Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

зьдзічэлы 466 зьмёрна зь д зіч эл ы -л я л -л д е— одичалый. Я ляпей паважаю цяністы халадок гэтага зьдзічэлага саду. ЗСД 87. з ь д з ь м ў х -а ц ь -а ц ь -« ў ў ь —см. под дзьмухаць. зь д з ь м у ц ь — см. под дзьмуць. зь зел я н ёц ь — см. под зелянёць. зь зёр ы ц ь —см. под зёрыць. ЗЬЗЯ Ц Ь-я-яеш-яе; повел, зьзяй-яйма, несоверш.—сиять. Гсл.; Ксл. Сонейка зьзяе. Труханавічы Чаш. (Ксл.). Усё чысъценъкае, аж зьзяе. Ст. Прырода зьзяе багацьцям. зсд 78. Яна зьзяла чырваньню. Тм. 99. Неба ў зорах, І кажна ЗЬ ІХ зьзяе. Гарун: Варажба. Отгл. имя сущ. ЗЬЗЯНЬНв-НЯ, предл.-НЮ, мы. ч.ні-няў—сияние. МГсл.; Гсл. зь ін а к ш ы ц ь —ой. под інакшыць. зь ін а к ш ы ц ц а —см. под інакшыць. зь ін а ч ы ц ь —см. под іначыць. зь ін ш а н ы —см. под іншыць. зь ін ш а ц ь —см. под іншыць. ЗЫ Н Ш Ы Ц Ь—см. под ІНШЫЦЬ. зь ін ш а ц ц а —см. под іншыцца. зь ін ш ы ц ц а —см. под іншыцца. ЗЬІСЬЦІЦЬ— см. под ІСЬЦІЦЬ. зь ісь ц іц ц а —см. под ісьціцца. з ь л е б-ба, предл.-бу, зват. зьлёбе, м.—сноб. Ксл. Зьлеб ты пракляты, што мучыш? Мазалава Куз. (Ксл.). з ь л ё г л ы -лая-лае—разлёгшийся. Клічуць к нейкім новым зорам далі, зьлеглыя за гаям. С. Музыка 117. зь л еч [зь л ег ч ы]— побежать, устремиться изо всех сил. Зълёг ліс. Як зьлёг заяц, як зьлёг, харту i ў хвост не панюхаць. зь л еч ся [зь л егч ы ся]— растянуться и бежать изо всех сил. Воўк зьлёг с я, глядзі — ляціць, як птушка. зь л ё г ч ы с я —см. под лёгчы. зъ л езл ы -л я л -л я е— слезший. Нел. 593. Зьлезлая скура з палца. Нел. зь л ё зь ц і—см. под лезьці. зь л ё н і, нареч.—по лености. Нел. 210. Зьлені не пашоў на прыгон. Нел. зь л ёп іш ч а -ч я, предл.-чу,—конгломерат; разные части, соединенные мазью. Гсл. зь л ё т к у, нареч.—с лета. Нел. 210. Зьлетку пачаў хадзіць да нас. Нел. з ь л ё ц іц ь, зьлёчу, зьлёціш-це, соверш., перех.—немножко(до летнего состояния, С.) подогреть. Шел. Троха зьлеці ваду ды даволяй. Ст. з ь л ё ц іц ц а, зьлёціца, 1-ого и 2-ого лица нет—немножко(до летнего состояния, С.) подогреться. Шел. Няхай во зьлеціцца вада ды будзем купаць дзяцей. Ст. з ь л ё г к у, нареч,-слегка. Магілеўшч. ТрохІ ўгрэўшыся, хлапец пачаў зьлёгку падрэмаваць. Кулакоўскі: Дабраселцы. Яны абодва зьлёгку аглядаюцца на яго. Дзьве Душы 41. Калі гаварыць перад вугальнай палачкай, яна ад гукаў голасу будзе зьлёгку дрыжэць. Каласкі, 955, Но. 29-30, стр. 14. зьлёкі-кяу, единств, ч. нет.—ИСПуГ, болезнь от испуга. Нел. 209. Высах ад зьлёкаў. Нел. См. пярэпалахі. зьлётаць-ацца—см. под лётаць. зьлягацца—см. под лёгчы. зьляк-аньне-яны-дць—см. под лякаць. зьлякацца—см. под лякацца. зьлякнуцца—см. под лякацца. ЗЬ ляку, в см. нареч.—ОТ ИСПуга. Нел. 221. Зь ляку зьбялеў. Нел. зьлянёць, -ёю-ёеш-ёе—разлениться(излеиться, С.) Кл. Сынку, ты гладка ЗЬЛЯНеў. Асінаўка Беш. (Ксл.). зьляпуха-ўхі-ўсе, ж.—незрелая ягода. Ксл. Зьляпухі нясмачныя, нашто зьбіраЦЬ? Марцінкава Куз. (Ксл.). См. зялёпуха. зьлят-аньне-ўчь—см. под лётаць. зьлізацца—см. под лізацца. зьляцёць— см. под лётаць. ЗЬЛІЧ-аЦЬ-ЫЧЬ— см. под лічыць. зьлічво-ви. ср., мат.—сумма(результат сложения). ЗЬЛЮб, в см. безлич. глаг.— уГОДНО, Н равиться. Зьлюб бяры; а нёзьлюб, ніхто ня сіле. Нел. 332. Ср. незьлюб. Н а ЗЬЛЮб, в см. безлич. глаг.— На выбор любого. Даю табе на зьлюб, адно выбірай. Нел. 210. зьлюбаваць—см. под любаваць. З Ь М ё н а -НЫ-не, ж. 1. перемена. Шел.; Ксл.; Нел. 213. Сядні зьмена надвор'я. Мянюцева Сян. (Ксл.). Мо якая будзе зьмена ў жыцьцю. Ст. Бяз жаднай зьменырабі. Нел. 2. поле В севообороте. Сянно (Ксл.); Шсл. У гэтай зьмене яру будзе болей, як у тэй. Ст. 3. лунное изменение. Нел. 213. Трэйцяя зьмена месяцу. Нел. 4. размен денег. Нел. 213, Дай мне зьмены на паперку. Нел. зьмена хусьця—смена белья, на зьмену—на смену. зьмёнка-нк/, дат., предл.-НЦЫ, ж., уменьил. к зьмена 1, 2, 3, 4. Нел. 213. зьмен-енаt -ены-нщъ—см. под мяняць. ъъметы-ная-нае, 1. изменчивый(непосТОЯННЫЙ, С.). МГсл. 2. разменный. Нел. 213. Зьменны рубель увесь вышаў. Нел. 3. сменный. зьмёнш-аньне-яны-ыць—см. под мёншаць. ®зьмёншыць—см. под меншыць. зьмёншыцца— см. под меншыцца. зьмёныгік-/ка, предл.-іку, зват. зьмёньніча, м.—не твердый в своем слове. Нел. 213. Зьменьнік свайго слова. Нел. зьмёньніца-чы-гМ ж к зьменьнік—не твердая в своем слове. Нел. 213. Зьменьніца свайго слова. Нел. зьмёрлы-л а я - л а е —умерший, умерший (о многих). Л ю д з і м а л і л і с я з а д у ш ы З Ь М е р л ы х. Нязнаны(Бацьк., Но. 36-37/ 115-116). зьмёрна, нареч. 1. умеренно. Нел. 213. З ь м е р н а ж ы в е ц ь. Нел