами. Ар. перахадзіць каго — превосходить. Ар.; Гсл. Дзеці бацькоў пераходзяць. Ар. Соверш. перайсьці, перайду, пярэйдзеш пярэйдзе, пярэйдзем, пярэйдзеце, пярэйдуцъ, 1. што або пераз што—перейти. Ар. Перайшлі пераз ручай i апынуліся заграніцаю. 2. пройти, окончиться, перекратиться(об осадках). Пажджы г нас, паку ль дождж пярэйдзе. Ар. 3. перен., кяго-превзойти. Сын бацьку перайшоў. Ар. Вучанік перайшоў вучыцеля. Д убін а Вал. перайці на веру— принять католическое или иное вероисповедание. Ш сл. Васілёк перайшоў на каталіцкую веру. Ст. прахО Д ЗІЦ Ь-дж Г-дз/ш -дз?, несоверш. к прайсьці—проходить. Соверш. ПраЙСЫДІ, прайду, пройдзеш, пройдзе—пройти. Ар. Надабе прайсьці паглядзець гавяды. А м ельна П ух. (Ш сл.). Соверш. п р а х а Д З Щ Ь -с Ъ * п \ праходзіш-дзе, 1. провести некоторое время в ходьбе, проходить. Дзет прахадзіў, шукаючы каня. Ар. 2. v чым,—ходить в чем-л. или как-л. в течение какого-л. времени, проходить. Пяць год прахадзіў у гэтых ботах. А р. прыходзіць, прысьці, (А р), ПрЫцГ, (Ш сл.; Н ел.)—прийти. Шсл. Мае дзядзька к нам прыці. Ст. Не пасьпеў прыці на пару. Нел. 516. Безлич., с отрицанием: НЯ прЫХОДЗе, соверш. ня пры ш л о—неприлично. Ня прыходзіць імне там быць із вамі. Н ел. 336. Ня прышло табе гаварыць гэта імне. Тм. СХОДЗІЦЬ, соверш. ЗЫСЬЦІ. схядзіць-джу-дзіш-дзе, соверш.—пойти куда-л. и, побыв там, вернуться обратно; сходить. Каб ты схадзіў лапа ты (заняў лапату) да суседа. Ар. ВЫХОЦЗІЦЬ-джу-дзІШ-дзе, 1. несоверш. к высьці,—ВЫХОДИТЬ. Ар. 2. быть обращенным куда-л., в какую-л. сторону, выходить. Вокны выходзяць на вуліцу. 3. уходить. М Г сл. Яны ужо выходзяць ад нас. Ар. 4. в З-ем лице ед. ч., наст. вр.—Следует. ІЗ словаў вашэцевых выходзе, што надабе ехаць. Ар. 5. в 3-ем л. ед. ч., наст. вр. ВЫХОДЗе—СТаЛО быть, следовательно. Соверш. вы сьці, выйці, выйду-дзеш-дзе, 1. ВЫЙТИ. Ар.; Н ел. Маці некуды вышла. Ст
5 👁