зьёхацца 465 зьдзіў зьёх-аньне-аць—см. под ехаць. зьёхацца—см. под ехацца. зьедзь-дзі, ж.—болезнь, которая медленно ест" человека. Ксл. Прыгавор гарэй ЗЬедзІ. Астроўна Віц. (Ксл.). зьезд-ду, предл. и зват. зьёзьдзе, м. 1. съ езд. Нсл. 221. Зьезд паноў на хвэст. Нсл. 2. съезд, собрание представителей какихл. крупных огрганизаций, категорий населения и т.п., имеющее общественнополитический или научный характер. Вучыцельскі зьезд. 3. о т ъ езд. Нсл. 221. Госьцям зьезду няма, што дзень гуляюць. Нсл. зьезд колаў—полный набор колес к одному экипажу, л. зьё-зьдзіць-жджаваць—см. под езьдзіць. зьёзьдзіцца—см. под езьдзіцца. зьёсьці—см. под есьці. зьёхлены, прич. от зьёхліць,—в п ен е. Ар. конь зьёхлены—л о ш а дь в м ы л е. Ар. зьёцкаць-аю-аеш-ае, соверш. каго-што — зъбяёдацъ. м і х. зьядаць— см. под есьці. зяждж-аць—см. под ехаць. ЗЬЯЛЧЭЛЫ-ЛЯЯ-ЛЯе— П р о го р к ш и й. Ар.; Шел. ЗЬЯЛЧЭЦЬ—см. под ЯЛЧЭЦЪ. зьярэць-эю-эеш-эе, соверш. 1. измельчать, выродиться (о зерне). Шсл. Пшаніца зьярэла, ня хоча расьці. Ст. 2. перестать родить(о почве) от частого посева ярового. Шсл. Вось гэьы ьинюр чыста зьярэў: aeec i то ужо ня хоча расьці. Ст. ЗЬЯСЬНЯЦЬ-ЛЮ-яеш-яе, несоверш., перех. —объяснять. МГсл. Пёсьні Гаруновы ЗЬЯСЬНЯЮЦЬ думку. Любецкі(Чырв. Шлях). Соверш. ЗЬЯСЬНЩЬ-НЮ-ШШ-ШЦЬ, соверш. каго-што—истолковать(объяснить, С.) МГсл. Отгл имя сущ. ЗЬЯСЬНёньне-НЛ, предл.ню—разъяснение(объяснение, С.) МГсл. зьява-вы-ве, мн. ч., род.-ваў, ж. 1. явление, часть акта или действие в пьесе. 2. привидение, призрак. зьяўляць-яю-яеш-яе—предъявлять к освидетельствованию. Нсл. 221. Зьяўляць, ЗЬЯвІЦЬ прашпарт. Нсл. Соверш. зьявГць, зьяўлю, зьявіш-ве—предъявить к освидетельствованию. Нсл. 221. зьяўляцца-яюся-яешся, несоверш. 1. п оя в л я т ь ся. МГсл.; Нсл. 221. Чэрві ЖЬітныя ізноў зьяўляюцца, зьявіліся на жыце. Нсл. 2. п р е д с т а в л я т ь с я в о о б р а ж е н ию к ак п р и з р а к. Соверш. зьявіцца, зьяўлюся, зьявішся, 1. п ояви ться. Нсл. 221. Адкулъ тьі зьявіўся такі? 2. соверш. к ЗЬЯўляЦЦа 2. Отгл. имя сущ. зьявёньне-ня-ню—появление. Нсл. 221. Зьявеньне выраяў. Нсл. Зьявеньне жытных чарвей. Тм. ЗЬЯЦЬ, ЗІму, ЗЬІмёш, зьіме, соверш., перех., облает.— СНЯТЬ. ПНЗ. зьдзёяць—см. под дзеяцъ. зьдзёдзіцца—см. под дзёдзіцца. зьдзек-ку, м. 1. и з д е в а т е л ь с т в о, м гл.; ПНЗ; Гсл.; Шсл.; Ксл. ГлядзІ, каб зьдзеку НЯ было. Нсл. 204. Колькі зьдзеку я ад іх нацерпеўся. Прыстоі Чаш. (Ксл.). Нацярпеліся за гэты час усякага зьдзеку. Ст. Ср. зьдзякацца. 