Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

 ◀  / 1324  ▶ 
Старонка 469
 ◀  / 1324  ▶ 
зламаць 451 змора зламаць,—см. под л а м а ц ь. зламысны-няя-няе, 1. злоумышленный. Гсл. 2. недоброжелательный. Гсл. зласьлГвы, - в а я - в а е —недоброжелательный. Нел. 270. В о р аг з л а с ь л і в ы, в о р аг з м у с ь л і в ы, ён Е в у з м у с ь ц і ў. Дел. злашчавацца,—см. под л а ш ч ы ц ц а. злашчыцца,—см. под л а ш ч ы ц ц а. златашыць,—см. под л а т а ш ы ц ь. злаваць, Ар.; Шел.; Воет. (Даль), злуваць, Нел.; Дел.; Гсл., з л у ю, З Л у ё ш, З Л у ё ц ь, З Л у ё м, з л у і ц ё, несоверш. н а к а г о —гневаться, сердиться, Нел. 210; Ар. злобствоввать. Н е г л я д ж у я на т о е, ш т о ён з л у е ц ь на мя н е. Нел. Н а к а г о т ы з л у е ш? Воет. (Даль). Я ны з л у ю ц ь на на с. Ар. Ч а г о т а м з л а в а ц ь? Ст. Ё н ця п ер д о ў г а на м я н е з л а в а ць б у д з е. Дел. Соверш. зазлаваць, зазлуваць н а к а г о —загневаться. Нел.; Ар. З а з л у в д ў на м я н е н і з а ш т о. Нел. 168. узлаваць, узлуваць, соверш. 1. каго, —рассердить, Шел. привести в негодование. Узлаваў ты бацьку — чыстая бяда зь ім! Ст. 2. на каго,—вознегодовать. Нел. 653. Пан узлуваў на ўсю нашу радзіму дый перагнаў нас у другое еяло. Нел. злавацца, Ар.; Шел., злувацца, Нел. 210, несоверш.—злиться. Ар. Ня злуйся, Васільку. ЗСД 84. зазлавацца, зазлувацца, соверш.— разозлиться. мгел. Як зазлуецца, то ў ём зьгіне розум. Кіт. 36ai5. Зазлаваўся й есьці не пашоў. Нел. 168. узлавацца, узлувацца, соверш.—озлобиться. Я п о м ню — я р а з у з л а в а ў с я З а ц я т а. Колас: Із майго летапісу. У з л а в а ў с я ё н, а ж к і п і ц ь! Ст. К а р а л е в і ч, у з л а в а ў ш ы с я н а с а б а к і, п а е х а ў ІХ бІЦЬ. H. (Афанасьев, III, 1914, 106). злавіць,—см. под л а в і ц ь. злаўмільна, нареч.— злобно, делая приятный ВИД. Цар злаўмільна ўсьміхнуўся. Крушына: Лебедзь, 56. злубёць-М соверш.—сделаться твердым, как луб. Бясл. Анучы ад поту й бруды ў луб злубелі. Парадзіна Імсьц. (Бясл.). злузаць,—см. под лузаць. злупщь,—см. под л у п і ц ь. злупицца,—см. под л у п і ц ц а. злушчыць,— см. под луШЧЫЦЬ. злуваць,—см. под з л а в а ц ь. злувацца,—см. под злавацца. злуч, злуча, предл.-чу, м., грамм.— СОЮЗ. ЗЛуЧОК-ЧКЯ, предл.-ЧКу; мн. ч., дат.-КОМ, мн. ч., предл.-КОХ, м., грамм.— черточка ( —), дефис. злучальны, -н а я - н а е —соединительный, соединяющий. Гсл. злуч-аны-яўб-эньну-ь'щб,— см. под л у ч ы ц ь. злучацца-ыадя, — см. под л у ч ы ц ц а. злучнж-/кя, м.—соединитель. Гсл. злучны- н а я - н а е —соединившийся, соединенный. Гсл. злы, злая, злое—злой (, сердитый, Ар.) Гсл.; Ар. Яны на нас злыя. Ар. злыбяда-ды-дзе, ж.— стр аш ная, злая беда. Шсл. В о с ь на с т а л а не й к а я з л ы б я д а. Ст. А д к р ы в а ю ч ы "в е ч н ы я з л ы б я д ы ", п о э т а ( К у п а л а) п р а р а к а ў я м у л е п ш у ю П е р а м О Ж Н у Ю б у д у ч Ы Н Ю. Пястрак ("Блр. Голас", 1962). М о й б а ц ь к а ў с т р у ш н і з л ы б я д ы з а в о л ю з ъ л ёг — ж ы ц ь ц ё а д д а ў. Салавей: Сіла 35. ЗЛЫбяДЗЬ-дз/, мн. ч.. род.-дзяў, ж. — злыбяда. Няўжо ня мець нам супакою ад гэтай злыбядзі да скону? Кавыль: Ростань, 33. злыгаць-яю-яеш-яе— связать веревкой за рога. БНсл. ЗЛЫДар-яря, предл. и зват.-apy; мн. ч.-рыр а ў, м.— бедняк. Бясл. У з л ы д а р а ні ч о г а НЯМа. Шумячы (Бясл.). злыдзень-дня, предл. и зват.-днюю; мн. ч., род.-няў, м.— вредный человек, злодей, Копцевічы Чаш. (Ксл.). вредный человек, Враг, Шсл. бродяга, несчастный. Дел. 270. Усякі злыдзень будзе рад, што ў цябе бяда. Ст. Мы перад злыдням да магілы ня будзем поўзаць на каленях. Кавыль: Ростань, 33. Ня веру я гэтаму злыдню. Дел. злыдня, 1. ні злыдш, ні каліва— полное отрицание чего-л. Дел. 271. Злавіў злыдню. Дел. 2. что-л. малое, ничтожество. Дел. 271. Щ ё ў раццэ рыба?. Якая рыба — адна злыдня. Дел. ЗЛЫДНІ-ЯЯД', единств, ч. нет.— бедственное состояние, крайняя нищета, Нел. нищета, пнз. бедность, несчастье. Дел. 270. Уеліся злыдні, як вошы ў цела. Послов. Нел. У маей гаспадарцы ўсё злыдні. Кулі Куз. (Ксл.). У б І Л І С Я злыдні на тры дні. Послов. Загай Пух. (Шсл.). ЗЛЫДНІК-/КЯ, предлАку, зватАча, м.— бедняк, лохмотник, слово ругательное. Нел. Няма на съвеце такога злыдніка, як ён. Нел. злыдніца-чы-ЧЫ ' ж ■— беднячка, л о хмотница, слово ругательное. Нел. злыднічаць-я/о-яеш-яе— таскаться нищенски, в лохм отьях, терпя голод и холод. Нел. 210. Цэлы век свой злыднічае. Нел. змога, змогі, змозе, ж.— сила, с которой можно что-л. сделать, Шсл. возможность, сила. Ня змога мая аднаму ўправіцца ізь сенам. Ст. Як змога твая, так iрабі. Нел. 212. Супроці змогі небярыся. Нел. Працуй, колькі ё змогі. Гсл. Трываць ня стане ЗМОгІ. Гарун (ст. Навука"). зм оклы-лая-лае— измокший. Змоклае сена няма чаго грабіць. Нел. 212. ЗМОКЦІ,—см. п од М ОКЦІ. змора-ры-ры, ж. 1. усталость. Гсл. 2. слабость, истощение сил. Гсл
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

злуч-аны-я^б-эньн^-ь'щб, злўчны, злўшчыць, предл.-чў, ьщб, яіо, ікя
0 👁
 ◀  / 1324  ▶