2. поругание, МГсл. надругательство. зьдзёктвы-вая-вае—издевательский. Гэта была зьдзеклівая літасьць. Рамановіч(Конадні, Но. 2, 21). Ягоная ідэялізма сталася аб'ектам зьдзеклівых нападаў. Бацьк., Но. 49-50/435-436. зьдзекліва, нареч.—издевательским образом. У гэты мамэнт Фінагент зьдзекЛІва гЛЯНуў на яг О. Кулакоўскі: Дабраселцы. зъдзекавацця-куюся-куешся, несоверш. з каго-чаго, Гсл.; Ксл.; Шсл.; Міх. ЗЪ ДЗЯК& Ц Ц Ъ-аюся-аеш ся, Нсл. 205; Воет., См л. (Даль); ПНЗ; Гсл.; Дел. 264,1.— издеваться над кем-чем, Шсл.; Ксл.; Гсл.; ПНЗ; Воет., Смл. (Даль), издеваться, надругаться. НК: Старцы, Но. 81. Гр эх зьдзекавацца із старого чалавека. Ст. Вяпугі ня сталі тут зьдзякацца — з Нэптунам зналі, які Жарт. Энэіда навыварат. Выспалася? — папытаўся ён такім тонам, што Камоцкая не магла зразумець, ці ён спачувае ёй, ці зьдзекуецца зъ яе. Сяднёў: Корзюк. Л ю дзі перасталі шанаваць хлеб i пачалі нават зьдзекавацца ЗЬ яго. Я. Г-кі:Казкі, Но. 3, стр. 9. Мае бараніць хлеб ад тога, хто зь яго зьдзекуецца i яго зьневажае. Тм., стр. 5. Отгл. имя сущ. ЗЬДЗЯКЯНЬНе-НЯ, предл.-НЮ, мн. ч.-ні-няў. Нсл. 205—издевательство. Соверш. назьдзёкавацца з каго-чаго—достаточно поиздеваться над кем. Шсл.; Аш. Щ мала назьдзекаваліся з нас людзі? Ст. Соверш. пазьдзёкавац ца з каго-чаго—поиздеваться над кем. Шсл. Пазьдзекаваліся зь яго людзі, колькі хацелі. Ст. 2. глумиться. МГсл. зьдз-ёрці- ір а ц ь —см. под д з е р ц і. зьдзець—см. под а д з я в а ц ь. зьдзецца—см. под а д з я в а ц ц а. зьдзёубаць—см. под д з ё ў б а ц ь. зьдзяк-аньне -а ц ц а —см. под з ь д з ё к а в а ц ц а. зьдзяньгубіць—см. под д з я н ь г у б іц ь. зьдзяцГніць— см. под д з я ц ін іц ь. зьдзящшцца—см. под д з я ц ін іц ц а. зь дзяцінства, в см. нареч.— з младенчества. Ен із ь дз я ц ін с т в а та к і. Нсл. 220. зьдзі-віцца-ў л я ц ц а — см. под д з ів іц ц а. з ь д з і - в і ц ь - в ё н ь н е - ў л ё н ы - ў л я ц ь — см. под д з ів іц ь. зьдзівачыцца—см. под дзівачыцца. зьдзіркаваць—см. под дзіркаваць. зьдзіраўлены—см. под дзіравіць. зьдзіравіцца—см. под дзіравіцца. зьдзіра-віць-ўлены —см. под дзіравіць. зьдзікавіць—см. под дзікавіць. зьдзіву, нареч.—с удивления. Гсл. зьдзіў: на зьдзіў—к удивлению. "Хто ва с, б а б 'ё, с ю ды п р а с іў? " Так б а б ам вЫКрЫКНуў На ЗьдзІў. Кл.: Каліна
Дадатковыя словы
абектам, зімў
2 👁